Het voelde beter dan het moest voelen, al zijn zorgen waren allang opzij geschoven en alles waar hij zich op dit moment focuste was zij. Ze trok weg maar dat duurde maar voor even, totdat het moment echt even over was. Of niet, want ze drukte haar voorhoofd tegen de zijne en hij ontving kleine, zachte kusjes, die hij teruggaf. Vervolgens stopte hij hiermee en glimlachte naar haar. "Zullen we gaan dansen?"

Alisons blik focuste even op Nyx' voet die over de vloer heen schoof, een zenuwtikje dat ze helaas maar al te goed herkende. Ze hield haar adem in terwijl ze wachtte op wat er zou komen, niet wetend welke richting Nyx op wilde maar wel wetend dat het in verband met het zenuwtikje nooit goed zou kunnen zijn. Dit was dan ook niet het geval. Voor de tweede keer die avond wist Alison niet wat ze moest zeggen, stomverbaasd over het feit dat Nyx überhaupt zoiets kon denken. Was ze er inderdaad te veel op ingegaan? Ze dacht even terug, zich afvragend of ze iets over het hoofd had gezien dat als 'te ver gaan' kon worden opgevat, maar er kwam niks bovendrijven. Met Charles had ze alleen wat gedronken, gezwommen en gedanst. Ja, ze ging graag met hem om, maar ze had toch niks uitgelokt? Ze wist het opeens niet meer zeker, kon zichzelf er ook niet volledig in vertrouwen. Het was eerder voorgekomen dat mensen haar gedrag als flirterig hadden opgevat, terwijl zij het idee had dat ze een normaal gesprek met diegene aan het voeren was. Soms kon ze haar eigen gedrag niet goed pijlen. "I-Ik heb niks gedaan. Met Charles." In haar verdediging had ze de overige twee vragen volledig over het hoofd gezien. Haar focus lag op dat moment op de vraag of Nyx écht dacht dat ze vreemd was gegaan. Ze wilde ervoor zorgen dat dat niet het geval was, ze zou namelijk zoiets nooit doen. Niet bewust, in elk geval.

TAG: Nyx

Hij was te beleefd om de twee niet te laten gaan, dus na een awkward wave en een laatste hand door zijn haar te strijken stond hij na net omringd te zijn door meiden, plots alleen. Oke. Nieuwe ontwikkelingen waar hij gewoon doorheen moest zien te komen. Beginnende met een drankje, en dus tikte hij een van de rondlopende mensen op de schouder - waarschijnlijk kregen die de ober taak toebedeeld omdat ze iets hadden laten aanbranden in prof Ramsay's keuken - en pakte zijn eerste glas van de avond, waar hij rustig aan begon te sippen. Het was best relaxed, of, dat had het kunnen zijn als hij niet constant een blik naar de band wierp om te kijken wanneer ze zouden stoppen met spelen. Bovendien was zijn meisje wat nog niet zijn meisje was nu met een ander meisje wat wel haar meisje was en dat was verwarrend. Daarnaast bestond dus de kans dat hij na vanavond zijn strijd zou moeten staken, maar na nog wat vaker met miss Winter omgegaan te zijn wist Charles niet of hij dat kon.

Na uiteindelijk het glas halfleeg te hebben had hij geen zin meer, en zette hij het op een voorbijkomend dienblad. Nogmaals streek hij een hand door zijn haar, dit had geen zin. Zometeen was hij lonely en zonder hoop terwijl het meant to be en real love was. Ofwel, dat kon het in ieder geval worden. Punt was alleen dat hij Nyx wel mocht en haar niet zo hard wilde kwetsen, evenals Alison. Vandaar dat hij niet echt daarheen kon lopen en kon zeggen 'kies', Alison zou Nyx kiezen anyways, misschien slim, hij maakte nooit écht kans, dat had vanavond bewezen. Maar.. Was het dan definitief over? Misschien als je jan met de pet was, maar hij was Charlie Dalton en wilde een dans, een dans met miss Winter. Vandaar dat hij uiteindelijk afweek van zijn plek midden op de vloer, en de route van de twee volgde. Bij de deur stak hij zijn hoofd om het hoekje en zocht het paar. Ze gevonden hebbende stak hij een beetje awkward een hand in zijn broekzak en legde de ander achter zijn hoofd. "Ik ehm.." Begon hij, plots een beetje moed verliezende, dit leek veel meer op iemand uitvragen en dat was gevaarlijk spel Dalton. Een vage beweging richting de grote zaal maakte het er niet beter op. "Eén dans?" Vroeg hij uiteindelijk, zijn ogen van de vloer afwendende en beiden voorzichtig aankijkende. Eén dans, dan zou hij stoppen en ze laten. Beter dan een kus toch zeker?

Tag: Alison & Nyx

Nyx' antwoord was als een stomp in haar maag. Zelfs als Alison expliciet zei dat ze het niet had gedaan, geloofde Nyx haar nog steeds niet. Ze wilde net haar mond open doen om wat te zeggen toen Charles erdoorheen kwam. Wat verbaasd keek ze hem aan, maar al snel verzachtte haar blik. Het was eigenlijk ook wel schattig. Nyx dacht hier kennelijk anders over, ze ging al snel over in een op Charles gerichte preek. Bij het woord 'impulsiever' keek Alison haar even strak aan. Wat dacht ze nou, dat ze zichzelf helemáál niet onder controle had? Als een klein kind dat constant toezicht nodig had? Sowieso was die hele preek irritant, in Alisons ogen was Nyx onredelijk vijandig tegen Charles aan het doen. Ze hadden letterlijk niks gedaan, maar als Nyx er zo bewust voor koos om dat niet te geloven kon ze er ook niet veel tegenin brengen. Om het nog erger te maken stelde Nyx haar ook nog eens voor een keuze. Alison knarste haar tanden op elkaar. Wie dacht ze wel niet dat ze was? Aan de andere kant wilde Alison het echt wel uitpraten, maar op dit moment was ze vooral heel geïrriteerd. Haar blik bleef even op Nyx rusten terwijl ze nadacht over haar antwoord. "Ik wil straks wel met je dansen, Charlie. Volgens mij wil Nyx eerst nog iets tegen me zeggen." Dit alles zei ze zonder haar blik van Nyx af te wenden. Alison had gezegd wat ze wilde zeggen, dus als er nog iets was wat Nyx uit wilde praten moest ze dat vooral lekker doen.

TAG: Charlie, Nyx

Oke, hoe lief en aardig hij hier ook kwam na ze een tijd alleen gegeven te hebben, Nyx leek het niet te appreciëren. Snapte ze dan niet dat dit zijn laatste kans was? Dat hij Alison anders wel kon vergeten? Of nou ja, dat snapte ze waarschijnlijk te goed en dit was het slimme plan om het meant-to-be koppel gewoon geen kans te geven. Niet eens op die ene dans. Op zich sneden de argumenten van Nyx trouwens wel hout, hij wist dat hier komen niet per se goed was voor de relatie tussen de twee meiden, en hij wist dat hij Alison in een lastig parket zette. Dus was hij dan inderdaad egoïstisch bezig? Bij het horen van het ultimatum wat ze Alison stelde keek de jongen dus ook een beetje geschrokken naar Miss Winter, en gebaarde voorzichtig dat ze vooral moest vergeten wat hij zojuist had gedaan en dat hij wel zou gaan. Het antwoord deed hem daar echter mee stoppen.

Ze had Charlie gezegd. Charlie. Met de -lie aan het einde. Niet het afstandelijke Charles van normaal, wat het beeld van hun relatie een beetje geschetst had, maar Charlie, met de -lie, om aan te geven dat hij niet verloren was nog. Zijn blik was dan ook oprecht verbaasd en een ietwat schaapachtige glimlach verscheen op zijn gezicht, waarna hij de schouders rechtte en eens knikte. Prima, daar kon hij mee leven. "Tot straks dan Mademoiselle," Reageerde hij, met nog een galante buiging, en stak toen zijn hand ter groet op naar Nyx. Zij die overwonnen hebben groeten u.

Hij glimlachte naar haar en liep rustig achter haar aan nadat ze zijn hand had beetgepakt. De muziek kwam hard aan maar na een korte tijd was hij het weer gewend en begon Laila tegen hem te spreken. Hij fronste even toen er een alcohol geur zijn neusgaten binnenkwam, hij zelf was nooit een voorstander geweest van alcohol en had het ook nog nooit naar binnen gegoten of iets dergelijks. Hij haatte mensen die het deden niet, maar tot nu toe had hij alleen maar slechte dingen er van zien komen: dus zag hij het als iets negatiefs. Jammer genoeg kon hij Laila niet negatief vinden en vond hij dit moment ook alles behalve negatief. "Wat is Laila style?" Vroeg hij voor de zekerheid, al wist hij bijna zeker dat hij het antwoord al wist.

Alison draaide haar hoofd naar Charlie om te glimlachen terwijl hij wegliep. Daarnaast was het een heel behoorlijk excuus om Nyx maar niet aan te hoeven kijken, want ondanks dat Alison wist dat ze er niets mee bedoelde was Nyx waarschijnlijk snel in het trekken van een hele andere discussie. Er liep dan ook een rilling over Ali's rug bij het horen van Nyx' beschuldigende woorden. Ze hield haar blik nog even afgewend, bestudeerde de vloer en het plafond maar kwam uiteindelijk toch op het gezicht van Nyx terecht. Ze wist niet helemaal zeker of ze nou boos was, of verdrietig, of teleurgesteld of iets anders. Waarschijnlijk gewoon allemaal tegelijk, in elk geval was het misselijke gevoel van eerder die avond alweer in rap tempo aan het opkomen. "Nyx, ik wil met iedereen dansen." zuchtte ze, haar blik alweer afwendend. Iets wat ze trouwens ook nooit deed. Woede begon inmiddels weer de overhand te nemen in haar mengelmoes van emoties en ze beet op haar tong om het in te houden. Ze had een onderbuikgevoel dat vanavond misschien wel het einde van iets groots zou zijn, en dat einde wilde ze het liefst niet gillend doorbrengen. Al viel nog te zien of dat inderdaad zou lukken. Ze richtte haar blik weer op Nyx, en ondanks dat deze kokende woede uitstraalde bleef haar stem kalm. "Waarom kan ik niet omgaan met wie ik wil? Waarom wil je alle controle over mij hebben? Ik weet niet of je het doorhebt, maar ik heb ook een leven naast Quidditch trainingen bijwonen vanaf de tribune." Ze keek haar vriendin strak aan, blij met het feit dat ze (nog) niet was gaan schreeuwen maar wel ietwat twijfelend of het nou het goede moment was om dit te zeggen.

TAG: Nyxie m'n kind wie ik dit niet aan wil doen maar wel moet helaas luf u bby

Hij liep een eindje verder, maar moest even blijven wachten want een random dude die teveel op had was druk bezig met de inhoud van zijn maag showen aan iedereen die langsliep en toevallig keek, dus hem niet gezien hij wachtte wel even. Nee, hij ging ook niet helpen want dat was niet zijn departement, kon iemand anders mooi doen. Dit betekende echter dat hij vaagjes nog de woorden van Alison en Nyx hoorde, wat hij probeerde te negeren door een kerstliedje te gaan neuriën - so what if he liked Wham! ? - wat zijn hoofd vulde in plaats van de woorden. De jongen kon echter niet om de woorden van miss Winter heen toen ze antwoord gaf. Ik wil met iedereen dansen..

Zich verdrietig voelen was een no go, ze was nooit zijn meisje geweest, niet eens close, niet eens in haar dromen, het was niet gek dat ze met iedereen en dus ook wel met hem wilde dansen. Waarom was hij verdrietig? Ook voor hem was dit gewoon een spel geweest right? Net als voor haar? Blijkbaar dan. Wie was hij aan het bedriegen? Natuurlijk betekende dit alles niets, tss, even lachte hij schamper hardop naar zichzelf en duwde de kotsende gast opzij terwijl hij naar de grote zaal paradeerde. Het was niet, gewoon een dans, want ze wilde met iedereen dansen. Who cared? Hij niet.