Coupure Électrique [+June]

Onderwerp: Coupure Électrique [+June] za nov 26, 2016 9:17 pm

OOC:Vergeef me als m'n Frans niet goed is, het is van Google Translate HAHA

In een strak mantelpakje en met hoge hakken kwam Rosé de grote zaal binnen. Ondanks dat ze in de middag pas lessen hoefde te volgen, was ze toch al vroeg op. Ze had een hekel aan uitslapen – dat was een verspilling van je dag. Daarom liep ze richting de tafel van Slytherin, en nam ze plaats op een van de banken. Haar vingers zochten naar een schaaltje, die ze vulde met yoghurt en muesli, en ze trok een kop koffie naar zich toe. Terwijl ze een slokje van haar koffie nam, zocht ze naar de Franse magische krant, die hier ook bezorgd werd. Haar ogen schoten over de tafel, maar konden nergens de krant ontdekken. Damn. Rosé kreeg een geïrriteerde uitdrukking in haar ogen en keek de grote zaal door. Aan de tafel van Ravenclaw ontdekte ze June, een meisje dat ze toevallig wel kende, omdat ze ook Frans was. Rosé glimlachte toen ze haar ontdekte en stond op van de tafel van Slytherin, om vervolgens naar die van Ravenclaw te lopen. Met een glimlach ging ze voor June staan, en negeerde de andere studenten uit Ravenclaw. Ze had namelijk geen enkele behoefte aan contact met hun. Wel zag ze een aantal verwijtende blikken, zeker rond de reputatie die ze had opgebouwd, maar dat negeerde Rosé. “Bonjour, June” zei ze met een klein glimlachje “Savez-vous où le journal était?” waarin ze in het Frans aan haar vroeg of het meisje enig idee had waar hun krant zich bevond.

Onderwerp: Re: Coupure Électrique [+June] za nov 26, 2016 10:02 pm

Haar handen om haar dampende thee geslagen, zat het rossige meisje peinzend over haar alchemie-paper gebogen. Vanmorgen was June vroeg opgestaan om nog aan de opdracht te werken. Even wierp ze een blik op haar uurwerk. Ze had nog precies twee uur om het af te ronden en het te overhandigen aan professor Wolves. Ze knarste haar tanden. Als ze hard doorwerkte moest het wel lukken. Het was haast komisch om het verschil tussen de tafels te zien. De studenten die zich aan haar tafel bevonden hadden bijna allemaal wel een schoolboek in hun handen, waar dit bij andere houses een uurtje was van bijkletsen of last-minute werk. Ze nam een slok van haar kokendhete thee voor ze haar ganzenveer weer oppakte en aan de volgende zin begon. De 16e-eeuwse arts Paracelsus gaf aan het doel van de Steen der wijzen enige bijsturing... In het schrijven van haar zin werd ze onderbroken door een wel heel bekende tongval. 'Bonjour June,' werd ze in haar moedertaal begroet. Het meisje keek op om Rosé aan de andere kant van de tafel te zien staan. 'Ça va,' groette June haar glimlachend terug. Het was fijn om herinnerd te worden aan thuis, hoe subtiel ook. 'Savez-vous où le journal était?' Rosé was hoogstwaarschijnlijk in ongeduldige afwachten op de laatste nieuwtjes. Het was fijn om een Slytherin ook eens geïnteresseerd te zijn in iets anders dan duistere magie. Ze leunde voorover om hun tafel te inspecteren, maar zag ook geen krant te bekennen. June haalde haar schouders op. 'Je ne sais pas, désolé,' verontschuldigde ze. 'C’est peut-être les hiboux trop tard,' dacht ze hardop, meer als grapje. Wellicht sliepen de uilen inderdaad nog. Het werd tenslotte kouder en voor die arme beesten was het waarschijnlijk even moeilijk om uit bed te komen als voor de studenten. Een brede glimlach verscheen op haar gezicht toen ze Rosé weer aankeek.'Het voelt goed om eindelijk weer eens Frans te praten. Ik bedoel, buiten de kerstvakanties om,' biechtte ze op. Rosé moest zich vast hetzelfde voelen, al wist ze niet precies hoe lang zij al in Engeland zat.

|| OOhwjee shit hee, dat wordt even Frans skills ophalen xD #vertalen.nu (a)

Onderwerp: Re: Coupure Électrique [+June] zo nov 27, 2016 1:16 pm

Dat ze aan de tafel van Ravenclaw stond, boeide haar eigenlijk niet meer zo heel erg. Sowieso vond Rosé alle verhoudingen tussen Slytherin en de rest van de afdelingen zwaar overtrokken, al vond ze Gryffindors gewoon niet aardig, puur om het feit dat ze arrogant waren en dachten dat ze alles konden. Maar goed, daar had ze nu niet mee te maken, nee, nu had ze te maken met een meisje dat prima Frans sprak en in Ravenclaw zat. Helaas voor haar had het meisje ook geen Franse krant voor haar. “C’est dommage” zei Rosé en haalde haar schouders op. De Accio spreuk zou in dit geval niet werken, puur om het feit dat de Accio spreuk alleen te gebruiken was als je wist waar iets lag, en Rosé had geen flauw idee. Normaal gesproken lag hij gewoon op de afdelingstafels, klaar om gebruik te worden, maar deze ochtend was dat anders. “Peut-être qu’ils dorment, mais je veux juste mon journal.” Rosé trok een pruillipje. Misschien mochten de uilen nog wel slapen, ze wilde gewoon haar eigen krantje lezen in de ochtend. Een klein glimlachje, die zeldzaam waren voor Rosé, speelde rond haar lippen. “Het is heerlijk om terug herinnerd te worden aan Frankrijk inderdaad, hoe klein die herinneringen dan ook maar zijn. De taal, het eten…het zijn kleine stapjes, maar groot genoeg om een deel van het gemis op te vullen.” Rosé knikte naar haar. “Ik ben er al jaren niet geweest, mijn familie is er nu op dit moment. Maar ach.” Rosé haalde haar schouders op. Ze had geleerd haar gevoelens hiervoor uit te zetten, vandaar dat ze ook geen verdriet of boosheid voelde. Rosé voelde er niks bij. Ze knikte naar de stoel voor haar. “Mag ik?” vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze in haar ooghoeken heus wel zag dat er een paar Ravenclaws hun koppen bij elkaar staken en haar richting inkeken.

Onderwerp: Re: Coupure Électrique [+June] ma nov 28, 2016 8:08 pm

'C'est dommage,' sprak Rosé, terwijl ze haar schouders ophaalde. Ze trok een pruillip en sprak wat luchtig: 'Peut-être qu’ils dorment, mais je veux juste mon journal.' June lachte en klakte daarna met haar tong om aan te geven dat het inderdaad nogal vervelend was. Om de een of andere reden was June opgelucht dat ze het er met een grapje van Rosé's kant van af had gebracht. Het was stom, dat wist ze, maar ze had natuurlijk verhalen over het meisje gehoord. Niet dat June iemand was die dat soort roddels klakkeloos overnam, maar ze had heus wel gemerkt hoe sommige Ravenclaws hun schaamteloos aanstaarden of even op scherpe fluistertoon een gesprek met elkaar aangingen. Ze was wel een voorzichtig iemand, al was het voor nu alleen maar fijn geweest even contact met haar mede-Française te leggen. Die laatste gedachte die ze had uitgesproken, was dan ook volledig oprecht geweest. Rosé leek het volledig met haar eens te zijn, waarop June hevig knikte. God, het eten. 'Ik zou serieus een moord doen voor een vers stokbrood van een goede boulangerie,' zuchtte ze verlekkerd, terwijl het water van nostalgische smaakpapillen haar in de mond liep. 'Ik ben er al jaren niet geweest, mijn familie is er nu op dit moment. Maar ach,' vertelde Rosé plotseling, alsof het niets was. Even moest June moeite doen om deze informatie te verwerken. Het waren twee signalen, die ze van haar opving. Iets wat haar aan zou moeten gaan, leek haar haast niets te boeien. June's mond vormde een subtiele 'o'. Verward knikte June toen de blondine vroeg of ze plaats mocht nemen. 'Natuurlijk, ga je gang,' zei ze snel, de blikken en fluisteringen van haar afdelingsgenoten -en het paper alchime- totaal vergeten. Even keek ze toe hoe het meisje ging zitten, en June legde haar veer onbewust naast het perkament neer. 'Wat doe je tijdens kerst dan?' vuurde June haar vraag op Rosé af, nog steeds geïnteresseerd in die ene zin. June mocht haar oude school en land dan missen, maar ze had tenminste haar vader en zusjes op niet al te grote afstand.

Onderwerp: Re: Coupure Électrique [+June] ma nov 28, 2016 11:17 pm

Oh god, heerlijk, een Franse baguette. Ook Rosé zou daar een moord voor doen. Heerlijk, op het balkon van hun maison in Parijs. De baguette die nog licht verwarmd was door de oven, een plakje brie erop, dat zacht smolt door de warmte van het stokbrood. Als Rosé dacht aan Frankrijk, miste ze het verschrikkelijk. Maar daar had ze een simpele oplossing voor gevonden: niet meer aan Frankrijk denken. En de laatste jaren ging haar dat veel beter af. June gaf haar toestemming om tegenover haar te komen zitten, en ondanks de boze blikken van veel Ravenclaws, ging Rosé zitten en keek haar dankbaar aan. Ze schonk voor zichzelf een kopje koffie in, deed er wat suiker bij en roerde in het kopje. Zou de koffie aan de tafel van Ravenclaw net zo lekker zijn als aan de tafel van Slytherin? Ze zou het zo gaan uitvinden. “Wat doe je tijdens kerst dan?” Een zuur glimlachje gleed over het gezicht van Rosé. Iets in haar wilde het niet vertellen, want ze wilde de muur tussen haar en andere personen ophouden. Aan de andere kant, als ze gewoon liet blijken dat het haar niks deed, dan zouden die personen dat ook wel geloven, toch? Rosé nam een slokje van haar koffie en zette het weer neer op de tafel. “Net zo lekker als aan de tafel van Slytherin” zei ze met een grinnik. Vervolgens keek ze June weer aan. “In de kerstvakantie ga ik naar het privé opvanghuis waar ik ben opgegroeid” zei ze zonder blikken of blozen “Daar vier ik kerst met de anderen die daar zitten, en met de begeleiders. Mijn familie komt mij opzoeken, de dag voordat ik weer naar Hogwarts ga. De tijden van Beauxbatons lopen anders.” Nogmaals een zuur glimlachje. Gauw het onderwerp op het meisje tegenover haar weer laten aankomen. “En jij? Ben je vaak in la France?”

▲ Gesponsorde inhoud

» June Mandeville
» this is me - samen met June Mandeville