[EVENT: 100 LEDEN!] Quidditch after party

OUTFIT:

Met betraande ogen keek Alison het meisje aan die haar kin had gepakt. Het was een vijfdejaars die ze wel vaag herkende, maar waarvan ze verder niet echt de behoefde had dat die haar zo zou zien ofzo. Natuurlijk was dat op dit moment niet iets waar ze zich mee bezighield, dus bleven haar tranen vrijuit over haar wangen stromen terwijl ze het Gryffindor meisje aankeek. "I-ik, ik, eh.." stamelde ze. Waar ze even daarvoor haar focus nog op de persoon voor haar had kunnen houden, kregen alle geluiden en gevoelens en prikkels uit de omgeving even de overmacht. Alison sloot haar ogen en drukte haar handen om haar oren om het buiten te sluiten. Hierdoor werden de geluiden van buiten gedempt, maar waren haar gedachten des te beter te horen. Nyx' woorden galmden en echoden door haar hoofd en paniekerig schoten haar ogen weer open. Haar adem kwam er in horten en stoten uit en weer had ze het gevoel dat ze elk moment kon gaan overgeven. "Ik moet hier weg, ik moet... N-Nyx kan niet, ik... H-het is.." Meer kreeg ze er niet uit, mede dankzij haar onderlip die zo hevig aan het trillen was dat ze er simpelweg geen woorden mee kon vormen.

TAG: Victoria

OUTFIT:

Enigszins wankelend stond Alison op toen dat van haar gevraagd werd. Ze dacht even na over wat het meisje waarvan ze de naam nog steeds niet wist had gezegd. Ze wist niet zeker of ze het zou kunnen vertellen en al helemaal niet of ze het op zouden kunnen lossen. Het was namelijk niet zo dat ze alleen ruzie hadden, Nyx had haar gedumpt. Naast haar verdriet, shock en paniek begon er inmiddels ergens in haar achterhoofd ook enig gevoel van woede te ontstaan. Ze snapte gewoon niet waarom Nyx haar nu opeens niet meer wilde, het was weer typisch Nyx om allemaal onredelijke redenen te bedenken die niet eens waar waren. Leunend op het Gryffindor meisje volgde Alison haar naar de wc, haar blik omlaag gericht maar haar adem langzaam maar zeker steeds wat rustiger terwijl haar paniek langzaam plaatsnam voor woede. Langzaam. Daardoor was ze nu een soort wandelende tweedeling van verdriet en woede, oftewel; messy. Eenmaal bij de wc aangekomen leunde ze tegen een van de wasbakken. Ze probeerde diep in en uit te ademen, want haar metgezel had natuurlijk wel gelijk. Haar blik viel op haar spiegelbeeld en ze schrok even van wat ze zag, ze leek wel gestoord door die grote ogen en make-up die inmiddels over haar hele gezicht gesmeerd was. "Ik zie er echt niet uit." Haar stem bibberde nog steeds, maar doordat de harde muziek nu ook een stuk gedempter was kon ze tenminste iets uitbrengen.

TAG; Victoria

Hard beet hij op zijn kiezen toen ze begon met dansen, ze was zo mooi dat het allemaal even niet echt leek. Zijn ogen gleden op en neer en bleven toen kort bevriezen op haar gezicht, hoewel hij om zich heen voelde dat iedereen naar haar kont stond te staren. Voor hem was Laila niet een en al lichaam, niet een en al kont en borsten. Voor hem was Laila... Laila? Gosh, zijn brein werd één grote blur als hij met haar was: daar was niet eens alcohol voor nodig. Toen ze klaar was bracht ze haar lippen naar zijn oor en dat was toen hij het even niet kon laten, zijn hand wat ruwer tegen haar wang drukte en haar dit keer wat ruwer zoende. "Ik zou nu wel wat anders willen dan dansen." Sprak hij, iets wat niet veel van hem zouden verwachten maar toch echt bij hem aanwezig was.

Hij glimlachte toen ze vroeg wat hij wilde doen waarna hij haar hand op haar onderrug legde om haar dicht tegen hem aan te drukken. "Oh, maar dat weet jij wel." Zijn ogen gleden van de hare naar haar lippen en weer terug, kort bijtend op zijn onderlip. Zijn hoofd stond naar beneden gericht gezien hij toch wel een stuk langer was dan zij en verwachtingsvol keek hij haar aan.

Hij wilde haar. Nu meer dan ooit, en hij kon het niet laten kort te grinniken toen ze zei dat ze hier weg moesten. Als een klein meisje legde hij de hand die los van haar was kort op zijn lippen, zich nog niet honderd procent realiserend wat er nu gaande was hoewel hij toch echt wel honderd procent sober was. Als een hondje volgde hij haar elke stap, iedereen negerend die gekke of nare blikken naar hem trok.

Hij liep boos en doelloos rondjes om een paar mensen heen, zijn handen in de zakken en blik op de grond. Het zag er vast op allerlei manieren komisch uit, maar voor hem was het voornamelijk wegzinken in woede op zichzelf. Het was immers zijn fout geweest dat hij zichzelf in zijn spel verloren was, het niet meer als spel was gaan zien en dat zij dat niet door had. Hoezo zou hij Alison daar de schuld van geven? Was hij niet net als haar altijd? Het was niet meer dan logisch van de meid geweest om zo te reageren tegen Nyx. Charles zat fout met hopen. Dit was zijn schuld, en nu moest hij er onder lijden. Een nieuw iets, maar al doende leert men, en zo kwam de jongen er na vijf rondjes boos geparadeerd te hebben achter dat dit niet zijn stijl was. Zich terugtrekken als een geslagen puppy, oneervol haast. Nee. Als hij ging, dan met een klapper.

Met die gedachte draaide hij zich vastbesloten om, en beende door de gang terug naar waar Alison gezeten had. De jongen had niet veel te drinken gehad, dus waar de plotse moed en adrenaline vandaan kwam? Geen idee. Het was er gewoon, en hij zou het gebruiken ook. Charles liet zich dan ook niet stoppen toen miss Winter met een onbekend meisje de dameswc's inliep. Het zij zo, als dat de plek was dan daar, hij moest nu maar even vertellen wat hij van Alison dacht, zij hem zomaar afschilderen als een fling, nou, dan kon hij ook wel een paar dingen zeggen!

Met grote passen bereikte hij de deur, en zwaaide die ver open. Zonder stil te staan vond hij Alison met zijn blik, en liep haar kant uit, zijn vaart niet minderend. Eenmaal bij haar aangekomen pakte de jonge zonder te aarzelen haar hoofd voorzichtig beet, en drukte zijn lippen op die van haar. Als het dan toch niets kon worden, had hij in ieder geval dit.

Opeens voelde Alison hoe een stel lippen op die van haar gedrukt werden. Haar ogen schoten open en uit alle macht duwde ze hem van zich af. Verschrikt staarde ze de dader aan. Charlie...? "Charles, what the hell?!" bracht ze geïrriteerd uit. Ze keek de ruimte even rond om vast te stellen dat ja, ze was in het meisjestoilet met een of andere Spaanse aziaat en Dalton die haar net gezoend had ook al waren ze op de meisjes wc en had ze allemaal mascarastrepen over haar wangen lopen. Alison sloeg haar armen om haar lichaam heen om zichzelf een beetje kleiner te maken. Want ook al was het dan nu misschien 'uit' met Nyx, ze had dit niet gewild, was er nog helemaal niet klaar voor om met andere mensen te zoenen en voelde zich er dan ook volledig oncomfortabel onder. Met grote, woeste ogen staarde ze Charlie aan. "Ik had toch gezegd dat ik er aan zou komen?" Sowieso snapte ze niet helemaal waar het vandaan kwam, hij had gezegd dat hij hun relatie met rust zou houden en ondanks dat het nu uit was had hij dat nog niet kunnen weten. Had Nyx dan toch gelijk gehad dat ze het te veel had uitgelokt?

Een fikse tik tegen zijn gezicht bracht de jongen terug naar de realiteit en met een grijns zoals alleen jongens die kunnen hebben keek hij Miss Winter aan. Ze was dan wel niet blij, maar hij had het gedaan en had zich nog nooit zo levend gevoeld. Haar woorden hoorde hij niet eens, zijn ogen bestudeerden enkel haar gezicht, in de hoop daar iets te zien, maar de hoop kon net zo goed ijdel zijn. "Om met iedereen te dansen?" Vroeg hij afwezig, subconsious toch haar melding gehoord hebbende. Ja, hij was geraakt geweest door de opmerking van mevrouw, maar de ontzetting op haar gezicht toen hij... Toen hij overwon.

OUTFIT: