one track minded ♥ {{open

Het voordeel aan je hele leven in een gigantisch kasteel wonen, was dat je al snel de weg vond in een gigantisch kasteel als dit. Hogwarts zag er dan misschien een stuk groter uit, langs de binnenkant was het ongeveer evenwaardig met Buckingham Palace. Dat de trappen in de grote hal bewogen, was maar een klein obstakel, dat makkelijk te overwinnen was als je gewoon even goed oplette. En met de headboy badge op zijn rood-met-gouden sjaal gespeld, leek het nog vlotter te gaan dan anders. Alsof de trap gewoon wist dat alles wat hij deed serious business was. Niet dat dat echt zo was, maar die schijn hield hij graag hoog.

Al bij al was hij best nog snel bij de common room aangekomen. Een nogal lege, nu hij het zo bekeek. Of toch niet helemaal. Enkele plukken rood haar verklapten de aanwezigheid van Vic. Als een zucht ooit iemand omver kon blazen, dan was het wel die van Fred op dit moment. Hij liep zonder verdere omwegen op de bank af, pakte voorzichtig Norah onder haar voorpoten en tilde vervolgens Vic’s benen op. Eenmaal hij in de kussens zat, legde hij d’r benen over de zijne heen, inclusief de gigantische kat terug op de hare. Zo, fixed.

”Je gelooft nooit wat me vandaag overkomen is”, Stak hij van wal, zonder enige begroeting of what so ever. ”Ik had vandaag potions, right, en toen ik klaar was, werd mijn buur jaloers ofzo?? En die gooide gewoon een volledige rattenstaart in mijn pot????” Zei hij verontwaardigd. Dat hij enkele minuten daarvoor stiekem wat kattenhaar in die van hem had gegooid, liet hij maar in het midden. ”Niemand heeft hier gewoon respect voor hun toekomstige koning”, Vervolgde hij met een heleboel zelfmedelijden, want dat verdiende hij momenteel wel heel erg.

Het was wel een feit dat Victoria één van de weinige mensen was aan wie hij op een korte tijd wel gewend was geraakt. Ze was dan wel geen royal, maar ze wist zeker wel zijn aandacht te vangen en vast te houden. Gewoon door wie ze was, wat op zich best een prestatie mocht genoemd worden. Hij was namelijk niet zo gul met complimenten als hij dat was met zijn geld. Daar strooide hij immers wel makkelijk mee rond. Anyways, Vic (en haar kat) leken ondertussen ook wel aan hem gewend te zijn, waarbij ze zijn aanwezigheid en daarbij zijn soms vreemde gedrag maar voor lief namen.

Dat ‘vreemde gedrag’ manifesteerde zich vandaag in een klaagrondje, als een speech die hij al de hele dag zat voor te bereiden. "Wat een rattenstreek." Was de eerste giechelende reactie van Vic. Fred schoot ook in de lach. ”Het was ook een rattenjoch, eerlijk, echt zo’n smiechterig ventje. Met al zijn lelijke tattoos ook”, Zei hij terwijl hij met zijn ogen rolde. "Nee, dat blijkt wel. Zeker een Slytherin?" Vroeg ze, op zo'n manier dat ze het antwoord al bijna zelf gaf. "Uiteraard", Verzuchtte hij. "Maak je maar geen zorgen guapo, we pakken 'm nog wel eens terug." Zei ze. Meteen werd de jonge prins een stuk vrolijker. ”Echt? Eerlijk? Geen grapjes maken hoor”, Reageerde hij enthousiast, hoopte echt dat ze ’t meende ook.

Maar voor ze aan hun plannetjes konden beginnen, hoorde hij de deur weer open gaan. "It wasn't love, it wasn't love. It was a perfect illusion. Mistaken for love, it wasn't love. It was a perfect illusion. You were a perfect illusion" Hoorde hij iemand zingen, wat best nog goed klonk. Beter dan wat hij onder de douche uit kon brengen alleszins. "Sorry" Werd er vervolgens geroepen, toen Wiske -want dat was wie binnen was gekomen- door kreeg dat ze niet alleen was. ”Geeft niet joh”, Merkte hij lachend op. De tweedejaars ging duidelijk aan de slag met huiswerk, dus besloot hij maar om haar nog even met rust te laten en zich weer op het wraakplan te focussen.

"Over dit soort dingen maken we geen grappen guapo." Verzekerde Vic hem. Met haar malle straat-taal ook weer. Maar goed, het stond nu wel vast dat ze wraak zouden nemen op die Slytherin idioot die het had aangedurfd om de kroonprins van Engeland dwars te liggen. Echt veel herseninhoud bezat de knul sowieso niet, maar dit was toch een heel domme zet geweest. Echter voor hij zijn eigen brein aan de gang kon zetten om het plan te bedenken, stormde iemand al zingend de common room binnen. Het klonk wel mooi, beter dan zijn eigen prestaties, al was ze er zelf wel onzeker over. Hij stelde haar gerust, net zoals Victoria dat deed. Het talent binnen Gryffindor was weer groot, hij snapte niet dat er nog andere houses nodig waren als Gryffindor zo geweldig was dat eigenlijk iedereen er in zou moeten willen.

"Dus, al enig idee wat, wanneer en hoe?" Zei Victoria, boog een beetje naar hem toe. Fred tikte even met zijn vinger tegen zijn kin, een trekje dat hij had opgenomen over de jaren heen. ”Hmm. Het zou sowieso nice zijn als we hem in nesten kunnen werken bij de docenten ofzo”, Dacht hij luidop na. Een soort val op zetten, hem er in lokken, zodat het leek alsof hij iets had gedaan dat niet mocht. ”Stap één is een situatie veroorzaken waardoor wij eigenlijk straf horen te krijgen, stap twee is er voor zorgen dat hij de schuld krijgt”, Stelde hij voor. Maar wat dat dan precies was, wist hij niet, maar misschien kon Vic dat deel voor hem invullen.