Hij keek naar de klok en voelde een oh-shit gevoel in zijn maag. Hij ging te laat komen! Transfiguration was het vak die hij had en hij greep naar zijn toverstok. "Accio," eerst deed hij de spreuk om zijn schooltas naar hem toe te krijgen en vervolgens de juiste boeken. Hierdoor vielen de boeken die er oven op hadden gelegen wel met een luid gekletter op de grond, maar dat zou hij wel weer zien na de les. Hij kreeg wel even hoofdpijn bij het zien dat hij de papieren weer zou moeten sorteren, maar goed. Hij stopte zijn boeken in zijn tas, sloeg deze over zijn schouder en rende door de gangen naar het lokaal. Hierbij lette hij bij de trappen wel op het feit dat niet elke treed te vertrouwen was. Voor het lokaal kwam hij tot stilstand en moest hij even in zichzelf lachen. Hij was eens niet stoned in de les transfiguratie. Dit zou professor Vyrwel waarschijnlijk wel verbazen. Daarom stapte hij met geheven hoofd, een lach op zijn gezicht en een heldere blik het lokaal binnen. Hij zag er uit als iemand die drugs gebruikte, nou ja, soft drugs, maar hij zag er ook flink nuchter en helder uit. Aanwezig. Iets wat vroeger niet vaak voor kwam bij Nathan. "Wow, ik ben eens de eerste," merkte hij hardop op toen hij het lokaal binnen kwam en zijn boeken neer legde ergens in het midden van het lokaal en daar aan het tafeltje ging zitten. Maar na hem kwamen al snel verschillende leerlingen het lokaal binnen gelopen.
"We beginnen onze les," klonk professor Vyrwels stem. "Om jullie niet gelijk in het diepe te gooien met menselijke transfiguratie en de mogelijke complicaties hiervan, beginnen we dit jaar met een paar Conjuring spells," vertelde de professor. En toen kwam de uitleg. Nathan luisterde, proberend zijn aandacht er ook daadwerkelijk bij de houden. Na haar uitleg herhaalde hij het nog eens voor zichzelf in zijn hoofd. En toen maakte de professor een zwaai met haar staf en vlogen er allemaal vogels uit haar toverstaf. Nathan keek er naar en vond het een prachtig beeld. Dit moest hem wel gaan lukken. Daarom opende hij zijn boek en begon hij de boel door te lezen.

Nathan had zijn boek voor Transfiguratie open geslagen. Avis. Dat woord was meteen bij hem door gedrongen toen hij zijn ogen er oppervlakkig op het stuk tekst had gericht. Echter werd hij uit zijn concentratie gehaald toen een klasgenoot uit Ravenclaw hem aansprak. "Ja, dat moeten wij ook doen," zei hij. Nathan schoof zijn boek naar hem toe. "Kijk," vervolgde hij. Zelf begon hij ook weer te lezen. Met de spreuk Avis kon je waarschijnlijk de vogels uit je toverstok laten komen. Maar hij wist dat het niet zo makkelijk zou gaan. Alles moest perfect en dat kreeg je niet zomaar voor elkaar. Zo las hij ook wat informatie er over. Zo las hij dat deze spreuk ook gebruikt worden om een dodende vloek te blokkeren. Interessant. Het zou vast niet makkelijk zijn. "Snap jij het al een beetje?" Vroeg hij vervolgens zachtjes aan Stiles.

Mensen, dit kasteel was te groot voor lessen op een andere plek hebben dan in de Dorm Room, hoe moest hij ooit op tijd komen als het onmogelijk gemaakt werd om je bed mee te nemen? Right, er kon niet serieus van hem verwacht worden dat hij er al zat wanneer de leraar binnen kwam lopen. Vandaar dat hij net na Miss Vyrwel het lokaal in kwam, en een bank in schoof. Zijn tas plofte hij op de grond neer, en even wreef hij met de handen in de ogen. Misschien waren feestjes de dag voor de eerste les toch niet zo handig. Welke les was dit überhaupt ook alweer?

"Om jullie niet gelijk in het diepe te gooien met menselijke transfiguratie en de mogelijke complicaties hiervan, beginnen we dit jaar met een paar Conjuring spells," Right. Transfiguratie. Niet per se zijn sterkste punt, maar wel een van de weinige vakken die hij oprecht boeiend en leuk vond. Jezelf veranderen in een beest, het was toch ronduit geweldig? Dat was dan ook zijn grote doelstelling voor dit jaar, maar ze zouden beginnen met vogels. Zoveel werd hem duidelijk toen er plots een zwerm rondvloog en anderen hun boek pakte. Charlie nam even de tijd bewonderend naar de rondvliegende beesten te kijken - het was toch maar weer wonderlijk - en pakte toen weer zijn eigen boek. Je zou zien dat zijn vader weer grootse verwachtingen zou hebben op dit gebied. Of in zijn woorden 'Een pureblood tovenaar dient de standaard muggles een les te leren.' No pressure much.

Tag: x

Met een 'oh shit' blik beet hij op zijn onderlip toen Nathan toegaf dat zij dat ook moesten doen. Transfiguratie lag nou niet bepaald geweldig bij hem, hoewel veel leerlingen dit juist bijzonder vonden zag hij er het nut niet bepaald van in. Er werd een boek naar hem geschoten waar hij gelijk zijn blik in wierp, om het snel te lezen. Well, hij moest toegeven, deze spreuk was best tof. "Snappen is denk ik wat anders dan uitvoeren." Zuchtte hij met een frons. Anders was hij misschien wel een A+ student.

Nathan grinnikte even bij de woorden van Stiles. "Dat is waar," reageerde hij dan ook. Er was maar één manier om achter te komen of het ging lukken. Nathan pakte zijn toverstok en ging staan. Hij haalde eens die adem en keek nog eens door zijn boek heen. Hij hield zien toverstuk schuin omhoog met zijn arm gestrekt naar voren. Nathan haalde allemaal vogels naar voren in zijn geestesoog en concentreerde zich hard. Olivia had punten van Hufflepuff afgetrokken, nu was het zijn taak om deze terug te winnen. Hufflepuff ging namelijk niet meer als laatste eindigen. "Avis!" Klonk zijn stem. Er klonk een luide knal, maar het waren enkel twee veren die uit zijn toverstok terecht kwamen en zielig naar de grond toe vielen. Vervolgens keek hij met een frons naar zijn boek en vervolgens weer naar Stiles. Zou het hem lukken?

Geïnteresseerd keek hij toe hoe Nathan compleet faalde, om daarna gelijk uit te zoeken wat hij fout had gedaan. Een stem hield hem echter snel weer uit zijn concentratie, het was Nyx waar het geluid vandaan kwam. Deze beweerde dat het haar wel zou lukken vogels uit haar stok te laten vliegen, maar in plaats daarvan moest iedereen snel naar zijn oren grijpen. "Dat was zeker een geslaagde poging, ik ben ongelofelijk trots op je." Bracht hij sarcastisch uit, weer in zijn boek duikend om te kijken wat zij nou weer fout had gedaan. Deze spell was tricky. Nu was het zijn beurt om te gaan staan en zijn stok hoog de lucht in te houden. "Avis." Sprak hij geconcentreerd maar ook bij hem, na een luide knal, kwam alleen een geel veertje neer. "Damn it." Bromde hij, geïrriteerd omdat het niet lukte: nogmaals zijn boek in duikend.

Nathan keek in zijn doek en zag toen wat hij fout had gedaan. Hij had een bepaalde beweging moeten maken en deze bestudeerde hij in zijn boek. Nu moest het wel gaan lukken. En blijkbaar moest hij het ook meer als een soort bevel uit gaan spreken. Dat zou ook wel gaan lukken. Maar toen trok de stem van een Slytherin meid zijn aandacht. Ah, dat was Nyx, waar hij nog samen een joint mee had gerookt. "Twee veren is beter dan geen veren," zei hij dan ook als reactie. Het was zo. Vervolgens deed Nyx haar poging en al vlug greep Nathan naar zijn oren. Toen het gekrijs over was moest hij zich inhouden om Nyx niet uit te lachen. In plaats daarna knipoogde hij. "Mooie eerste poging," zei hij. Nog wat andere leerlingen en vervolgens ook Stiles deed een poging. Hij kreeg enkel een veertje. "Lets try again," zei hij. Nog een keer keek hij goed naar zijn boek. Hij was niet per se slecht wat dit vak betrof, hij had er dus ook alle vertrouwen in dat het hem wel zou gaan lukken. Nathan stond weer op, pakte zijn toverstok stevig vast en haalde diep adem. De beweging had hij goed in zijn kop geprent en hij had al een idee. "Oké dan," zei hij, zichzelf mentaal voorbereidend. Hij wees met zijn toverstok weer half in de lucht en maakte een kleine M beweging met zijn staf terwijl hij de spreuk uitsprak. "Avis!" Zijn stem was luid en duidelijk. Er klonk een luide knal en er kwam inderdaad een vogel uit zijn staf. Deze kon vliegen en ging ook meteen de lucht in om vervolgens in cirkels rond te fladderen. Echter hadden alleen de vleugels veren en de kop. De rest van het vogeltje was kaal. Het zag er enorm idioot uit, toch was Nathan trots op zijn resultaat. "Ik noem 'm tweety," zei hij half lachend, waarna hij weer ging zitten en vervolgens afwachtend naar Nyx en Stiles keek. Die twee zouden het waarschijnlijk ook wel weer gaan proberen.

Hij was nog bezig met zijn boek pakken toen de rest al druk aan het oefenen en lezen was. Tja, hij had gewoon wat minder haast, liever langzaam en goed dan snel en.. zo? Natuurlijk was hij er heilig van overtuigd dat het de eerste paar keer slecht zou gaan, dat betekende echter niet dat hij er als een kip zonder kop in zou rennen. Vandaar dat hij een voorbeeld naam aan de ander aan zijn tafel en aandachtig begon te lezen. De 'Avis' spreuk klopte, al zou het wat hem betrof ongetwijfeld beter werken als een andere spreuk aan toe werd gevoegd, maar hij was hier niet om spreuken 'te verbeteren'. Ook was er een soort beweging bij.

”Erm… heb jij een idee wat je nu juist moet doen? Ik neem aan dat al de rest iets fout doet aan de knallen te horen.” Charlie keek schuin op naar de ander, en rechtte toen zijn rug. Time to shine. "Nou," Begon hij slim, en stak toen zijn handen onwetend in de lucht en glimlachte jongensachtig. "Eigenlijk niet helemaal, wat ze doen qua 'Avis' klopt in ieder geval," Dat was een punt, "En dan is er ook nog een beweging bij," Terwijl hij zich nog eens over het boek boog tekende hij vaagjes wat in de lucht. "Right," Merkte hij op, weer omhoogkomende. "Een soort 'M' in de lucht tekenen, zoals iedereen vogels in de verte tekent," Sprak hij terwijl hij opstond, en deed de beweging voor. "Snap je?"

Tag: Cid