Transfiguration | Class 1 | Year 7/6

Right, een 'm', een duidelijke nadruk op de -a- van avis, en dan zou het in principe goed moeten gaan. Charlie slikte eens, ja, hij was altijd bang het fout te doen want hij was een perfectionist en liet graag pas dingen zien als ze helemaal af waren, en pakte toen zijn staf voorzichtig in zijn hand. Na even zijn ogen gesloten te hebben hernieuwde zijn zelfvertrouwen, en stond de jongeman op met flair. Zijn staf dramatisch geheven tekende hij de m, en sprak rustig "Avis," uit. Vol goede moed, want met een pessimistische houding beginnen was niet voordelig, however, misschien had hij beter moeten articuleren, want in plaats van een vogel uit zijn staf te krijgen besloot zijn boek plotseling dat vleugels krijgen een goed idee was. Charles ogen werden even groot, en een jongensachtige grijns verscheen schuldbewust op zijn gezicht. Right, iets teveel uitgesproken als 'Avirfs' dus, wat een compleet andere spreuk was en niet helemaal het doel van deze les..

Zwijgzaam had Candice naar de opdracht geluisterd. Ze moest dus een Bird Conjuring Spell doen. Ze kende de spreuk uit haar hoofd omdat ze het boek deze zomervakantie, direct nadat ze het had aangeschaft, nog had gelezen vlak voor de dag dat ze naar school ging. Elke avond een klein hoofdstukje lezen beloonde ook al heel wat moeite en Candice was best vaak in de library te vinden om haar ervaring daar wat op te doen. Natuurlijk was het een heel verschil om iets te lezen en om iets in de praktijk te brengen, maar ze zou zien wat het zou geven. Kort observeerde ze de anderen. Diegene naast haar was aan het vloeken omdat ze het niet onder controle kreeg, maar Candice voelde er niet veel voor om hulp te verlenen als ze zelf nog niet eens zeker wist hoe het moest. Met een korte zwiep van haar wand en daarbij de spreuk zeggende kwam er wel een knal, maar voor de rest niets. Candice beet op haar onderlip en hoopte dat de teacher dat niet gezien had, maar deze was bezig met Nyx te berispen. Omdat Candice zo veel observeerde kende ze al best veel mensen en het feit dat ze hier al voor het zevende jaar zat hielp ook wel natuurlijk. ‘Avis,’ fluisterde ze zachtjes en deze keer paste ze haar zwiepje een beetje aan. Er kwam wel iets uit haar wand, maar ze kon het nauwelijks een vogel noemen. Met een frons keek ze naar Charlie wiens boek opeens vleugels had gekregen. Hij moest de spreuk ietsje anders uitgesproken hebben dan de bedoeling had, maar veel leek de jongen daar niet in te zitten en Candice kromp al in een in zijn plaats voor de commentaar die de teacher hem zou geven. Ze haalde diep adem, stak haar wand wat zekerder en de lucht en zei weer op een zachte toon: ‘Avis.’ Ze bewoog weer een bepaalde richting uit met haar hand en tot haar vreugde kwam er deze keer een halve vogel uit. Nog niet perfect, maar het was al een begin!