A new year

Zacht neuriënd liep Gunner over het pad heen dat leidde naar the Great Lake. Het was niet de eerste keer dat hij hier kwam, en zeker ook niet de laatste. Regelmatig kwam hij hier om even zijn hoofd te legen, of juist om in alle rust na te denken over zijn thuissituatie die niet bepaald optimaal was. Elke keer als zijn moeder hem vroeg om weer eens een weekendje naar huis te komen kwam hij met een flauw excuus waardoor hij niet kon komen. Het lag echter zeker niet aan zijn moeder, maar aan zijn vader. Hoe dan ook, de Duitser liep weer richting zijn standaard plekje aan de oever van the Great Lake. Hij was echter van plan dit keer wat verder weg te gaan zitten aangezien hij het de vorige keer voor elkaar had gekregen om natte voeten op te lopen. Terwijl hij met zijn lange benen aardig grote stappen maakte stak hij een jointje op wat hem zou helpen om rustiger te worden. Hij was iets te gefocust op het aansteken hiervan waardoor hij bijna tegen een persoon aanbotste. Geschrokken keek hij op en liet z’n aansteker uit zijn handen vallen “Sorry,” mompelde hij terwijl hij bukte om het voorwerp op te rapen. Een frons verscheen op zijn gelaat toen hij zag dat ze aanstalten maakte om te vertrekken. “Je hoeft heus niet weg te gaan omdat ik hier nu ben?” merkte hij op. Ja, hij kwam hier eigenlijk voor rust en om even alleen te zijn, maar hij ging zeker niet iemand wegjagen terwijl diegene hier eerst was.

Eventjes kreeg hij oogcontact met het meisje dat zonet nog voor hem had willen vluchten. Haar blik gleed echter gelijk naar de grond toen ze oogcontact maakten. Kwam hij zo intimiderend over? Misschien omdat hij een slyhterin was? Of was ze gewoon van zichzelf al verlegen aangelegd? Hij hoorde wat gemompel van haar vandaan kwamen maar kon niet echt ongelooflijk goed verstaan wat ze zei. Toen ze besloot te gaan zitten op het bankje in de buurt ging hij er maar vanuit dat het een bevestiging was dat ze dan toch maar bleef, in plaats van dat ze van hem ging vluchten. [i]"Ik ben Isla,"[/b] klonk het uit haar mond nadat ze haar keel had geschrapen en ze vervolgens haar hand uitstak. Hij had nog steeds zijn joint tussen zijn lippen zitten en haalde deze uit beleefdheid er maar tussenuit. Met zijn andere hand liep hij naar haar toe en schudde haar hand. "Gunner," stelde hij zich met een zwakke glimlach voor. "Gunner Jäger," herhaalde hij vervolgens zijn naam inclusief zijn achternaam. De Duitser besloot maar om naast haar te gaan zitten op het bankje, anders zou hij een stuk verder moeten gaan lopen en daarnaast was wat gezelschap ook wel fijn. Hij nam een trekje van zijn joint en haalde deze door zijn longen heen. Hij blies de rook uit terwijl hij zijn hoofd omdraaide naar haar nadat ze had verteld dat ze uit gryffindor afkomstig was. "Aha, je was me al nooit opgevallen," verklaarde hij. "Ik kom namelijk uit slytherin," legde hij uit en keek der aan in haar ogen. "Dus, wat brengt jou hier op deze koude dag?"

Een verwarde blik verscheen op zijn gezicht toen ze een lachje liet horen nadat hij had gemeld dat hij haar nog nooit opgevallen was. Hij snapte de grap niet goed maar besloot het te laten rusten, geen zin om het diep te gaan analyseren. Het zou waarschijnlijk toch niet echt toevoeging hebben aan hun gesprek. Vervolgens had hij gevraagd wat haar bracht op deze dag waar ze na even nadenken op antwoordde of ‘gewoon zitten’ ook een geldig antwoord was. Hij grinnikte toen ze dat zei en knikte. “Ieder z’n ding toch?” zei hij geamuseerd. Hij moest toegeven dat hij dat ook wel eens deed, als het hem gewoon allemaal even te druk of teveel werd in dat reusachtige kasteel wat ze hun school konden noemen. “Naja, ik ga regelmatig naar the great lake toe om gewoon ergens op een bankje op zijn gemak een jointje te kunnen blowen,” gaf hij eerlijk toe aan haar. Het was nou eenmaal zou en daarnaast was het nou ook niet echt bepaald een geheim of iets dergelijks. “Dus Gryffindor eh?” haalde hij haar house weer terug in het gesprek. “Ben je trots op je moedige house of heb je liever dat je in een ander gesorteerd was?” vervolgde hij waarna hij weer een trekje van zijn joint nam, proberend een gesprek aan te knopen.