Oh. Oh shit. Ze moest over een half uur bij de les zijn en haar haren leken echt ontploft te zijn. En telkens als ze er een kam doorheen haalde, werd het alsmaar erger. Snel pakte ze haar haren vast en maakte er een hoge, nette knot van. Ze liet een paar plukjes los hangen; de zogenaamde ‘sexy’ look. Haha. Nee. Ze had geen zin om make-up aan te brengen, maar een klein zwart lijntje onder haar oog ging nog wel. Toen besloot ze dat ze good to go was. En dus ging ze naar beneden, pakte nog snel een broodje van de schaal mee en rende toen naar buiten. Hoe lang had ze aan haar haren staan prullen? Lang schijnbaar, want ze zag dat de les al begonnen was en dat Lev, een jongen van haar afdeling, het niet echt makkelijk had met een Hippogrif. Ah. Die beesten kende ze wel. Cool dat ze daar dit jaar mee zouden werken! Ze had er al veel over gelezen en er ook al een opstel over moeten schrijven, dus ze wist hoe ze het moest doen. Toen ze hoorde dat Slytherin tien punten had ontvangen, knikte ze goedkeurend naar het groepje Slytherins en liet haar blik naar Alix glijden. Trots zijnde glimlachte ze naar haar zus en stak ze haar duimen op. Ze had niet in de gaten dat ze in beurten moesten werken en dus, terwijl Alison één van de Hippogrif’s naderde, ging zij al naar een ander toe. Het beest draaide zijn enorme kop verward naar haar toe en Cheryl neeg gauw haar hoofd. Daarna stapte ze langzaam naar hem toe, boog voor het beest en dwong zichzelf om haar blik op hem te blijven richten. Ze dwong zichzelf ook om niet te schrikken toen ze een ander beest verderop een geluid hoorde maken. Ze hoopte voor Alison dat het niet het beest van haar was, maar het klonk verder weg. Dus dan hoopte ze maar dat Alison ook niet geschrokken was.

Een zucht ontstond toen Evan het briefje van Claire las. Hij had nog een briefje teruggeschreven met “En sinds wanneer ben jij mijn vriendin?”, maar hij dacht niet dat ze dat nog aan had gekregen. En als ze het had aangekregen, had ze wijselijk besloten om er niet op te antwoorden. Maar hij nam aan dat ze dus echt op hem zou wachten en dus was hij maar uit bed gekomen. Hij trok de simpele kleding aan die ze verplicht moesten dragen en deed wat gel in zijn haar zodat het goed zat. Hij keek naar zijn spiegelbeeld en vond dat hij er eigenlijk nog niet zo heel slecht uitzag gezien het feit dat hij heel de nacht niet echt had kunnen slapen. Zijn blauwgrijze ogen bleven heel even op zijn haar hangen, maar hij besloot dat hij het wel goed vond zitten. Hij rolde met zijn ogen toen hij de stem van Aiden hoorde die zijn twee sukkeltjes weer aan het opdringen was om mee te gaan. Hij trok zijn schoenen aan en wilde net rustig aan naar beneden gaan toen hij plotseling stemmen hoorde. Het waren die van Aiden en zijn kameraden, maar Evan kon zich herinneren dat Claire een bericht had gestuurd dat ze naar hier zou komen. De enige tegen wie Aiden aan het praten kon zijn, was dan ook Claire. En dus ging hij snel naar het portret en opende deze waar hij Aiden net iets tegen Claire hoorde zeggen en zijn hand op haar schouder zag liggen. Aiden was al net zo’n eikel als Sawyer. Er gingen zelfs geruchten rond dat hij de meisjes dwong tot van alles en dat hij hun sloeg als ze het niet deden. Reden genoeg om er tussen te komen. Hij ging naar voren en sloeg Aiden’s hand weg van Claire’s schouder. ‘Back off, Aiden!’ snauwde hij naar de jongen. ‘Ga iemand anders lastigvallen.’ Aiden kwam dreigend voor Evan te staan, maar Evan zag de vuistslag al aankomen en blokkeerde hem. Hij keerde de hand om zodat Aiden het uitschreeuwde van de pijn. “Niet verder, niet verder!” smeekte hij Evan. Evan liet hem los en gaf hem nog een vuistslag in zijn gezicht na. ‘En nu oprotten,’ bromde hij. Hij merkte dat hij voor Claire was gaan staan en dat hij zijn vuisten had gebald. Zijn ogen keken woedend naar de jongens. “Ik pak je nog wel,” siste Aiden hem toe, maar Evan reageerde er al niet meer op. Hij zou de jongen straks wel terugpakken. Hij dacht niet dat Claire ertegen zou kunnen als hij dat hier zou doen. ‘Claire,’ sprak hij, de jongens volledig negerend. ‘Wat had ik je nu gezegd? De volgende keer spreken we gewoon af in de great hall, oké.’ Hij zuchtte. ‘Well, nu ben ik toch op dankzij jou. Nu kunnen we net zo goed naar de les gaan. Bedankt, hoor.’ Hij keek haar boos aan, maar rolde toen met zijn ogen naar haar en begon alvast te lopen. ‘Stuur maar een uil als Aiden je straks nog lastigvalt. Dan breek ik zijn nek. Hebben we weer één lastpost minder in Slytherin.’ Wat was hij toch ook weer subtiel en aardig.