«Open» Mutilated frogs.

Met een boek in haar schoot zat de brunette langs het meer, de pen zacht tegen haar lip duwend terwijl ze de informatie in zich opnam. Zij was niet zo gek van de drukte binnen de common rooms, gezien ze snel afgeleid raakte. Waar ze een goede, snelle leerling was, had ze ook nog eens de concentratie van een verminkte pad die een schone prinses zag. Nee, om te kunnen studeren, moest het meisje echt even de tijd voor zichzelf hebben. Maar omdat ze ook geen zin had om zich continu in haar kamer als een kamerplantje te begeven, had ze besloten dat het een beter idee was om zich naar het meer te benen. En ze had gelijk gehad! Haar concentratie leek al een heel stuk beter en ze was binnen de korte tijd hier al verder in haar boek gekomen dan in de Common Room.

En toch vond ze het na een tijdje wel genoeg, aangezien ze zich dramatisch naar achteren liet vallen, haar handen in haar gezicht houdend. “Ik ben toe aan vakantie,” kwam er zeurderig uit haar mond, niet verwachtend dat iemand haar zou horen. … En het was ook heus niet zo dat het schooljaar pas begonnen was… Heus niet.

"Geschiedenis," antwoordde de brunette terwijl ze probeerde haar verbazing te verbergen. Ze kwam gauw overeind en haalde een takje uit haar lange haren, terwijl ze de onbekende met een kleine glimlach aankeek. "Het is niet heel lastig, maar gewoon... veel..." besloot ze te verzuchten, het boek dichtklappend en haar handen erop leggend, bijna alsof ze hoopte dat de jongen haar aandacht er vanaf kon trekken. Wat was ze toch een geweldige student, hm? Ze tikte dan ook met haar nagels zachtjes op het boek. Geschiedenis was niet haar vak.

Toen de jongen zei dat dat saai was, gniffelde het meisje even. "Klopt, dat is het probleem," verzuchtte ze. Ze wilde oefenen, nieuwe spells leren! Maar, geschiedenis leek daar niet echt bij te helpen. En al was ze erg nieuwsgierig aangelegd, waren er nou eenmaal onderwerpen die zelfs haar niet interesseerden... Toen hij dan ook zei dat er leukere dingen waren, grijnsde ze eventjes. "Doe eens een voorstel," kwam er geamuseerd uit haar mond. Nou, ze was benieuwd.

Toen er nog een persoon bij kwam, hief Mia haar wenkbrauwen. Ze herkende het meisje niet, maar Mia lette nooit op de mensen om zich heen waar ze nog geen contact mee had gelegd, als ze toch elk gezicht moest gaan onthouden... Nee, ze was een extreem sociaal persoon, dus had ze teveel mensen gezien en gesproken om iedereen te blijven herkennen. Sommigen apprecieerden dit niet zo, maar gelukkig verwachtte bijna niemand dit van je als je elkaar maar slechts enkele keren had gezien. "Hey," besloot ze te glimlachen naar de ander. Misschien was deze in voor een kletspraatje en anders zou deze dat vast wel duidelijk maken, toch?