Empire

Hij was opzicht gewoon een beetje onnozel aan het rondkijken en dagdromen voor hij uit zijn gedachten getrokken werd. Voor hem stond Romeo, hij was best oké maar echt goed kende Leo hem niet. Ook hij, zoals velen anderen dit jaar, stapte naar hem toe met de zelfde vraag. "Yooooo." Sprak hij, enthousiast als altijd. Soms vroeg hij zich echt af waarom hij überhaupt deze badge had gekregen, hij was mentaal misschien nog maar zes jaar oud. "Yup." Bracht hij nog snel even uit als antwoord op de vraag, voor zijn gedachten naar wat anders gleden. Zijn ogen gingen kort heen en weer, iedereen zat ver genoeg en hij moest dit toch wel even kwijt bij een andere gast? "Ja, weetje, het is niet geweldig. Maar degene die dezelfde rang heeft met het ander geslacht..." Zijn wenkbrauwen gingen even omhoog waarna hij grinnikte, jongens bleven jongens. "Pfoeee!" Lachtte hij vervolgens, een beweging met zijn rechterhand door enthousiasme en zijn rechterbeen die kort in de lucht zweefde en weer neerviel. Vrijwel niemand keek om, het was gewenning van anderen dat hij druk was.

Hij knikte een beetje op de felicitatie, veel had hij er niet bepaald voor gedaan. Vervolgens begon hij over Ali, waarop de jongen reageerde dat hij op jacht was. Hij grinnikte zijn hoofd een beetje nee schuddend, little problem. "Het is Alison Winter, maar uhhh... Broer, dat is de vriendin van mijn zus." Hij keek een beetje onschuldig, maar hij snapte het ook wel als hij Alison zag toch?

Hij glimlachte een beetje ongemakkelijk mee waarna hij een kleine zet tegen de gast gaf, alsof hij er zelf voor gekozen had! "Mijn zus is mijn bro." Op het moment dat hij zei keek hij kort verbaasd over zichzelf. "Dat klonk beter in mijn hoofd." Bekende hij vervolgens met een scheve glimlach.

Hij knikte op de sarcastische opmerking van Romeo, veel meer kon hij niet erop doen. Met een geïnteresseerde blik richtte hij zich op het blondje bij de haard, en vervolgens wedde de gast met hem. Een weddenschap ging hij zeker niet uit de weg, een nadeel van fanatiek zijn. "Hmmm?" Hij stak zijn hand uit om die van hem te schudden voor hij opstond om zijn weg te maken naar het meisje. Hij begon simpelweg met hoi, en vervolgens hoe gaat het, etcetera. Na enkele minuten vroeg hij dan eindelijk om haar nummer, iets waarop ze ongemakkelijk lachte en nee schudde. Hij kon bijna zweren dat hij Romeo zijn ogen in zijn rug voelde en er zeker wel een glimlach op zijn gezicht stond. "Komaan, misschien een nep nummer want die gast is me in de maling aan het nemen." Loog hij fluisterend naar het meisje en zijn hoofd bewegend naar Ro, niet omdraaiend. Eindelijk kreeg hij een soort papiertje en gauw grinnikte hij zijn weg terugmakend naar de jongen waar hij de weddenschap mee aan was gegaan. Snel propte hij het propje in zijn handen trots lachend, maar hij was toch echt vergeten te checken of er wel werkelijk een nummer op stond...

Verbaasd keek hij toen de jongen luid begon te lachen en gauw griste hij het papiertje uit zijn handen. Toen hij zag wat er werkelijk op stond keek hij even om naar het meisje, deze nu ook luid giechelend, en toen weer naar Romeo. Erg beledigd was hij er niet om, al moest hij de gast nu wel een tientje geven. Verslagen greep hij dan ook in zijn zak waarna hij het geld in zijn hand douwde. "Als jij het zo goed kan..." Snel scande hij de kamer voor hij een roodharig meisje spotte, en een klein glimlachje sierde zijn mondhoeken. "Fix jij dan haar nummer." Hij wees naar het meisje, ze was bezig met waarschijnlijk huiswerk en zag er vrij intelligent uit. "Voor vijf, dan heb je alsnog winst."

Met een soepel beweging was hij met zijn rug tegen de zijleuning van de bank aan gaan zitten en had hij zijn benen op de bank gegooid, dit zodat hij veel makkelijker naar het werk van Romeo kon kijken. Die gast bleef maar babbelen, en sukkel als hij was, viel hij dan ook in slaap met zijn mond open. Verbaasd schrok hij op toen hij de stem weer hoorde waar hij net nog in weddenschap mee was, en met een serieuze blik keek hij naar de cijfers. "Niks." Grinnikte hij. "Eerste vier nummers is alsnog geen nummer, right?" Kort wreef hij de slaap uit zijn ogen, hij viel zo makkelijk in slaap dat het irritant begon te worden.

Hij knikte en wilde een opmerking maken over head-boy zijn, maar hij ging zijn rang niet gebruiken om te draggen. Dat deed hij alleen tegen Nyx. Leo nam het briefje van vijf aan, goed, hij was nog steeds vijf kwijt: maar vijf is minder dan tien. Zo kon je het natuurlijk ook bekijken. "Bed is zo ver lopen, though." Grinnikte hij en maakte zichzelf nog ietwat comfortabeler op de bank. Ja, nu ging hij zijn rang wel gebruiken, niemand zou er wat van zeggen als hij hier ging slapen toch? "Later bro."