Start-of-Term Feast

Claire was officially weirded out, wat Charlie deed grijnzen en hem een stomp opleverde van Darcy, want iemand moest hem in check houden. Mason daarentegen leek het niet erg te vinden, en was het met Charlie eens, wat hem op zijn beurt weer een wenkbrauw op deed trekken. Uiteindelijk besloot hij dat, ja Mason was vreemd, en nee, het maakte niet uit. Bovendien was hij druk bezig met het eten van dit stuk komkommer wat zijn vork niet op wilde. Het kon iets te maken hebben met het feit dat hij de conversatie van Claire en Mason genadeloos afluisterde. Waarom beleefd zijn als dit makkelijker was?

Tag: Darcy & Claire en Mason (sort of)

Claire had haar aandacht even op haar bord gericht en luisterde nog met één oor naar wat mason nog zei na Charlie's opmerking. Toen ze nadien Mason vroeg of hij naar de Quidditch training zou gaan en hij antwoordde, keek ze op. . "Je weet toch wat voor lummel ik ben als het gaat om vliegen?" Ze haalde haar schouders op. "Voor alles is een eerste keer ea." zei en stak vervolgens wat pasta in haar mond. Haar bord was nu zo goed als leeg en deze zou ze ook niet meer vol leggen. Dat het dessert maar snel kwam. Dat gaat hem dus niet worden," Ze glimlachte even bij zijn volgende opmerking. "Ik ga er wel even langs, al is het alleen maar om eens wat te proeven van de sport." deelde ze mee. Ze wilde ook dit jaar wat socialer zijn naar de anderen toe, zodat ze Mason soms ook eens kon los laten. Ze was dan wel goed bevriend met hem, maar ze ging dit jaar niet heel de tijd aan hem plakken.

Mason prikte met zijn vork aan zijn laatste stukje sla. Hij dacht na. Het leek hem leuk om ook de sport te kunnen beoefenen, maar hij was inderdaad niet goed genoeg. Dat wist hij al en daar was hij realistisch in. Het proberen zou dus ook een domme zet zijn, vooral omdat hij anderen dan nog meer redenen zou geven om hem te pesten. "Ik ga er wel even langs, al is het alleen maar om eens wat te proeven van de sport." Mason knikte en dacht na. "Ik kan ook best komen kijken op de tribune," zei hij toen. Claire en Torrance gingen echter en hij mocht beide graag. Torrance was niet iemand die hem pestte, dus dat zat goed. Claire was zijn beste vriendin, dus dat zat helemaal goed. Hij zou dus 'veilig' genoeg zijn als hij een kijkje ging nemen bij de Quidditch training voor alles en iedereen. Mason prikte het laatste blaadje sla op zijn vork en propte deze in zijn mond, afwachtend op het dessert.

Na de laatste hap in haar mond te hebben gestoken, legde Claire haar beste op haar bord. "Ik kan ook best komen kijken op de tribune," Haar glimlachte toen hij zei dat hij wel zou komen kijken op de tribune. Dan kende ze tenminste toch één iemand goed. Dat stelde haar toch wel op haar gemak. Een kort moment ging haar blik naar Charlie, die zijn blik op zijn bord had gericht. Hij moést wel aanwezig zijn daar. Claire keek wat verder, voorbij Charlie, waar Cheryl zat. Zij was ook van plan om de training bij te wonen. Misschien dat ze wel met haar kon gaan, dat ze toch niet alleen daar beneden stond. Ach, ze zou wel zien. "Ik kijk er wel naar uit." grinnikte zachtjes en leunde wat naar achteren, om te zien hoe het bij die eerstejaars ging. Als zij klaar waren met eten, zou het dessert tevoorschijn komen.

Tag: Mason (en Charlie)

Mason glimlachte bij de woorden van Claire en nam vervolgens zijn dessert. Wat was het ook bijzonder hier op hogwarts. Hij glimlachte bij de gedachten en at rustig zijn dessert op. Vervolgens schoof hij van tafel af, gezien het feast zo goed als afgelopen was. "Oké, dan," zei hij, waarna hij opstond. "Ik ga naar mijn kamer om mijn spullen verder uit te pakken," vervolgde hij. "Ik zie je later," zei hij met een warme glimlach en verliet vervolgens de grote zaal.

Evan trok een verontwaardigd gezicht naar de jongen, maakte het effect zelfs een beetje groter door zijn hand voor zijn half geopende mond te houden en zijn ogen groot te maken. Vervolgens maakte hij een huilgeluidje en draaide zijn hoofd van Deo… eh, Romeo weg alsof hij één of andere meid was die door hem afgewezen werd. Hij was benieuwd hoe veel meiden voor die rotkop van de jongen zouden vallen eigenlijk. Oké, de jongen was niet lelijk en alles, maar de tatoeages in zijn gezicht verpesten het toch wel echt voor hem. Evan had niks tegen tatoeages – hoe kon hij ook als hij er zelf één grote op zijn arm had zitten? – maar je gezicht en je vingers vond hij gewoon een onwijs lelijke plaats om zich te laten tatoeëren. Zijn blik gleed dan ook naar de tatoeages die de jongen op zijn handen had staan. Hm. Met die woorden die hij op zijn beide handen getatoeëerd ging hij hem sowieso nog eens een keer pesten, maar niet nu. Het zou niet bepaald mooi zijn als hij nu al een gevecht zou hebben met de kerel en bovendien zou het niet bepaald een geweldig zicht geven als ze beide punten aftrek kregen en dat voor de ogen van alle houses. Hogwarts kon hem vrij weinig schelen, maar hij was wel slimmer dan zichzelf in de nesten te werken voor de ogen van het schoolhoofd. Zijn ouders konden om veel lachen, maar om een schorsing in het begin van het jaar niet echt. ‘Grote jongen,’ zei hij op een betuttelende manier toen Romeo zei dat hij zelf heel goed voor zichzelf kon zorgen. Nah. Hij vond Deo toch wel leuker passen bij de jongen, hoor. En tenzij Evan zich versprak zou Romeo het niet eens horen, toch? Deo. ‘Ach, dat maakt toch niet uit?’ vroeg hij op een toon waarvan zijn vrienden al wisten dat als hij deze toon aansloeg dat er meestal een gemene opmerking zou volgen. ‘De afdeling erger voor schut zetten dan jij al doet kan ik toch niet.’ En hij glimlachte naar de jongen alsof hij hem zojuist een compliment had gegeven en nam een kippenvleugel van één van de schalen. Hij ving de blik op van een meisje en keek minachtend naar een meisje dat aan het huilen was. ‘Meiden kunnen echt zo dramatisch doen,’ mompelde hij. ‘Je zou goed tussen hun passen. Jij doet ook dramatisch.’ En weer keek hij de jongen aan alsof hij onschuldig was waarna hij begon te eten.