[TW: Transgender] quite an entrance

I can't color

inside the lines

Tot ieders verbazing was de kortharige hufflepuff vandaag in de bibliotheek te vinden. Al leek het misschien niet helemaal het geval te zijn, ze zat toch wel degelijk met het feit dat ze was blijven zitten en was eigenlijk niet van plan dat nog eens mee te maken. Vijf jaar niks uitvoeren moest ook wel genoeg zijn, toch? Alhoewel, niks doen, more like nyx doen. Zachtjes grinnikte ze om haar eigen zojuist gemaakte grap. Never gets old. Anyway, wat ze dan ook uitgevoerd had de afgelopen vijf jaar had in ieder geval niet veel met school te maken. Twee keer blijven zitten ging haar toch net iets te ver.
Het duurde best lang voor ze eindelijk in haar concentratie zat, maar een stuk korter voor ze er veel uitgetrokken werd. Bij het open zwaaien van de bibliotheek deuren keken zij en enkele andere studenten op van hun boeken of stukken perkament, om daar vervolgens een - voor hen - onbekende verschijning te zien staan. Voor hen misschien ja, maar voor haar zeker niet. "Lauren..?" Mompelde ze binnensmonds, niet zo goed wetende hoe hierop te reageren. Ze had haar hier namelijk nog lang niet verwacht.

◄

Top? Dolce & Gabanna. Was een cadeautje aan haar oma, maar het zag eruit alsof het door haar gedragen zou kunnen worden. Broek? Versace. Custom made, by Donatella herself. Tas? GUCCIIIIII! A girl’s best friend. Shoes? Christian Louboutin. And worth every penny. Gewapend met deze attributen liep Lauren door de school. Na haar “afwezigheid” van Hogwarts, om het zo maar eventjes te noemen, was er een hoop veranderd aan het meisje. Samen met de schoolleiding had ze afgesproken dat ze geïntroduceerd zou worden als het nieuwe meisje, om ervoor te zorgen dat ze niet teveel zou hoeven uit te wijden over haar operaties. Voor Lauren lag dit heel erg emotioneel, en het liefste wilde ze de tijd voor haar operaties gewoon zo snel mogelijk vergeten. Het had pijn gedaan om haar oude vrienden en vriendinnen achter te laten, maar nu was ze zoveel gelukkiger. Misschien zou ze het hen uit kunnen leggen – later, misschien. Maar daar was het nu allemaal nog te vroeg voor. Maar terwijl ze door Hogwarts aan het lopen was, realiseerde ze zich dat ze iets moest doen. Een best wel belangrijk iets. Had ze er zin in? Niet echt. Ze hadden elkaar genoeg gezien. En natuurlijk was het fijn haar zus te zien toen ze wakker werd uit haar operatie, want alhoewel ze het nooit toe zou geven, ze hield zielsveel van haar, toch konden de twee niet altijd even goed door één deur. Tegenpolen trekken elkaar aan? Not today, Satan.

Lauren was door het kasteel gelopen. Het leek wel alsof alles er anders uitzag. En het voelde goed, zoveel beter. Het was alsof ze nu pas zag hoe mooi het kasteel eigenlijk was. Haar eerste stop was de bibliotheek. Ze verwachtte Ashlynn hier niet te vinden, het was een feit dat haar zus niet heel erg veel aan school deed. Maar goed, ze moest alle plekjes afgaan, wie weet wat ze allemaal wel niet aan het doen was in haar vrije tijd? Lauren deed de deur van de bibliotheek luid open, want entrance, en stond in de deuropening. Ze zag een aantal ogen op haar gericht en ze glimlachtte. Okay, attention, I see you. Ze woelde door haar lange haren en keek in het rond. Toen ze haar zus ontdekte, fronste haar wenkbrauwen. What the fuck deed ze hier? “Ashlynn” zei ze zachtjes en glimlachte. Ze begon te lopen en haar hoge hakken klonken als kanonskogels door de bibliotheek.

Bij de tafel van Ashlynn aangekomen, bleef ze staan en keek ze met een glimlach naar haar zus. “Ik had niet gedacht dat je hier zou zitten, Ashlynn, ik was er bijna van overtuigd dat je een allergie voor perkament had.” Een grijns gleed over haar gezicht. Met een luide klap zette ze haar tas op de tafel neer, vlak voor Ashlynn. “No worries, Dior zit er niet in, ze ligt braaf te slapen in de dorms.” Ze knipoogde naar Ashlynn en ging voor het meisje staan. “Is dat hoe je je zusje begroet?” zei ze met een pruillipje en spreidde haar armen, oprecht, want ze wilde een knuffel.

I can't color

inside the lines

Zoals ze enigszins wel verwacht had was haar tafeltje haar zusje's eerste stop. Hier had ze gemengde gevoelens bij, maar veel tijd om daarover na te denken. Alsof ze in hakken geboren was stapte ze door de bibliotheek, waardoor uiteindelijk alle aandacht niet alleen bij de nieuwe verschijning, maar bij hen beide lag. Heerlijk dit. "Believe me, ik had ook liever ergens anders gezeten." Grinnikte ze terwijl ze het boek voor zich dicht sloeg. Studeren kon ze nu wel vergeten. De grijns op haar gelaat verdween al snel toen de tas op tafel verscheen, en meteen wierp ze haar zusje een schuine blik toe. Deze liet al snel weten dat het vals alarm was, en het harige monster nergens te bekennen was. Bij de gedachten aan dat beest alleen al kreeg ze de rillingen. Ze had Yuna eerder al moeten tolereren, en op een tweede haarbal zat ze niet echt te wachten.
Hoofdschuddend stond ze op van haar stoel en gaf haar zusje een dikke knuffel. "Stiekem ben ik best blij dat je er weer bent." Zei ze met een glimlach, haar armen nog steeds om Lauren heen geslagen. "Maar wen daar maar niet aan." Vervolgde ze met een 'strenge' blik terwijl ze de knuffel brak.

◄

(Juultje lieffie zet ff TW: Transgender in je topic title <3)

Lauren lachte. Ja, je kon de ruimte om een persoon veranderen, maar de persoon zelf kon je nooit veranderen. Lauren wist dat Ashlynn een hekel had aan leren, en alhoewel ze het zelf ook niet haar favoriete bezigheid vond, vond ze het zelf niet heel erg. De twee hadden niet ergere tegenpolen kunnen zijn. Lauren ontdekte het gezicht van Ashlynn toen ze ontdekte dat haar kat nog boven zat. “Nounou, miss Dior is heel erg op je gesteld hoor!” zei ze nep-beledigd. Toch gaf Ashlynn haar uiteindelijk een knuffel en sloot ze heel eventjes haar ogen. Ja, het voelde fijn om haar zus toch eventjes in haar armen te sluiten. “Ik ben ook heel erg blij dat jij in de buurt bent, Ashie” zei ze, als wijze van troetelnaampje “Soms kan ik je schieten, je bent en blijft mijn grote zus.” Ze lieten elkaar tegelijkertijd los en ze opende haar prachtige designertas. Naast haar toverstok, haar portemonnee, wat kauwgum en nog meer troep, zat er ook een zakje in. Ze viste het zakje tevoorschijn en legde het voor Ashlynn neer. “Dit is wat zakgeld van opa en oma” zei ze en rommelde verder in haar tas. Toen haalde ze een doosje met pilletjes tevoorschijn. “Dit zijn wat extra pilletjes tegen je allergie, voor het geval Dior opeens een knuffelaanval met je wilt houden.” En ze haalde nog wat tevoorschijn. Het was een leren armbandje, in de style die Ashlynn wel zou dragen. Het leren armbandje was afgezet met prachtige versiersels die erin waren gekerfd. Aan de binnenkant stond een fotootje van de twee zussen, met hun armen over elkaar geslagen, toen Lauren net uit haar operatie kwam. De foto was magisch, dus ze lachten samen en trokken gekke bekken. Een glimlach gleed over haar gezicht, toen ze het armbandje over de tafel naar Ashlynn schoof. “En nog een klein cadeautje voor je, gewoon, om je te bedanken voor je steun, ik heb dezelfde alleen dan mijn stijl.” Ze grijnsde, en liet haar pols zien. Aan haar pols zat een gouden armband, ook versierd met allerlei tekeningen, en ze opende de armband. Aan de binnenkant zag je dezelfde foto zitten. Met een grijns deed ze de armband weer om en ging ze op tafel zitten, ze sloeg haar benen over elkaar heen en keek Ashlynn aan. “So, tell me, what’s the tea? Wat doe je hier?”

I can't color

inside the lines

Bij het horen van de naam van die haarbal vertrok haar gezicht een beetje. Op zich kon die kat er ook niks aan doen, maar de knalrode ogen en jeukende huid was niet echt iets waar ze nou heel enthousiast van werd. "Nou, doe haar maar de groeten dan." Antwoordde ze met een scheve glimlach. Als die kat zoveel voor haar zusje betekende moest ze er maar enigszins mee dealen. Toen er echter een zakje op tafel verscheen was haar aandacht er weer helemaal bij. Nah, echt geld te kort kwam ze niet, maar een beetje extra was altijd fijn. Dankzij het zakgeld wat haar opa en oma haar gaven kon ze altijd een extra rondje butterbeer voor haar afdeling en de vrienden daarbuiten bestellen, iets wat ze meestal wel erg konden waarderen.
Voor ze haar hiervoor kon bedanken schoof ze nog een doosje pillen en een leren armbandje over de tafel. "Ik lijk wel jarig." Lachte ze terwijl ze het armbandje van de tafel pakte en naar de foto staarde. Het duurde even voor ze antwoord gaf, maar aan haar blik was te zien dat ze het erg waardeerde. "Zelfs toen was je aan het slayen." Lachte ze terwijl ze het sieraad om deed. Lauren was altijd al een mooie jonge vrouw geweest, ook al voor ze geopereerd was. Eigenlijk had ze haar nooit echt anders gezien. "Pfoe, nou, er is genoeg gebeurd." Begon ze na haar zusje plaats had genomen op de tafel. "Onder andere een hele drama tussen Nyx en miss 'fleek'." Ze rolde met haar ogen. Het was best fijn om dit alles even tegen Lauren te kunnen uiten, het was te lang geleden geweest.

◄