When time is rare

Het was een oprechte vraag. En misschien was het niet helemaal duidelijk waarom hij die vraag stelde. Ze had tenslotte gewoon gevraagd waarom hij niet in de les zat. Gwendolyn keek lichtelijk geschokt waardoor Damian even moest grijnzen. Ze vroeg waarom iemand in godsnaam (of Merlin's name zoals zij zei) zijn opstel in de fik wou steken. "Zoals ik al zei, voor de lol. Ik ken die kerel nauwelijks", de jongen leunde tegen de muur tegenover het bed. Het was geen leugen, hij kende die kerel echt niet. Naar Damian's weten had hij de jongen zelfs nooit gesproken of iets aangedaan.

Vervolgens begon de Ravenclaw uiteen te doen hoe zij zou hebben gehandeld. "Het papier is te herstellen maar wat je geschreven hebt is verdwenen", zei hij na haar eerste voorstel. Daarna ging ze verder over om hulp vragen aan een docent. Damian fronste zijn voorhoofd, daar had hij niet aan gedacht maar hij betwijfelde of het zou helpen. Tenslotte deed ze enkele voorstellen hoe ze de andere persoon zou terug pakken. De Slytherin schudde zijn hoofd met een grijns, "En daarom zit ik waarschijnlijk in Slytherin en niet in Ravenclaw", no joke, hij had bijna in Ravenclaw gezeten, "Ik schrijf hem sowieso opnieuw maar waarschijnlijk minder goed. Ik dien nooit een opstel te laat in", startte hij en vervolgde met een gemene grijns, "En die kerel zal niet gauw nog dingen in de fik steken. Hij weet nu hoe het voelt als je eigendom in de fik gaat", hij ging verder op gespeelde fluistertoon, "Naar het schijnt moet hij een nieuwe boekentas kopen", waarna hij terug tegen de muur ging leunen.

Gwendolyn keek Damian nog steeds ietwat ontdaan aan. 'Ik zal nooit begrijpen waarom het lollig zou zijn om iemand anders z'n spullen in de fik te steken, al helemaal geen opstel.' Ze zou laaiend zijn geweest. Desondanks kon ze het niet laten om alle jinxes en hexes in haar hoofd op een rijtje te zetten en na te denken over welke ze zou gebruiken in een situatie als deze.

Gwendolyn knikte zachtjes en glimlachte. Het had waarschijnlijk niet veel gescheeld of zij had in Slytherin gezeten, met haar interne interesse voor Dark Arts en de manieren die ze bedacht om deze jongen terug te pakken. Haar ultieme wens voor meer kennis was waarschijnlijk waarom ze in Ravenclaw zat en het feit dat ze de kennis, om te weten hoe je iemand terugpakt, belangrijker vond dan het daadwerkelijk iemand terugpakken. Ze lachte kort, hardop, over Damians laatste opmerking. 'Wie niet luisteren wil moet maar voelen.' Zei ze en lette op zijn gezicht om zijn reactie te zien. Ze dacht even na en keek Damian aan. 'Zeg, ik weet niet wat voor opstel je moest inleveren maar zolang het niet voor Transfiguratie of Divinatie is wil ik je wel helpen om een opstel te schrijven. Dan ben je er eerder mee klaar dan dat je het zelf zou doen en het is het minste wat ik voor je kan doen sinds je een gebroken neus opliep om mij in de Hopsital Wing te krijgen.' Ze kon zich slecht inleven in mensen die onbekenden hun opstellen in de fik staken maar was wel bereid om iets te doen waar ze goed in was voor iemand die goed was geweest tegen haar.

Hij was enigzins onder de indruk (en blij) dat Gwendolyn er net zo over dacht. Misschien zou ze zijn boekentas niet in de fik hebben gestoken. Maar ze zou ook wraak hebben genomen en die gedachte was belangrijk. Althans, belangrijk voor Damian. De jongen moest de drang onderdrukken om haar erop te wijzen dat ze veel op een Slytherin leek. En al zeker om te vragen of ze zelf niet zou voldoen aan de vooroordelen dat ze zelf had gegeven aan hem. Hij deed het echter niet en grijnsde enkel, er zat ergens een gemene glinstering in zijn ogen door de gedachte.

'Wie niet luisteren wil moet maar voelen.', sloot ze mee af en hij grinnikte. "Gesproken als een ware Ravenclaw?", vroeg hij ietwat cynisch maar eindigde met een vriendelijke glimlach (min of meer). Vervolgens kwam ze met het meest onverwachte voorstel dat de jongen ooit had gekregen. Ze wilde hem helpen zijn opstel te herschrijven. HELPEN. Had ze hem daarnet niet nog zitten uitmaken voor weetikveelwat? Hadden ze daarnet niet min of meer zitten duelleren? Had zij geen zwarte kunsten gebruikt en had hij niet bijna in haar hoofd gekropen? Wel, dat laatste wist ze uiteraard niet maar de gedachte had wel even door zijn hoofd gesluimerd. De jongen keek dan ook gefronst, verbaasd naar het meisje. "Neen het was voor Toverdranken, ik ben ondertussen terug begonnen", hij wreef over zijn achterhoofd en in zijn nek. Damian deed dit wel vaker als hij zich ietwat ongemakkelijk voelde. "maar hij moet morgen af en ik ben bij lange na nog niet klaar", hij glimlachte was schaapachtig, "Dus graag? Dank je?"

Gwendolyn grinnikte. Toegegeven, ze was geen volkomen Ravenclaw en ze bezit over meer Slytherin trekjes dan ze zou willen toegeven maar toch. Ze merkte zijn verbazing op in zijn lichaamshouding; hij werd ineens ongemakkelijk. Zelf was ze niet iemand die snel een wrok hield tegen iemand. Zij was de fout in gegaan, hij ook, zand erover en verder met de volgende situatie. Gwendolyn knikte en keek al gelijk wat blijer. 'Mooi, Toverdranken ben ik goed in. Feiten en logica in plaats van je maar een beetje vooruit voelen in een vak.' Ze had een hekel aan Divinatie waar ze alles aan moest voelen en waar je nergens een touw aan vast kon knopen. Transfiguratie was ze gewoon oprecht niet goed in ook al werkte ze er hard voor.

Gwendolyn haalde haar kleine tas naar voren. In eerste instantie zou het lijken op een handtas waar mogelijk een aantal pennen in zouden passen maar haar hele arm verdween in de opening. Mompelend voelde ze rond in de tas, op zoek naar het juiste boek en moest er eerst een aantal tevoorschijn halen voordat ze haar boek voor Toverdranken had gevonden. Tevreden met zichzelf legde ze de rest er weer in en haalde haar veren pen en perkament naar voren om op te schrijven. Ze keek heel even omhoog om te zien of ze de Hospital Wing al uit mochten maar een strenge blik van de mevrouw die haar eerder had geholpen hield haar in de stoel. 'Ik was ook nog niet begonnen met mijn opstel.' Legde ze uit en keek hem daarna bedenkelijk aan. 'Zijn jullie ook begonnen met tegengif? Het is gecompliceerd maar goed te doen.' Gwendolyn wilde eerst weten waar Damian zijn opstel over moest schrijven, anders kon ze hem niet helpen.