I don't want to be here.

Natuurlijk was meneer vergeten dat hij besloten had om op zaterdagochtend Alison te laten nakomen. Toen hij dat besluit nam klonk het hem als muziek in de oren, maar nu, oh God wat had hij zichzelf aangedaan. Hij had het gevoel dat het voor hem een net zo erge marteling was als voor haar. Daarnaast was hij op vrijdagavond ook nog eens vergeten dat hij dit had gepland, en dus iets teveel butterbeer naar binnen had gewerkt. Hij meende dat de wereld nu om half zeven in de ochtend nog steeds een beetje voor hem draaide, niet te spreken over de koppijn die hij had. Ja, toen de wekker in de ochtend ging en hij zich realiseerde waarom dat kreng ging was het echt wel een tegenvaller. Maar goed, het moest nu eenmaal dus hij was alsnog zijn warme zachte bed uitgekomen die wel naar hem leek te roepen toen hij zich ging aankleden.

Aangezien het allemaal langzamer was gegaan dan normaal was hij dus ook te laat bij zijn lokaal aangekomen. Tot zijn teleurstelling stond Alison er wel, anders had hij zich meteen weer omgedraaid en thuis weer zijn heerlijke bed ingekropen. Met zijn brakke kop en haar die helemaal door de war zat aangezien hij geen zin had gehad om deze goed te doen liep hij naar het lokaal toe. “Goedemorgen Alison,” begroette hij haar om vervolgens het lokaal open te maken. Hij liep naar binnen en ging ervanuit dat ze hem zou volgen. Met een frons bedacht hij zich dat hij überhaupt niets had verzonnen voor der om te gaan doen, shit. Lekker bezig weer Zahorchak. Bedenkelijk keek hij naar de blondine die enkele centimeters boven hem uittorende aangezien hij niet de langste was, en zij gewoon enorm lang. Strafwerk, of gewoon een opdrachtje geven en toekijken terwijl hij zelf moest proberen niet in slaap te vallen? Een tijdje dacht hij na. Het was waarschijnlijk wel aan hem op te merken dat het vandaag allemaal niet zo snel ging bij de professor. “Ik wil dat je gewoon precies hetzelfde doet als in de eerste les, al geef ik je daar de helft van de tijd voor,” besloot hij. “Lukt je dat niet, dan wil ik dat je het daarna helemaal overdoet totdat het perfect is, maak me niet uit hoe lang dat gaat duren. Je hebt in principe de hele dag de tijd,” zei hij waarna hij gelijk spijt had maar hij had het helaas al gezegd en was te trots om nog terug te trekken. Hij had eigenlijk geen zin om hier de hele dag te zitten, dus dan maar hopen dat Alison een natuurtalent was. Voor het gemak pakte hij het boek die ze nodig had uit de kast en gaf die aan haar ”Draught of Living Death,” zei hij.