Hero (Open)

Heel Hogwarts stond vol met schilderijen en als die iets deden was het praten, altijd was er geroezemoes om je heen en altijd hadden ze het over het één en ander. Maar dit keer had hij iets opgepikt wat hem en naar gevoel in zijn keel gaf, hoewel er nog nul zekerheid voor hem achter zat was het gevoel groots dat zij het zou zijn. Hetgeen wat in zijn gehoor was gekropen was het feit dat een beeldschoon meisje aan het huilen was en hoewel er duizenden beeldschone meisjes waren op Hogwarts vertelde iets hem nu dat het het ene speciale meisje was voor hem. Zijn langzame pas was versneld tot een soort ren van de trap af, geen idee waartoe maar Laila kennende een rustige plek. Het was een sterk meisje en als hij het goed had onthouden wilde zij alles behalve haar zwakte laten zien. Om één of andere reden had zijn onbewustzijn hem wel op de goede plek gebracht en als hij haar zo zag wilde hij in elkaar zakken. Het voelde alsof er honderden messen in zijn rug werden gestoken en zijn hart in tientallen stukjes langzaam pijnigend uit elkaar viel. In een ruk was hij tot stilstand gekomen om vervolgens toch weer soort te rennen en naast haar neer te knallen op zijn knieën. "Hey, - hey..." Zijn stem was zacht en geruststellend waarna hij zijn hand op haar schouder legde. "'T is oké." Hij schonk haar een soort waterige glimlach opzoek naar het contact met haar ogen.

Toen ze voor zijn neus brak wilde hij zo graag meehuilen en wegrennen. Hij wilde alle stukjes van zijn hart die waren losgekomen uitspugen en aan haar geven, hij wilde haar alles bieden wat hij kon. Maar op dit moment kon hij niks. Het volgende wat Laila zei bracht hem vrijwel meteen in verwarring, had zij die vriendschap verbroken, of Alison zelf? Zijn niet hard op genoemde vraag werd al snel beantwoord wat zoveel woede en emotie bij hem opborrelde dat hij echt even wat wilde slaan. In plaats daarvan verborg hij zijn arm en maakte hier een vuist van, zodanig dat de nagels van zijn hand pijn deden aan de palm. Hij schudde met zijn hoofd op alle soorten manieren dat je nee kon schudden, nee op het feit dat haar stem lager was. Dat was gewoon een rot opmerking van een bitch. Jammer genoeg een bitch waar hij dan net gevoelens voor had. Gelukkig waren zijn gevoelens op het moment even verdwenen en waren alleen die voor Laila over. En hoewel ze haar gezicht tussen haar knieën had hoorde hij het laatste wat ze zei nog wel. De hand die op zijn schouder lag ging zachtjes naar haar gezicht, waarna hij haar kin beet pakte en haar hoofd omhoog hief. Zijn andere hand was ook alweer ontspannen, de woede voor Alison was omgezet in de liefde voor Laila. "Wat ik zie?" Hij glimlachte, denkend aan alles wat hij leuk vond aan haar. "Ik zie een sterke vrouw, een prachtig meisje met zoveel positieve dingen." Hij draaide zich om op zijn knieën zodat hij nu volledig gericht was naar haar. "Eén die altijd wel een manier vind om iemand aan het lachen te maken. Eén die prachtig is in en uit. Eén die slimmer is dan dat ze zelf denkt. Eén die elke dag een gevecht wint. Eén waarvoor ik zoveel gevoelens heb dat mijn brein gek wordt als ik jou zie." Zijn hand gleed nu naar haar haar waarna hij een pluk achter haar oren stopte. "Ik hou van jou, Laila."

Met een lief glimlachje knikte hij, natuurlijk meende hij dat. Niet alleen was hij smoorverliefd op haar, ook was hij verschrikkelijk in liegen. Een verbazing gleed echter wel over hem heen toen ze zei dat dat het liefste was wat ooit tegen haar gezegd was. Leo had altijd gedacht dat Laila vrij populair viel onder jongens en meisjes, bedoelend: kijk naar haar? Hoe kon je haar niet prachtig vinden. En dat hij haar ooit zou afwijzen verbaasde hem nog meer. Natuurlijk niet. Ook zijn wangen werden rood toen ze sprak over haar gevoelens over hem, en nog roder toen ze haar armen om hem heen sloeg. Leo probeerde dan misschien wel zijn lach in te houden toen ze zijn achternaam uitsprak maar proestte het toch kort even uit, waarna hij echt met geluid ging lachen. "Dat is misschien wel de schattigste versie van allemaal."

Hij knikte en haalde zijn schouders op. "Nog een dingetje dat zo leuk is aan jou." Hij glimlachte, het leek alsof hij daar nu voorlopig niet mee zou stoppen. Hij was zo blij dat het voelde alsof zijn hart zou exploderen. Toen ze hem plotseling zoende, wat eigenlijk niet zo raar meer zou moeten zijn werd hij alsnog rood. Hoe zelfverzekerd hij ook leuk was hij dat totaal niet, hij probeerde het gewoon altijd te zijn en te lijken. "Je hoeft mij nooit te bedanken, Laila." Meende hij oprecht. "Voor niets niet." En toen ze voorstelde om weg te gaan stond hij soepel op om vervolgens zijn hand uit te steken. "Wherever the queen wants to go."

Hij grinnikte haar bewonderend toekijkend, wat ze ook deed: ze was zo perfect. Zo perfect voor hem en zo perfect van zichzelf. Ze bekende dat ze honger had en vroeg of ze dan ook een ijsje wilde halen, waarna ze in haar buik prikte. "Dus als jij honger hebt haal jij slechts een ijsje?" Hij trok zijn wenkbrauwen speels op maar moest kort daarna ook weer grinniken. "Ik zeg pizza!" Sprak hij enthousiast uit waarna hij weer weg wilde lopen maar Laila nog even in haar reflectie moest kijken. "Ach hou op." Sprak hij en legde zijn hand zachtjes om haar gezicht. "Je bent prachtig." Vervolgde hij liefdevol, haar hand beetpakkend en haar de trap op sleurend. Pizza was altijd goed.

Verbaasd keek hij haar aan na wat ze allemaal zei, eigenlijk maar half luisterend gezien zijn gedachten al bij de pizza lagen. Wat ze ook zei, hij zou gewoon een pizza in zijn mik douwen. Toen ze moest lachen lag zijn aandacht echter weer volledig bij haar, het geluid dat engelen gecreeërd hadden was misschien... heel misschien belangrijker dan zijn pizza. Speels gaf hij haar een zacht duwtje tegen haar schouder. "Alsof ik geen pizza zou nemen als jij zou zeggen dat dat niet zou mogen." Plagend stak hij zijn tong uit en sleurde haar mee de trap op, zijn maag al rammelend naar zijn favoriete eten. Laila begon al over zijn zaak, waar hij zich vaak genoeg bevond, hoewel hij niet ging toegeven dat hij dat al kende. Ze was namelijk zo schattig als ze het er zo over had! Toen hij wel wilde reageren om haar niet op ''blauwe vinkjes'' te laten staan, begon ze over zijn favoriete pizza. "Schande!" Bracht hij plagend uit. "Hawaii, het is hawaii." Glimlachte hij voor hij stopte en hij haar zachtjes via haar arm naar zich toe trok om een kus op haar mond te drukken. Hij wist niet of hij dat al wel in het openbaar kon, gezien hij het liever eerst gewoon aan Nyx zelf zou willen vertellen. Daarom nog maar nu, omdat hij zoveel liefde voor haar voelde dat hij het niet kon laten. Toen hij zijn hoofd weer wegtrok en naar haar keek duurde dit echter maar enkele seconden, omdat hij nog een kusje op haar lippen drukte. Toen zette hij weer twee passen, maar herhaalde zichzelf weer. "God, ik hou zoveel van jou."

Hij knikte instemmend toen ze zei dat ze dan de slechtste vriendin ooit zou zijn, normaal zou hij hier no way over twijfelen: Laila was de beste vriendin waar iemand ooit voor zou kunnen wensen dus was het maar goed ook dat ze hem maar gewoon zijn pizza gaf. Hij had geen idee gehad wat hij anders gewild had, maar gelukkig hoefde hij er zich ook gewoon geen zorgen om te maken.

Nadat hij zijn favoriete pizza bekend had gemaakt leek Laila hem al te kunnen proeven, en vervolgens gaf ze toe dat ze alles opat. Ja true, hij ook, maar Hawaii was gewoon net iets lekkerder.

Ook zijn wangen werden rood toen ze zei dat ze ook van hem hield, op dit moment wist hij niet helemaal zeker of hij daar ooit aan zou wennen. Elke aanraking met haar voelde als een nieuwe manier om haar nog leuker te vinden, om nog meer van haar te houden. Toen haar armen om hem heen gingen zij hem kuste, voelde het, heel cliché maar waar, alsof er duizenden kleine vuurwerkjes ontplofte om hun heen. Het voelde gewoon telkens beter? "Weet je dat ik jou het liefste meisje ter wereld vind?"