Homework Disaster

Huiswerk maken. Nu niet bepaald zijn favoriete bezigheid, nee, hij vond het eerlijk gezegd maar saai. Maar het moest nu eenmaal gebeuren, en hij had zijn lesje wel geleerd wat het uitstellen betrof. Hij wilde niet nog een keer het donkere, enge bos in gestuurd worden om flubberwurmen te zoeken. Nope, één keer en nooit meer. Daarom zat hij nu in de great hall, hier was het een stukje drukker dan in de bibliotheek maar hij vond het wel fijn zitten. De bibliotheek had altijd zo’n enorm serieuze sfeer en hij voelde zich er soms ongemakkelijk bij worden. Alsof er iets zou gaan ontploffen als je een fout neer pende. En fouten maakte hij zeker. Meer nog, hij wist momenteel eigenlijk niet eens waar hij mee bezig was.

Een beetje onzeker keek hij rond, zag een eindje verder een roodharige chick zitten die, als hij zich niet vergiste, in zijn jaar zat. Ze zat wel niet in zijn house tho, dus hij benaderde haar toch met wat voorzichtigheid. ”Hoi”, Zei hij met een warme glimlach. Hij tikte met zijn veer op zijn perkament, waardoor er een inktvlek ontstond. ”Ik heb geen idee waar dit huiswerk astrologie precies over gaat en ik vroeg me af of je misschien even zou willen helpen?” Vroeg hij nieuwsgierig. Hé, proberen kon geen kwaad toch?

&Jane

Over het algemeen kon het hem niet heel veel schelen wie in welke afdeling zat. Zolang ze maar aardig deden tegen hem, was hij aardig terug. Hij was absoluut niet judgend en had amper vooroordelen tegenover de houses. Dat hij een Ravenclawer aan sprak om hem te helpen met zijn huiswerk, was puur toeval. Omdat zij het dichtst bij zat en well, hem was opgevallen. Niet alleen om dat rode haar tbh. Maar goed, even focus, hij moest dat huiswerk hier toch echt wel af krijgen en liefst zonder al te veel fouten. En blijkbaar was ze niet meteen weigerachtig tegenover het idee om hem te helpen. 'Hallo', Had ze hem vriendelijk begroet, waarna ze hem gebaarde te gaan zitten. 'Leg eerst even je perkament en veer neer, voordat je die niet meer kan gebruiken en een nieuwe moet halen', Zei ze toen. Nu pas kreeg hij door wat er aan het gebeuren was. Hij lachte even om zichzelf. "Ik ben echt een ramp he", Grinnikte hij terwijl hij deed wat ze hem opgedragen had. 'Ik heb wel tijd om je te helpen', Zei ze glimlachend, waardoor hij alleen maar vrolijker werd.

”Great, thanks, normaal snap ik astrologie wel maar het lijkt er op dat ze het in het vijfde honderd keer zo moeilijk hebben willen maken ofzo”, Grapte hij. Hij schoof het perkament een beetje haar kant op. ”Dus, de sterrenbeelden zoeken was niet echt een probleem, maar nu moet ik karaktertrekken sorteren bij de sterrenbeelden op basis van hun invloed als de aarde in hun baan zit of zoiets, either way..”, Hij keek op en haalde zijn schouders op. ”Ik heb dus geen idee hoe”, Grinnikte hij, waarbij hij even langs zijn voorhoofd wreef.. Waardoor er een inktveeg op kwam te zitten.

En alweer was hij er in geslaagd om een mooie eerste indruk te maken. Was het niet dat hij mensen omver ging lopen, dan bleef hij wel zeer rampzalig overkomen. Alsof zijn gedachten één grote warboel waren en hij er zelf niet uit raakte, waarbij zijn motorische skills ook nog eens in de knoop lagen. En eigenlijk was dat wel de perfecte beschrijving, als hij er zo over na dacht. Focussen op één onderwerp was voor hem vrijwel onmogelijk, zijn gedachten schoten altijd alle kanten op. Tenzij iets hem echt wist te boeien, dan kon hij zich wel concentreren. Op de een of andere manier leek de Ravenclaw chick hem ook genoeg te kunnen kalmeren zodat hij daadwerkelijk ging zitten om te luisteren naar wat ze ging zeggen.

Dat lukte zelfs sommige professoren niet. Met zijn kin tussen zijn duim en wijsvinger, alsof hij over een onzichtbaar baardje wreef, luisterde hij naar haar uitleg en keek hij in het boek dat ze hem toe schoof. Daar was hij nog even mee bezig toen ze tegen zijn voorhoofd tikte. 'Daar zit iets.' Zei ze. Meteen sloeg hij zijn hand tegen zijn voorhoofd, met misschien iets meer kracht dan hij bedoeld had. "Auw", Zei hij, al moest hij erna wel lachen. "Is het inkt? Het is inkt hé? Damn, dat staat er morgen sowieso nog op", Grinnikte hij om zichzelf. Waarschijnlijk had hij het nu alleen nog maar erger gemaakt ook. "Maar goed, door jouw fantastische uitleg denk ik dat ik het wel snap nu", Knikte hij, keek naar het rijtje karaktertrekken in zijn eigen boek. Ambitieus, gedisciplineerd, geduldig, voorzichtig, gevoel voor humor. Hij tikte met zijn vinger naar het rijtje dat hij net had gelezen. "Dit ben ik alleszins niet", Lachte hij. Hij keek vervolgens naar de chart, die ze eerder had aangewezen. Hij mompelde het rijtje voor zich uit en ineens begonnen de planeten te verschuiven. Verbaasd keek hij naar het schouwspel. "Is dat.. Normaal?" Vroeg hij een beetje onzeker.

Wat een mooie eerste indruk maakte hij weer. Ze dacht vast dat hij een sukkel was, die voor het eerst in zijn leven een boek astrologie open sloeg. Het was niet dat hij niet had opgelet in de les, maar het bleef gewoon niet hangen. Eigenlijk was er bitter weinig dat in zijn hoofd bleef hangen. Op zijn hoofd daarentegen bleef er wel iets hangen. Een beetje inkt, als een soort oorlogsverf op zijn voorhoofd. Al merkte hij daar niks van, tot de Ravenclaw chick zo vriendelijk was hem er op te wijzen. 'Het is inderdaad inkt', Bevestigde ze zijn bange vermoedens. ”Rip”, Grinnikte hij, stopte toen ook maar met wrijven, aangezien dat niks zou helpen. Nu mocht hij hier mooi zitten blinken. Nu goed, het was niet omdat hij inkt op zijn voorhoofd had, dat hij niet minder goed zijn huiswerk zou kunnen maken! Zeker niet na de uitleg van de redhead.

Blijkbaar was ze er ook echt in geïnteresseerd. Ze vertelde hem dat hij er niet te veel mocht in geloven dat alles wat met karakter te maken had, ook echt waar was. Zo ver had hij er nog nooit over na gedacht. Daarom zat hij vast ook niet in haar house. ”Ik dacht, als het in het boek staat, is het wel waar”, Zei hij nadenkend, toch wel een beetje in shock door deze onthulling. ”Gelukkig heb ik jou nog”, Grijnsde hij toen, waarna hij zich weer over zijn boek boog en de chart bekeek die aan het verschuiven was.

'Je zit op een school waar leerlingen rondlopen met padden in hun handen, schilderijen met elkaar ruziën en mensen toverstokjes zwaaien om deuren open te maken, niets is hier echt normaal.' Zei ze, en opnieuw stond hij versteld over haar analyserende vermogens. "Ja maar daar staat niemand echt bij stil toch. Voor mij is dat net heel normaal", Zei hij met een knikje, alsof hij het voor zichzelf moest bevestigen. "Oké, antwoord één is dus Scorpio", Zei hij, nam de veer op en dopte die voorzichtig in het inktpotje, niet van plan om nog een keer te morsen. "Zo, de rest lukt me vast ook wel. Is er nog iets dat ik voor jou kan betekenen? Anders laat ik je verder met rust", Glimlachte hij vriendelijk. Hij zou het niet erg vinden om haar te helpen met whatever ze ook aan het doen was, al zat de kans er dik in dat ze het wel zonder zijn hulp zou kunnen ook.

Over het algemeen had hij het er toch beter van af gebracht dan hij in eerste instantie had gedacht. Hij had soort van verwacht dat ze hem niet zou willen helpen, hij zat per slot van rekening niet eens in haar house. Als ze heel erg gesteld was op het puntensysteem, dan had ze hem misschien niet willen helpen, met de hoop dat hij dan punten zou verliezen voor Hufflepuff. Misschien had hij ook gewoon geluk gehad dat het om astrologie ging, iets waar de redhead extreem in geïnteresseerd bleek te zijn. Al bij al had hij gewoon geluk gehad dat ze hier op dit moment had gezeten. 'Gelukkig heb je mij nog', Bevestigde ze zijn woorden lachend. Nu zou het hem zeker wel lukken om de rest van de vragen ook op te lossen.

Al werd hij afgeleid door het gesprek. 'Voor de meeste mensen is het schijnbaar niet normaal te kunnen toveren', Argumenteerde ze. Iets wat hij zich moeilijk kon voorstellen. Bij hem thuis was het zoiets dagelijks dat hij zich geen leven zonder magie kon voorstellen. "Ik heb niks tegen muggles, maar soms zijn ze zo raar", Grinnikte hij. Vervolgens vroeg hij of hij haar ergens mee kon helpen, als wederdienst. Maar ze leek niet echt meer geïnteresseerd in haar eigen huiswerk. 'Wat is je naam, Huffle boy?' Vroeg ze, had zich nu volledig naar hem omgedraaid. De vraag overviel hem een beetje, vooral omdat hij ook niet door had gehad dat hij zich nog niet had voorgesteld. "Waar zijn mijn manieren", Lachte hij om zichzelf. "Ik ben Chester", Vervolgde hij. Daarna keek hij haar nadenkend aan. "Jij bent Jane, toch?" Vroeg hij toen een beetje twijfelend. Ze was hem al een paar keer opgevallen, waarschijnlijk door haar kapsel en.. Omdat ze best wel knap was. En ze kreeg af en toe wel eens complimenten van de professoren, waardoor hij die naam al een paar keer had horen vallen.

Ergens was het logisch dat muggles andere gewoontes hadden. Er werden zelfs hele boeken over geschreven. Niet dat hij die las, maar oké. Er waren blijkbaar genoeg verschillen om honderden pagina’s mee te vullen, dus dat wou ook wel iets zeggen. 'Daar ben ik het met je eens. Ik snap veel dingen heel goed, maar muggles verwonderen me soms echt heel erg', Zei ze instemmend. Chet moest er om lachen. ”Dan sta je wel verder dan mij, ik ben soms ook nog heel verwonderd over magische dingen”, Grinnikte hij, tikte even op het boek dat voor hem open lag. Dat had hij ook niet zien aankomen, en het was nu toch al zijn vijfde jaar hier op school. ”Maar dat zal wel aan mij liggen, ik ben niet zo van de research, meer van het doen en ontdekken terwijl ik bezig ben”, Zei hij schouderophalend. Alles op zijn tijd, dealen met de ‘problemen’ als ze op zijn pad kwamen in plaats van zich er op voor te bereiden. Want hij zou waarschijnlijk gek worden van zichzelf omdat het natuurlijk onmogelijk was om op elke situatie voorbereid te zijn.

Maar genoeg diep nagedacht, zijn hoofd begon er al bijna pijn van te doen. Dus back to een normaal casual gesprek. Ideaal dus dat ze om zijn naam had gevraagd. 'Geeft niet. Ik herkende je van de voorbijgang en lessen, maar ik wist je naam niet', Had ze geantwoord, waarop hij geruststellend had geglimlacht. Het was misschien beter dat ze zijn naam niet herinnerde, dat wilde ook zeggen dat hij nog geen slechte indruk op haar had gemaakt in eerdere lessen of toevallige ontmoetingen. 'Ik ben Jane, inderdaad', Bevestigde ze toen zijn vermoedens. Aight, puntje voor Chet. ”Dus, Jane, hoewel mijn huiswerk nog niet af is, maar dat doe ik later sowieso wel, heb je zin om even mee te gaan naar buiten? Ik ben wel toe aan een pauze”, Grijnsde hij. Hij wist wel dat de meeste Ravenclawers liever eerst al hun huiswerk deden, maar daar hadden ze hun Hufflepuff counterparts voor. Om er voor te zorgen dat ze op tijd en stond een beetje frisse lucht kregen!

Er was maar een bepaalde tijd waarin een persoon echt geconcentreerd kon werken. Dat lag bij elke persoon wel een beetje anders, bij hem kon het niet langer dan een kwartiertje zijn. Maar een uur, dat was toch echt wel een maximum, toch? En hoe lang zat zij hier al te werken? Gezien de stapel naast haar was het sowieso al langer dan de maximum grens. Daarom stelde hij dus voor om even naar buiten te gaan, wat frisse lucht snuiven, iets leuks gaan doen. Dan kon ze daarna weer volledig geconcentreerd verder gaan! Net als hij dan, want zijn huiswerk moest ook af raken tegen de volgende les. 'Weet je zeker dat je het af gaat krijgen?' Vroeg ze, en hij knikte. "Ik wil niet nog een keer detentie, de vorige keer is dat heel fout afgelopen", Zei hij met een glimlachje, al was die deze keer niet zo gemeend als anders. De herinneringen waren nog vers, en hij dacht er liever niet te veel meer aan terug.

Uiteindelijk gaf ze wel toe tho. 'Misschien is dat wel een goed idee, om even naar buiten te gaan', Zei ze, terwijl ze knikte. Opgewekt, alsof hij de donkere gedachten van net al van zich af had geschud, stond hij op. Het verschil in lengte viel nu wel heel goed op, hij stak met zijn 1m80 wel een heel stuk boven haar uit. Chet schoof zijn huiswerk en al het perkament dat er rond lag in één keer in zijn rugzak, vergat daarbij dat het wel eens kon beschadigd raken. Ach, dat zag hij wel weer als hij het er uit haalde. Hij was wel zo slim om het potje inkt dicht te doen voor hij het weg stak. ”Alright, eens zien wat voor spannends er aan de gang is op het schoolplein?” Stelde hij toen voor, best een goed idee, al zei hij het zelf. Tenzij zij met nog iets spannenders kon komen natuurlijk.

'Laten ze je nog steeds naar het Verboden Bos gaan tijdens detentie? Goh, ik hoor het wel eens van anderen, maar kan het me zo niet voorstellen', Vroeg ze hoofdschuddend na zijn bekentenis. Chet knikte kort, een beetje afwezig. Het gaf hem rillingen als hij er aan terug dacht. ”Ik wil er alleszins niet nog een keer heen, eerlijk, het was dood eng”, Zei hij zachtjes, een licht ontzag in zijn stem toen hij het er over had. ”Maar voor jou zal dat wel geen probleem zijn, ik denk niet dat jij ooit al een keer huiswerk niet hebt afgemaakt”, Vervolgde hij toen, iets vrolijker weer omdat hij zichzelf dwong er niet meer aan te denken. Niet dat hij dacht dat ze een nerd was, in tegenstelling tot veel mensen had hij niet echt vooroordelen over de andere houses, maar ze zag er zo georganiseerd uit. Hij vergat meestal gewoon dat hij nog huiswerk moest maken, omdat hij zo met andere dingen bezig was.

Zoals pauze nemen. Hopelijk zou ze hem nu geen slechte invloed vinden, maar goed, ze had er wel mee ingestemd. 'Schoolplein is prima. Ik hoorde dat er een nest Pixies zit, die leerlingen aan het pesten zijn. Should be fun', Giechelde ze terwijl ze richting de uitgang liepen. ”Sadist”, Zei hij plagend. ”Zolang ze ons niet viseren, vind ik het helemaal prima”, Vervolgde hij toen met een grijnsje. Het was niet echt druk op de gangen, dus ze stonden al snel op het schoolplein. Daar was het wel drukker, aangezien ze blijkbaar niet de enige waren die naar de blauwe dramaschoppers wilden kijken. "Mijn broer vertelde ooit dat een vriend van hem gebeten werd door een pixie en een paar dagen lang volledig blauw zag", Vertelde hij. Een sterk verhaal, hij wist niet eens zeker of de beestjes wel mensen beten, maar het was wel grappig, moest het waar blijken te zijn.