No chill

Na een lange wandeling buiten heeft ze behoefte aan de warmte van haar common room. Niet dat het buiten heel koud was, maar ze moest nodig eens aan haar huiswerk, en ze wist dat het in de common room altijd wel rustig was. Glimlachend volgt ze de bewegende trappen naar de 7e verdieping. Ze weet nog Hoe ze vorig jaar de trappen nogal eng had gevonden, hoe ze bewogen als je er op stond. Ze was dan ook meerdere keren verdwaald geweest omdat de trappen weer eens bewogen hadden. Bij de common room aangekomen liep ze eerst naar haar slaapkamer en trok daar wat gemakkelijks aan, pakte haar boeken en ging terug naar de common room. Ze keek om zich heen naar een stil plekje en zag een jongen in de hoek van de common room zitten. Ze herkende hem niet, en dat terwijl hij geen eerste jaars was... hem bekijken schatte ze hem een 5e of 6e jaars, in ieder geval een stuk ouders als zijzelf. Langzaam loopt ze richting zijn tafel. Ze bleef stil zijn voor zijn tafel en ze zag hoe hij langzaam opkeek van zijn perkament en haar vragend aankeek met zijn mooie blauwe ogen. 'Hoi!' Zegt ze vrolijk 'ik ben Wiske, wat is jou naam?' Stelde ze zich voor en vroeg gelijk naar zijn naam. Dan kon ze in ieder geval zeggen dat ze hem kende.. Ze was vastbesloten dit jaar meer vrienden te maken..Of dat nu met mensen van haar eigen jaar was of met oudere jaars. 'Jij bent nieuw hier of niet? Ik heb je in ieder geval nog nooit gezien.. al kan dat natuurlijk ook komen omdat ik pas een 2e jaars bem' ratelt ze vrolijk verder, ze was altijd nogal enthousiast als ze met mensen in gesprek raakte. Sommige vonden dat vervelend, maar zijzelf had het 9 van de 10 keer niet eens Door, tot dat iemand haar erop wees dat ze nogal druk en aanwezig was. 'Wat ben je aan het maken??' Vroeg ze belangstellend terwijl ze probeerde te kijken wat hij aan het schrijven was.

"Hallo Wiske, ik ben Prince Frederick of Cambridge, maar Prince Frederick is ook goed". Ze kijkt hem aan. Zei hij haar nu echt dat hij een prince was?
”Klopt, ik ben pas dit jaar op Hogwarts aangekomen. Ik kreeg hier voor thuis les” Vervolgde hij daarna op haar andere vragen. Leuk, ze kende nog iemand die thuis les kreeg! "Ik kreeg vroeger ook thuis les, alleen dan geen magische lessen" antwoordde ze met een glimlach. "ik ben opgegroeid in een wereld zonder magie.." legde ze uit. Okay, misschien vertelde ze nu iets teveel overzichzelf, maar vrolijk als ze altijd is houd ze teveel van praten en het maakt haar dan ook weinig uit wat andere van haar vinden. Ze gooit haar haar over haar schouder en bekijkt het perkament wat hij gedraaid had zodat ze het kon lezen. ”Het is een verslag over een potion dat het Veritaserum heet”. Veritaserum, hmm, het klonk haar niet bekend in de oren. ”Heb je dat al gezien in je lessen?”. Ze schudde haar hoofd op haar enthousiaste manier waardoor haar haar voor haar ogen kwam en ze veegde deze weer uit haar gezicht. "Ik heb het nog niet gehad" antwoordde ze hem. "Ik geloof dat het pas besproken word in het 4e jaar?" zegt ze hem, al klinkt er enige twijfel door in haar stem. "Wat voor drank is het precies?"

"Snap ik, ik ben ook grotendeels opgevoed in de Muggle wereld, maar ik kreeg wel magische lessen", antwoordde hij op het feit dat wiske had geleefd in de muggle world. "Dus.. als ik het goed begrijp, leefde je in de muggle wereld.. maar wisten jij en je ouders dat je een tovenaar was?"
Dat vond ze eigenlijk best raar, als je weet dat je een tovenaar bent, dan wil je toch in de toverwereld leven? Zij zelf had graag gewild dat ze eerder van deze plek had geweten, misschien had ze zich dan vroeger wat minder alleen gevoeld.

Toen ze vroeg naar de potion keek hij haar even aan voor hij antwoordde. ”Het is een potion waardoor de persoon die het drinkt de waarheid spreekt, ongeacht of hij dat wil of niet”, . Okay, dat klonk interessant.. Zou zij zoiets kunnen maken? ”Je kan dus niet liegen als je het ingenomen hebt”,. Ja okay, dat snapte zij dan ook wel weer,, als je de waarheid moet zegge dan kun je niet liegen, die stap had ze zelf ook gemaakt. Ze haalde een hand door haar haar en bekeek de pagina met de potion nog eens.
”Ik ben er wel al een paar keer in geslaagd om er een te maken, maar ze waren nooit sterk genoeg”, ging hij verder en ze keek op van het boek, recht naar hem. "Echt waar? is het heel moeilijk? En op wie test je zoiets dan?" Vraagt ze hem vrolijk "Op wie test je zoiets dan uit?" En nog belangrijker denkt ze bij zichzelf...hoe weet je of je drank werkt...

volgens mij had de prins best door dat het haar nogal verwarde en volgens haar vond hij het nog grappig ook. ”Jazeker, via mijn vader’s bloedlijn ben ik een tovenaar, net zoals mijn vader zelf, dan zijn vader, dan die zijn vader enzovoort. Maar het is nu niet iets dat door veel mensen geweten is, dus daarom. We willen het ook niet echt aan de grote klok hangen, het is een goed bewaard geheim" legde hij dan ook nog extra aan haar uit. "ik snap wel dat niet iedereen dit weet, vooral de mensen in de dreuzel wereld zouden gek worden als ze het wisten" glimlacht ze.

Toen hij vertelde over de potion had ze een heleboel vragen achter elkaar gesteld, maar hij leek het niet erg te vinden en antwoordde op al haar vragen.
"Het is best een moeilijke potion ja, vooral omdat het bij iedereen anders werkt qua sterkte, En ik test het op mezelf, of op de man die het me leerde maken" . Wiske knikte even om aan te geven dat ze het begreep. Ze vroeg zich wel af welke man vrijwillig een waarheidsserum zou willen innemen.. Wat als de prins toch iets persoonlijks ging vragen en je moest naar waarheid antwoorden?
"Maar het is niet dat we dan heel erg rare vragen aan elkaar gingen stellen ofzo, we probeerden gewoon de effecten van het drankje tegen te gaan door te proberen liegen op een simpele vraag, zoals bijvoorbeeld wat is de kleur van je ogen ofzo" Okay, ze hadden daar dus duidelijke afspraken overgemaakt.
"Is het je al eens gelukt om de potion te maken?" vroeg ze geïnteresseerd, ze was best benieuwd of hij het kon. "Stel het is je gelukt he..zou je het mij dan willen leren?" Ze wilde zo een drankje best wel hebben..