Sweet like candy, but he's such a man [+ Alessandro]

Hogsmeade. Het was de eerste keer dit jaar dat Olivia er weer eens kwam, en ze moest zeggen: ze had het gemist. Ze hield van de gezellige sfeer in Hogsmeade. Er liepen altijd mensen, het was er altijd druk en er was gewoon veel gezelligheid. Geuren uit verschillende winkeltjes gingen je neus binnen, nodigden je uit om het winkeltje te bezoeken. Olivia had altijd veel te kort om te kijken, en ze kon vaak niet wachten tot ze de volgende keer weer naar Hogsmeade mochten. Zakgeld dat ze van haar ouders kreeg ging vaak op in Hogsmeade aan producten wat ze eigenlijk niet nodig had, zoals snoep of beautyproducten. Maar goed, Hogsmeade was een van Olivia’s favoriete plekjes om naar toe te gaan. Vaak ging ze met haar vrienden en vriendinnen er heen, om na het shoppen wat te graan drinken bij The Three Broomsticks.

Ditmaal was het anders, ditmaal was ze er namelijk bij Alessandro. Een andere jongen, maar dat betekende niet dat het minder gezellig was! Helemaal niet zelfs. Op de heenweg had Olivia haar gebruikelijke lulpraatjes op hem losgelaten. Olivia praatte zoveel, dat ze bijna vijf kwartier in een uur kon praten. En het maakte voor haar niet uit of ze de persoon tegen wie ze praatte nou lang kende, of niet. Hopelijk vond Alessandro het niet erg, aan de andere kant, ze kon er ook niet veel aan doen. Olivia had nou eenmaal graag wat te kletsen. Nu stonden ze echter midden in Hogsmeade. Het was druk, erg druk, en om Alessandro niet kwijt te raken, had ze haar arm eventjes door die van hem gestoken. Hij was lang en breed, dus de meeste mensen liepen gelukkig om hen heen, maar dat haalde niet weg dat de drukte een beetje bedrukkend was.

Onzeker keek Olivia een beetje in het rond. Omdat er zoveel mensen waren, kon Olivia niet in één keer de weg naar Honeydukes vinden. “Heb jij enig idee waar we zijn?” vroeg ze zachtjes aan Alessandro en kneep eventjes zachtjes in zijn arm, om zijn aandacht te trekken. “Ik zie hier helemaal niets, zie jij misschien iets daarboven?” Zachtjes grinnikte ze naar hem.

EASY TO FALL HARD TO BREAK

Deze plek was altijd zijn vaste stek tijdens de kerstvakantie wanneer er geen lessen waren. Dan ging hij meestal met Alessio en nog een paar andere vrienden, misschien kon hij daar dit jaar Chester ook mee bij betrekken, gewoon gezellig naar Hogsmeade om dan uiteindelijk te belanden bij the three broomsticks. Of gewoon wat grapjes uithalen met elkaar in het dorpje. Ja daaruit bestonden die vakanties wel. Maar goed, hij bleef eigenlijk wel graag in het kasteel tijdens kerst. Natuurlijk miste hij thuis, maar hij had zijn broer hier. Samen gingen ze dan altijd op ontdekking uit in het kasteel om nieuwe geheime doorgangen te vinden en dat soort zaken, maar soms gingen ze ook gewoon chillen in de grote zaal met zijn allen. Maar goed, nu was hij hier met Olivia. Een meisje dat hij altijd al vanop een afstandje had bewonderd. Waarom juist wist hij niet bepaald, maar het was nu eenmaal een feit. En natuurlijk waren ze ook wel vrienden geworden, gedurende de tijd dat ze samen in Huffelpuf hadden gezeten. Alleen was hij nog nooit ergens random met haar heen gegaan. Een ding was wel zeker, Olivia praatte veel. Meer als hij. Maar hij was dat al gewend van zijn moeder, die kon haar mond ook nooit vijf minuten houden. Luisteren deed hij wel, en heel soms gaf hij een reply al was het maar iets dom zoals een knikje of wat dan ook. Van zodra ze in het dorpje waren had zij haar arm door de zijne gestoken, iets wat waarschijnlijk was om niet onderuit gelopen te worden of iets in die aard. Tja, ze was klein dat viel niet te ontkennen en de meeste mensen gingen voor hem gewoon uit de weg omdat hij boven heel veel mensen gewoon uitstak. Plus, als ze tegen hem liepen maakte het niet al te veel uit. Hij had genoeg spiermasse gekweekt de laatste jaren om daar niet door van zijn stuk te worden door gebracht. Voor een moment keek hij het meisje aan toen ze wat vroeg. Een kleine lach kon hij niet onderdrukken. ‘Natuurlijk weet ik waar we zijn!’ Sprak hij met een brede grijns op zijn gezicht. Honeydukes was niet al te ver meer. Misschien letterlijk nog 5 meter wandelen of zo als hij het goed kon inschatten. ’Het is niet ver meer! We zijn er zo.’ Knipoogde hij naar haar. Waarop hij met gemak tussen de mensen heen zigzagde met haar aan zijn arm, tot ze vlak voor de winkel stonden. Iets wat misschien een kleine vijf minuten duurde. ’Zo, gearriveerd. Ladies first!’

TAG: Olivia

Dat Alessandro een stuk langer was dan haar, was toch echt wel een feit. Maar vond Olivia dat een probleem? Niet echt. Mensen leken echt uit te wijken, omdat hij zo lang en breed was en dat zorgde ervoor dat het beklemmende gevoel van te veel mensen om je heen toch een beetje wegzakte. Alessandro leek zich prima door de mensenmassa weten heen te zigzaggen en dat vond Olivia maar al te fijn. Toch had ze eventjes aan hem gevraagd waar ze waren, puur omdat ze het niet daar kon zijn. Lachend had hij haar aangekeken en de wangen van Olivia waren even rood geworden, omdat zij het natuurlijk allemaal niet zo goed kon zien. “Het is niet ver meer! We zijn er zo.” Opgelucht haalde Olivia eventjes adem, ze vond het fijn dat ze er bijna waren. “Lead the way!” zei ze enthousiast en liet zich met een vrolijk gezichtje meevoeren door Alessandro. Ze was blij dat ze toch met iemand naar Hogsmeade was gegaan, ook al had niemand haar in eerste instantie gevraagd. Het gure windje zorgde voor een gezonde blos op haar wangen en ze vond het gewoon leuk om hier met Alessandro te zijn.

Uiteindelijk waren ze aangekomen bij Honeydukes. Met een glimlach keek ze hem aan toen hij aangaf dat dames eerst gingen. Olivia opende de deur naar de winkel en hield hem nog eventjes open voor Alessandro, zodat de deur niet tegen zijn neus ofzo zou komen. Dat zou pas zielig zijn. En zodra Olivia binnenkwam, schoot de zoete geur van snoepgoed naar binnen. Het was een beetje rustig, iets wat best wel opvallend was in een van de meest bezochte winkels van Hogsmeade. “Het glazuur van mijn tanden springt bijna bij de geur van al deze zoetigheid” glimlachte ze eventjes naar Alessandro. Het was aangenaam verwarmd in de winkel, niet te warm, en niet te koud. Ze liep langs de rijen met magisch snoepgoed en viste een lolly tevoorschijn, die telkens van vorm scheen te veranderen: een poppetje, een hartje, een maantje. Lachend liet ze hem aan Alessandro zien. Dit was echt een soort van hemel voor haar hoor. “Ik vraag me dan echt af hoe dat het smaakt” zei ze geïntrigeerd door de lolly en zette hem weer netjes terug. Misschien zou ze hem kopen.

“Kan ik jullie helpen?” klonk er opeens achter hen en Olivia schoot een stukje omhoog de lucht in, greep Alessandro eventjes beet van de schrik. Ze draaide zich om en er stond een vriendelijk ogend dametje achter hen. “O, sorry, u liet me schrikken” zei Olivia weer met een blos op haar wangen. “Wij, of nou ja, ik ben op zoek naar chocolade. Heeft u toevallig wat?” En of de vrouw wat had! “Natuurlijk, kind, laat me wat voor je pakken! Ik heb hele bijzondere gekregen.” Het vrouwtje liep eventjes naar achteren en met een veelbetekende blik keek ze Alessandro aan. “Ik ben benieuwd” zei ze toen nieuwsgierig.

[Ghehehe I’m a meanie, jij mag wat kiezen ;a]

Dat Alessandro niet zo’n verschrikkelijke zoetekauw was als haar, maakte voor haar niet heel erg veel uit. Dat betekende dat er voor haar meer was om op te eten. Alleen was het niet zo slim om de kleine stuiterbal teveel zoetigheid te voeren, want dat zorgde ervoor dat ze alleen nog maar meer drukker werd. Zachtjes giechelde ze om de opmerking van Alessandro. “Nou ja, ik vind het heerlijk, maar ik moet het echt niet teveel eten. Tenzij je een Duracell batterij konijn op Red Bull tevoorschijn wilt zien komen.” Met een stralende glimlach keek ze hem eventjes aan, terwijl ze verder de winkel in waren gelopen. Het snoep reikte zo ver als haar ogen konden. Het kwam een beetje overweldigend op haar over, omdat het nogal veel was. Maar toch konden ze uiteindelijk wat vinden en werden ze keurig netjes geholpen door een oude, vriendelijke dame van het winkeltje. De chocolade die ontdekt werd heette Black Pearl, en was een mengeling van kokosnoot en currypoeder. Olivia keek er nieuwsgierig naar. “Ik ben benieuwd hoe dat smaakt” babbelde Olivia tegen Alessandro “Wist je dat de combinatie van chocolade en zeezout heerlijk is? Misschien is dit wel net zo lekker.” Enthousiast keek ze naar alles wat er uiteindelijk op de toonbank lag.

Verrassend kwam Alessandro ook met de grappige lolly op te proppen. Met een glimlach keek ze hem aan. “Ook de lolly?” grinnikte ze zachtjes “Naar die smaak wil ik ook wel raden, aangezien hij ook allemaal verschillende vormen krijgt.” Het was best veel dat ze gingen kopen. “We moeten niet alles tegelijk opeten hoor” zei ze toen resoluut “Want anders gaat het allemaal hier naar…” Olivia prikte in haar buik. Ze was verre van te dik, maar Olivia zag zichzelf nou eenmaal soms anders dan de rest. Het oude vrouwtje keek hen vrolijk aan, toen ze zag wat ze allemaal gingen kopen. Ze noemde het bedrag en Olivia knikt eventjes. “Even mijn portemonnee…” Olivia liet haar hand eventjes over haar lichaam gaan en vond uiteindelijk haar portemonnee in haar zak. Ze haalde er een vrolijk gekleurde portemonnee uit, en zocht eventjes door de koperen, zilveren en gouden muntstukken.