Wel gaan? Of niet gaan? Mason ijsbeerde door zijn kamer. Torrance was allang weg en dat hield dan ook in dat de training waarschijnlijk allang begonnen was. Mason zou komen kijken, hij had het Claire beloofd. Zijn kat, Nico, keek hem aan met een schuin hoofd, waarop Mason even grinnikte. "Dus je vind dat ik gewoon moet gaan?" Zei hij. Waar maakte Mason zich eigenlijk druk om, hij ging zelf niet op een bezemsteel zitten. Hij ging daar gewoon heen om te kijken. Kijken kon moeilijk verkeerd gaan. Daarbij was hij wel benieuwd naar wie er allemaal zouden zijn? En zijn stiekeme innerlijk was benieuwd naar de knappe jongens die er zouden zijn, gezien Mason moeilijk een meid echt aantrekkelijk kon vinden. Wel mooi, daarentegen, maar dat was het. Mason slaakte een zucht, aaide Nico over zijn kop, die nog even snel een kopje gaf en vervolgens stond hij op. Nico sprong naar het bed en krulde zich daar op tot een bal vacht en Mason sloot de deur achter zich dicht. Zijn toverstok stak hij in zijn gewaad en op een rustig tempo verliet hij het schoolgebouw.
Buiten liep hij over het terrein door naar het Quidditch veld. De geluiden waren al hoorbaal en hij zag ook al mensen in de lucht. Wauw. Indrukwekkend. Mason dacht aan zijn eerste schooljaar. Hij was bij de eerste, tweede, derde, vierde en zelfs vijfde les bezemsteel vliegen, van zijn bezemsteel afgevallen. De eerste drie lessen zelfs meerdere malen. Daarna had hij enkel laag gevlogen omdat hij niet hoog durfde te vliegen. Nu, durfde hij wel te vliegen en kon hij het ook wel. Maar hij kon het alleen als er niemand bij was. Anders werd hij weer houterig en ging het mis. Dat was puur omdat hij dan nerveus werd.
Mason liep door, tot hij bij de tribune was. Daar achtte hij. Hij zag daar meerdere mensen zitten, waaronder twee meiden van Slytherin. Nee, mensen van Slytherin meed hij. Ook was er een meisje van Hufflepuff, hij wist dat ze helemaal nieuw was op Hogwarts, maar ze was geen eerste jaars. Mason wist niet goed of hij bij de anderen wou gaan zitten, dus hij deed het niet en zocht een plekje voor zichzelf op. Ook was Professor Vyrwel aanwezig, maar om nou bij de docent te gaan zitten was ook weer zoiets. Nee, alle redenen voor anderen om hem te pesten ging hij vermijden, dus leunde hij naar voren en keek hij gewoon. Hij zag Claire en zijn kamergenoot Torrance, ook zag hij andere bekende jongens van Gryffindor en nog een meid. Hij wachtte op oogcontact met één van de bekende om te kunnen zwaaien, maar die kans kreeg hij nog niet.
Zijn kamergenoot bevond zicht toen in de lucht samen met een andere dude. Mason keek met volle bewondering naar de vliegkunsten die zich daar afspeelde. Hij was geneigd te gaan juichen, maar hield zich in, om geen aandacht te trekken gezien hij zich niet vertrouwd voelde en met niemand was die hij vertrouwde. Want die waren daar en niet hier.

TAG: Niemand
Plek: Tribune
NOTE: Kijkt naar Torrance, zoekt Claire's blik.

"Dat is uiteindelijk wel de bedoeling, ja." Flynn knikte instemmend op wat hij zei en liet zijn blik naar degene in de lucht gaan. Wat een domme vraag ook. "Dus, heb je al eens eerder gevlogen of is dit allemaal nieuw voor je?" Bij wat Nyx vervolgens vroeg, draaide hij zich naar haar om. "Ik heb al twee vliegtrainingen gehad." deelde hij trots mee en tikte kort op zijn bezem. Het was de enige les waar hij wat goed in was. Bij de andere, 'magische lessen' was hij vaak degene die nogal negatief in de kijker stond. Zijn partner stelde zich voor als Nyx. "Flynn," zei hij direct. Naarmate hij langer met iemand praatte, werd hij zelf ook wat zekerder.

Iedereen was wat aan het mengen en buddy's aan het zoeken terwijl hij de tribune in de gaten hield, als daar iemand zat die ook nog mee wilde doen hoefde die het enkel te zeggen en hij, of zij, was in. Bovendien moest hij ook een beetje in de gaten houden of er niet een onervarene vol op de toeschouwers invloog. Al was dat op het moment niet nodig, want er vlogen nog niet zoveel. Vandaar dat 'ie even naar Lennart gebaarde dat hij zo terug was, en naar Nyx liep.

"Yo," Merkte hij op, en klapte haar op de schouder want ze was dan wel Slytherin maar ze 'kenden' elkaar al zeven jaren en die duivel kon hella good vliegen. "Als je je buddy zover hebt kan je de lucht in en wat rondjes met 'm doen, geeft hem de kans even rustig in te komen," Hij stak z'n hand even op ter groet naar de jonge gozer, en liep daarna weer terug naar Lennart. "Zullen wij ook maar vast?"

Tag: Lennart, Nyx & Flynn
Buddy: Lennart
Note: Hij heeft Nyx gezegd dat ze kan gaan vliegen

Zoals verwacht, was er iemand die wat te laat was. Het was niet dat men op de seconde na keek of iemand op tijd was of niet, voor Claire was het gewoon allemaal goed. Nu kon ze tenminste met iemand samenwerken. Ondanks dat dat in haar hoofd zat, was zij niet degene die initiatief nam. Ze liet haar blik zelfs even naar boven gaan, naar degene die al in de lucht hingen. Ze was de afgelopen jaren altijd met dezelfde personen opgetrokken, waardoor ze het niet zo gemakkelijk vond om contact te leggen met mensen waar ze normaal niet tegen sprak. Ondanks dat ze verwacht had dat ze met Cid zou samen werken, die ze van gezicht wel herkende maar nooit aangesproken had, keek ze toch verrast op toen hij haar aansprak. Ze glimlachte opgewekt. ”Ik heb de uitleg blijkbaar gemist, maar ik gok dat het de bedoeling is dat je een duo vormt? Zo ja, heb je zin om mijn maatje te zijn. Zo nee….hi.” Ze knikte tussendoor. "Jup, we moeten duo's vormen," zei ze instemmend en greens even zachtjes. Ze was al blij dat ze niet zo iemand was die stotterde, ze wist altijd wel goed wat te zeggen. "Ik ben trouwens Claire, moest je me niet kennen." zei ze een beetje onschuldig. In zo'n grote school wist je maar nooit wie wie wel of niet kende. Ze sloeg haar been over haar bezem en knikte kort naar boven. "Zullen we ons eerst invliegen?" vroeg ze uiteindelijk toch maar. Ze kon goed praten, maar als ze nu begon te praten, kwamen er onzinnigheden uit. In haar ooghoek zag ze dat de tribune voller was dan eerder het geval was. Claire draaide haar hoofd om en glimlachte toen ze Mason zag zitten. Hij was één van haar vrienden die ze kende van het eerste jaar dat ze hier zaten. Ze zwaaide dan ook uitbundig naar hem, zich niets aantrekkend van de andere die misschien keken. Bij mensen die ze goed kende, kon ze gewoon zichzelf zijn. Bij anderen was het in het begin gewoon nog aftasten, zoals ze nu bij Cid had. Ze wist niet goed hoe en wat hij zou reageren, maar dat zou ze zo wel merken zeker.

Tag: Cid en Mason
Buddy: Cid

Licht trots zijnde omdat Nyx zijn gedrag wél apprecieerde had Evan een klein buiginkje naar haar gedaan, maar rolde zijn ogen opvallend naar Romeo. Als Deo dacht dat hij bang zou zijn voor hem en zijn zeer ‘gevaarlijk’ uitziende tatoeages dan had hij het mis. Als Deo hem zou aanvliegen kon hij even goed terugvechten. Hij wist dat hij er als een jongen uitzag met veel stoere praat, maar als mensen hem uitdaagden kon hij ook weldegelijk voldoen aan de stoere praat. Het was niet voor niets dat mensen die al eens met hem gevochten hadden dat niet opnieuw wilden doen en de meesten op Hogwarts zijn grens niet eens op gingen zoeken. Evan had echter wel niet veel aan van die types die zijn gedrag gewoon slikten en geen grote mond terug hadden. Als zijn woorden beantwoord werden met sarcasme vond hij dat dan ook één van de leukste dingen en kon hij wel eens bevriend raken met die persoon. Zo had hij Jane een tijdje geleden ontmoet welke zijn sarcasme beantwoord had met haar eigen sarcasme. Hij had haar eigenlijk wel vanaf het begin gemogen. Zijn blik gleed naar de anderen die zich nog bijvoegden op het veld. Hm. Wie zou hij als buddy willen hebben? Hij had geen idee, wachtte maar gewoon tot iemand naar hem toe kwam lopen. Hij zag dat Nyx haar weg al vond naar een kleine jongen waarvan Evan twijfelde of hij twaalf of zeven was. Naar zijn idee lag het allemaal te dicht bij elkaar en leek de jongen veel te onschuldig voor dit ruwe spel. Als Nyx dacht dat hij zich ging inhouden vanwege de jongen dan had ze het mis. Hij had de voorgaande jaren ook in het Slytherin team gezeten en niemand had zich echt ingehouden omdat hij jonger was dan hun. Hij gaf Nyx een plagerige knipoog toen hij de stoot tegen zijn schouder voelde en sloeg zijn armen over elkaar heen. ‘Veel succes Deo!’ riep hij Romeo na alsof hij de jongen echt succes wilde wensen. Hij draaide zijn hoofd toen een jongen zijn richting opkwam en fronsend keek hij de kerel aan. Hij was van Gryffindor. Evan onderdrukte een grijns, maar deed zijn best om geen opmerkingen te maken of geen bijnamen te verzinnen voor de knul, hoewel minstens drie varianten nu wel door zijn hoofd schoten. De jongen stelde de vraag die Evan al wel had zien aankomen en hoewel hij had uitgekeken naar iemand meer ervaren om mee de lucht in te gaan, was dit wel een goede oefening voor hem. En misschien kon hij ook wat grappen uithalen, wie weet. ‘Natuurlijk,’ zei hij met een knikje tegen de jongen en hij stapte op zijn bezem. ‘Zijn er dingen die je nog niet weet of waar je nog niet zo heel bekend mee bent? Nu kan ik nog uitleg geven. Dadelijk sta je er alleen voor.’ Hij grijnsde naar de Gryffindor alsof dat heel erg was en zette zich af zodat hij niet veel later in de lucht vloog. ‘Je weet toch hoe je moet opstijgen, hè?’ riep hij vragend naar de jongen. De manier waarop de jongen tegen hem had gesproken en hoe hij daar had gestaan had hem doen denken aan een kind. Hij zou de jongen wel willen helpen, maar hij kon niet beloven dat hij niet in lachen zou uitbarsten als de jongen op een grappige manier van zijn bezem zou flikkeren.

Cheryl glimlachte naar Romeo toen deze bij de groep kwam te staan, maar haar blik gleed nieuwsgierig naar alle anderen welke ook mee kwamen doen met de Quidditch trainen. Ze fronste even toen ze naar de zeer jonge Hufflepuffer keek die hun kwam joinen, maar glimlachte omdat ze het wel stoer van hem vond. Ze had haar ogen even gerold toen één van de Slytherin boys even op een achterlijke manier voordeed hoe ze op een bezem moesten gaan zitten. Ze had echt een hekel aan dat soort aandachtzoekers. Hij dacht werkelijk dat hij de leukste was en ze kon aan Romeo’s gezicht zien dat hij er ook niet al te blij mee was. But then again, met wie was Romeo wél blij? Ze was blij dat ze hun band al als een soort van vriendschapsband kon beschouwen. Misschien vonden de anderen hem maar vreemd met zijn vele tatoeages, maar zij wist dat hij best wel oké was. Al wist ze dat Charlie het er waarschijnlijk totaal niet mee eens ging zijn dat ze met een Slytherin omging, maar dat was zijn probleem. Als het aan haar had gelegen had ze in de Slytherin house gezeten, om meerdere redenen. Maar goed, dat was nu niet zo belangrijk. Ze moest nu een buddy vinden. Gelukkig kwam Chloë, de head girl van Gryffindor, al naar haar toe en Cheryl glimlachte opgewekt toen ze naar het meisje keek. Ze had nog niet veel gesprekken gehad met het meisjes in de periode dat ze bij elkaar op school zaten, maar als ze head girl was geworden van Gryffindor kon ze niet heel slecht zijn. ‘Best wel eigenlijk,’ gaf ze toe aan het meisje. ‘Hoewel ik niet in het team zit, jammer genoeg.’ Ze hadden haar nog niet benaderd helaas, maar dat kon misschien nog komen. ‘Zullen we dan maar meteen beginnen?’ vroeg ze. Ze ging er van uit dat als Chloë haar benaderde dat ze haar als buddy wilde hebben en bovendien stond Cheryl echt wel te popelen om te beginnen. Het meisje ging op haar bezem zitten en steeg op in de lucht waarna ze wachtte op Chloë. ‘Wat wil je doen?’ vroeg ze aan het meisje.