Broke

Kort kroop zijn hoofd ineen toen er in zijn oor gegild werd, maar gelijk daarna moest hij ook erom lachen. Het was nu wel wat meer moeite om te vliegen, waardoor hij lichtjes ging wankelen: maar hij hield het nog. Zijn blik richtte hij even snel op de Gryffindor tower toen Cheryl erover begon, en vervolgens over nog een keer. "Is goed." Grinnikte hij er niet te veel bij nadenkend, voor hij zijn landing begon te maken. Al had hij er niet helemaal over nagedacht, en er weer een paar boze stemmen op hem gegooid werden omdat ze aan de kant moesten, maar zijn landing zélf was best o- In één snelle beweging liet hij de bezem los voor hij naar tussen zijn benen greep, gezien hij een klap had gekregen van het ding. Met zijn handen erop boog hij voorover en pufte hij moeilijk in het rond. "Auw."

Cheryl rolde met haar ogen toen hij zijn bevestiging gaf. Ja ja. Dat zou wel. Maar dan ging ze toch alleen, hoor. Dadelijk dacht hij dat ze het klef bedoelde of zo. Begreep haar niet verkeerd, ze vond Leo aardig en alles, maar daar bleef het voorlopig ook wel even blij. Ervaringen hadden haar geleerd dat verliefd worden op een jongen soms een fatale afloop kon hebben. Cheryl hield de boot dus het liefste nog maar even af wat dat onderwerp betrof, maar vrienden maken onder de Slytherins en andere houses kon nooit kwaad. Cheryl schrok zich dood toen Leo opeens ging landen. Ze zwierde haar been over de bezem, liet Leo los en sprong het kleine afstandje naar beneden. Doordat ze hurkte nadat ze geland was kwam ze perfect neer en leunden haar vingertoppen zelfs om het helemaal af te maken nog even op de grond waarna ze overeind kwam. Doordat ze de bezem zo snel had verlaten was het gewicht echter te veel naar achteren gegaan op de bezem en zwierde het ding dan ook ontzettend hard tussen Leo’s benen. Cheryl deed haar best om haar lachen in te houden toen ze de jongen tussen zijn benen zag grijpen, maar verbeet zich en kwam op de jongen af. Alsof ze echt zorgzaam was legde ze haar hand op zijn rug en keek hem aan. ‘Gaat het?’ vroeg hij. Ze kon het niet laten toen ze even begon te proesten. De manier waarop het gebeurd was was dan ook hilarisch in haar ogen, maar dat vond hij waarschijnlijk niet zo erg aan zijn gezicht te zien. ‘Tja dat wordt je nachtelijke afspraakje met je vriendin afzeggen voor vanavond,’ zei ze lachend tegen hem. ‘Maar geen nood,’ voegde ze daar aan toe. ‘Dan heb je weer meer tijd voor andere belangrijkere zaken. Huiswerk bijvoorbeeld.'

Hij hoorde geproest achter zich en eigenlijk wilde hij met zijn stok zwaaien en de Langlock spreuk tegen haar gebruiken, maar hij hield zich nog stil en bleef een beetje pijnlijk tussen zijn benen wrijven. Vervolgens gooide ze er een grapje en sarcasme achteraan, dat had hij net nodig... Not. "Ha-ha." Kort rolde hij met zijn ogen, de pijn was groots maar hij besloot toch weer rechtop te gaan staan. "Deze destroyer zegt niet zomaar afspraken af." Grinnikte hij onserieus.

Cheryl probeerde zich een beetje in te houden toen ze zijn gezicht zag. Hij leek echt pijn te hebben en het was misschien een beetje vervelend aan het worden dat zij hem ermee uitlachte, maar ze bleef maar in haar hoofd herhalen hoe het precies was gebeurd en dat was gewoon het deel dat het grappig maakte. Natuurlijk wilde ze hem niet specifiek uitlachen omdat hij zo veel pijn had, hoewel ze wist dat het nu wél zo overkwam. Dadelijk dacht hij nog dat alle Gryffindors zo gemeen waren. Maar nope, dat was zij alleen. Ze had dan ook heel duidelijk in haar gedachten aangegeven aan de Sorting Hat dat ze in Slytherin wilde zitten, maar alsnog had hij haar ingedeeld bij Gryffindor. Cheryl snapte zijn keuze nog niet helemaal en volgend jaar studeerde ze af, dus ze had nog maar twee jaar om zijn keuze te snappen. Misschien moest ze eens stiekem in het kantoor van de headmeaster van Hogwarts om met de Sorting Hat te gaan praten, maar gezien het schijnbaar een heel moeilijk wachtwoord was om in dat kantoor te geraken kon ze dat idee ook al afblazen. ‘Sorry,’ zei ze terwijl ze haar gedachten zo goed en zo kwaad als het kon weg probeerde te schudden en naar de jongen liep. ‘Heb je veel pijn?’ Bij zijn volgende woorden grijnsde ze heel even. ‘Vast niet,’ grinnikte ze. ‘Dus, Leo,’ vervolgde ze op een serieuzer toontje, maar ze keek hem zo schattig mogelijk aan. ‘Dan sla je vast ook geen volgende afspraak met mij af, hm?’ Haar stem klonk niet bepaald serieus, hoewel ze het wel leuk zou vinden om de jongen nog eens te ontmoeten. Ze wist echter ongeveer waar zijn dorm was en ze wist ook hoe ze de aandacht van de jongen kon trekken. Ze had hem de voorgaande jaren al een beetje kunnen inschatten, maar nu wist ze wel zeker wat ze kon doen om hem naar buiten te lokken. Het zou echt zo’n geweldige grap worden, tho.

Hij besloot haar woorden over pijn te negeren en vervolgens begon hij over zijn afspraakjes, hoewel dit misschien een gigantische leugen naar haar en naar zichzelf was: veel afspraakjes had hij niet. Dit kwam omdat vele meisjes die wat met hem wilde wat hem betrof te saai waren. Cheryl, daarentegen, was best lachen. "Als je me een goede reden geeft misschien niet nee." Ging hij toch eigenwijs door.

Het was niet dat Cheryl veel afspraakjes had of veel van jongens wist, maar ze wist wél dat ze een afspraakje met Leo niet af zou slaan. Hij was de eerste jongen van Slytherin die ze dit jaar had ontmoet die een beetje normaal tegen haar deed en haar niet gelijk het gevoel gaf dat ze niet welkom was. Stilio had in het begin ook heel erg afstandelijk tegen haar gereageerd, maar opeens was dat omgeslagen toen ze alleen waren en bleek hij wel oké te zijn. Zo lang ze zijn ding deed, that is. Zijn eisen werden echter steeds groter en ook wilde hij dingen doen waar Cheryl op die leeftijd gewoon nog niet klaar voor was geweest. Dan had ze het niet per se over het lichamelijke, maar ook over spreuken die hij haar aan wilde leren welke zij absoluut niet in haar spreukwoordenboek wilde hebben. Nu leek het haar echter een beter idee dat ze die spreuken zo snel mogelijk leerde zodat zij zich zo goed mogelijk kon verdedigen als hij ooit een aanval op haar zou plannen. Want dat zou hij zeker doen. Als hij ooit naar Hogwarts kwam om haar te bezoeken dan was het niet om een vriendelijk gesprek met haar te hebben, maar om haar te vermoorden. Het was dan ook zeer belangrijk dat ze de spreuk Protego Maxima zo goed mogelijk beheerste. Cheryl werd uit haar gedachten gehaald door Leo die tegen haar sprak en ze deed alsof ze diep nadacht, legde zelfs haar vingertop even tegen haar onderlip terwijl ze nadenkend naar boven keek. ‘Ik ben leuk?’ probeerde ze vervolgens. ‘En grappig?’ Ze wist niet of dat volledig klopte, maar oké. ‘En ik beloof je dat het niet saai wordt,’ zei ze met een brede grijns.

Kort beet hij op zijn lip toen hij zag hoe ze nadacht, en om een of andere reden was dat best hot. "You had me at ik." Glimlachte hij voor hij kort om zich heen keek. Hij had geen idee hoe laat het was maar hij had wel zin in een dutje. "Hey, maar. Ik denk dat ik er van door ga." Hij trok een klein pruillipje, hoewel hij het jammer vond weg te gaan was hij moe en slaap boven alles toch? "Dus, dan zie ik je nog wel eens mevrouw Cheryl." Knikte hij erachteraan.