Holocene

Het geluid van de wekker was nou niet bepaald haar favoriete geluid om mee wakker te worden. Sterker nog, het liefst was ze gewoon blijven liggen en de komende paar uur nog even helemaal niet wakker geworden. Helaas wist ze dat ze niet zo gemakkelijk lessen meer zou kunnen skippen nu ze weer bij Alison op de kamer sliep. Laila boeide dat niet zo veel, die zou waarschijnlijk zelfs bij haar komen liggen om samen de les te kunnen skippen.
Met tegenzin opende ze toch maar haar ogen na Alison een kusje op haar voorhoofd gedrukt had. Terwijl ze zich uitrekte mompelde ze iets terug in de trant van 'goedemorgen', waarna ze zichzelf overeind hees en de slaap uit haar ogen wreef. Alison was al druk bezig om zich klaar te maken. Gelukkig spendeerde Nyx hier niet zoveel tijd aan en kon die nog even rustig wakker worden. Ze merkte echter al snel op dat het klaarmaken niet zo soepel ging als normaal. "Gaat het wel?" Vroeg ze gapend terwijl ze de dekens van zich aftrapte en haar voeten op de grond naast het bed zette.

Het antwoord van haar vriendin was nou niet bepaald overtuigend, al zag ze er ook niet heel ongelukkig uit. Ze hield haar blik even gericht op Alison, kijkend naar hoe ze bezig was met haar haar. Normaal was ze nooit zo stil 's ochtends. Normaal ergerde ze zich wel eens aan de spraakwaterval die ze over zich heen kreeg zodra ze haar ogen opende, maar nu het er niet was wist ze niet meer zo goed welke van de twee ze nou erger vond. Waarschijnlijk dit. Nyx zuchtte even voor ze op stond en richting haar kleding kast liep. "Luister, Ali." begon ze zachtjes terwijl ze stopte voor haar kast. "Je hebt de afgelopen dagen best veel meegemaakt, dus als er iets is zeg het me alsjeblieft." Nu het weer goed was konden ze beter gewoon alles uitspreken, want Alison nog een keer verliezen was wel het laatste dat ze wilde.

Met een bezorgde blik staarde ze de head girl aan, niet zo goed wetende wat te doen of zeggen. Ze was zo lang stil gebleven. Had ze iets verkeerds gezegd..? "Snap ik." Zei ze uiteindelijk maar, hopend haar zo nog enigszins gerust te stellen. Nyx was gewoon niet zo goed in dit soort dingen. "Als je maar weet dat je altijd naar me toe kan komen, hé?" Na deze woorden liep ze langs haar vriendin om haar een korte aai over haar hoofd te geven. Vervolgens liep ze terug naar haar kast om daar het eerste beste shirt en een broek uit te pakken.

Zelfs hier had ze niet echt een uitgebreid antwoord op. Dat kon ze haar natuurlijk niet kwalijk nemen, maar toch ergerde ze zich er aan. Als dit zo door ging zou ze meerdere personen over zich heen laten lopen en zou het vast niet bij die ene jongen blijven, en om eerlijk te zijn wist Nyx niet of ze nog zo'n gevecht zou overleven. "Nee, alsjeblieft zeg het." Begon ze terwijl ze de zojuist gepakte kleding op haar bed liet vallen. "En niet alleen dit, alles. Gewoon alles wat je vroeger zei en deed." Vervolgens liet ze zichzelf neerzakken op haar bed en haalde een hand door haar haar. "Het doet me pijn om je zo te zien en ik zal er alles aan doen om te zorgen dat je weer de oude wordt, maar alsjeblieft, praat gewoon met me." In de laatste zin sloeg haar stem kort over. Ze hoopte dat dat onopgemerkt bleef.

Meteen had ze weer spijt van wat ze gezegd had, maar ze had liever dat ze Alison ermee confronteerde en dat het opgelost werd, dan straks weer in de ziekenzaal te belanden omdat iemand gebruik wilde maken van de situatie waarin haar vriendin zich verkeerde. "Het heeft ook tijd nodig." Zei ze terwijl ze op stond en richting de kruk liep waar Alison zat. Voorzichtig pakte ze de borstel uit haar handen en begon met het kammen van de lange, blonde lokken. "En ik weet zeker dat je wel een oplossing vind." Vervolgde ze. "Nee, ik weet zeker dat wij er wel een vinden." Alison stond er nu niet meer alleen voor en dat wilde ze haar laten merken ook.

Volledig gefocust op het borstelen van Alison's haar luisterde ze naar wat haar vriendin te zeggen had, wat in het begin niet echt veel was. Dat was niet erg. Ze was al lang blij dat ze nu weer samen in een ruimte konden zijn zonder geruzie of geschreeuw. Nu ze erover nadacht was het zelfs niet zo ongemakkelijk meer als eerst.
Om haar volgende opmerking moest ze lachen. "Zo zo," begon ze hoofdschuddend. "Nablijven? Onze head girl?" Het kwam inderdaad niet veel voor dat ze zoiets hoorde van Alison, vandaar dat ze het wel een keer grappig vond. "Misschien wilt Annabel wel met je ruilen als je het haar lief vraagt." Vervolgde ze lachend. Het was inmiddels wel een roddel dat de twee het goed met elkaar konden vinden, maar of dat nou waar was of niet wist ze niet zeker.

De enthousiaste, verbaasde reactie van Alison toverde een glimlach op haar gezicht. Als je ook maar een beetje verstand had van hoe liefde in elkaar zat had je het wel redelijk makkelijk op kunnen merken. "Duh." Antwoordde ze hoofdschuddend, maar ze speelse uitdrukking op haar gezicht veranderde al snel in een bezorgde toen ze die van haar vriendin zag veranderen. Tot haar grote opluchting duurde dit niet lang en leek Alison zich snel te herpakken. Kort keek Nyx haar aan met een klein glimlachje, waarna ze voorover boog en een kusje op haar voorhoofd drukte. "Ja, nu wel." Bevestigde ze met een warme blik in haar ogen.