Een grote jongen liep door de hallen. Bijna zijn hele lichaam zwierde mee als hij liep. Lopen is geen goed woord. Hij stapte eerder, op die stoere manier. Hij was erg trots hier te zijn. Arrogantie blonk dan ook op zijn dikke gezichtje. Zijn ouders waren snullen en zijn oudere zus en broer ook. Hij was de jongste en ook ineens de enige die kon toveren. Hij was een harde werker dus hij paste goed bij Hufflepuff. Toch vond hij dat hij bij Slytherin had moeten zitten. Die hadden meer faam en paste bij de rest van zijn karakter. Vond hij toch. Feitelijk was hij een schijtluis, maar dat gaf hij niet toe. Hij had zijn gewaad aan en omdat het winter was ook zijn sjaal. Na een mislukte poging die groen te verven was zijn sjaal erg lelijk geworden. Ach ja. Alsof Titus daar waarde aan hechtte. Hij stapte lawaaierig de Great Hall binnen. Zweet parelde op zijn voorhoofd. Nope hij had geen conditie. Hij plofte met luid gegrom naast een meisje. Met een schuin blauw ook keek hij naar haar. Label: lelijk. Hij schepte kippenboutjes op en ook wat eieren. Zonder schroom stopte hij het spiegelei geheel in zijn mond.