Santa tell me [+ Sawyer]

Och nee toch. Ging ze hier nu écht een probleem van maken? Met een lichtelijk geïrriteerde blik keek Sawyer naar het huilende meisje dat voor hem stond. ‘Voor de laatste keer,’ zei hij ongeduldig. ‘Het is niet mijn schuld dat jij verliefd op me wordt en dat ik dat verkeerd interpreteerde. Ik dacht dat we het er beiden mee eens waren dat het maar voor één nacht zou zijn en dat jij daarna zou oprotten.’ Natuurlijk had hij wel doorgehad dat ze het voor langer bedoelde en dat ze echt verliefd op hem was geworden, maar hij niet op haar en daarmee punt uit. Hij had gekregen wat hij wilde hebben en nu mocht ze gaan. Dat een paar meisjes dat niet konden hebben en jongens hem daarvoor in elkaar wilden slaan maakte hem vrij weinig uit. Ze zei dat ze in eerste instantie op zijn heerlijke afstandelijke houding was gevallen. Gisteren had hij dat wel sexy gevonden, maar nu hoopte hij dat zijn afstandelijke houding van nu haar op andere gedachten zou brengen zodat ze hem met rust zou laten. En aan haar wangen te zien, die inmiddels zwart zagen van het aantal make-up die ze droeg, was dat ook zeker een missie waar hij voor zou slagen. Hij had zichzelf gezegd dat hij er eens een keer mee op moest houden, maar hij kon het niet helpen als meisjes zich zo aan zijn voeten wierpen. Ze had hem gewoon verleid. Het feit dat hij groter dan de gemiddelde jongen was en gespierd en toevallig kon imponeren met zijn vechtskills was bijzaak. Ze had ook gewoon kunnen kiezen om hem de rug toe te draaien. Ja, hij kon heus wel gewoon vrienden met een meisje zijn, maar niet als ze zich aan zijn voeten wierp en hem uitdaagde. En met een zucht liep Sawyer langs het meisje, stak begroetend zijn hand op toen ze hem voor iets vies uitschold en liep toen in de massa mensen in de richting van de Hogwarts grounds. Hèhè. Was hij daar ook weer vanaf. Maar de ‘pret’ leek nog niet voorbij te zijn, want plotseling knalde een meisje tegen hem aan. Sawyer stak zijn handen in zijn zakken en rechtte zijn rug zodat hij ietsje groter over zou komen dan normaal, maar merkte toen dat het de head girl van Hufflepuff was. Oh. Dat vrolijk wijf. ‘Geen probleem,’ bromde hij. ‘De versieringen zijn inderdaad heel erg mooi. Zo mooi dat ik ze nog niet gezien had.’ Hoewel zijn stem meer naar de sarcastische ondertoon neeg, grijnsde hij toch naar haar. ‘Heb je je pijn gedaan?’ vroeg hij vervolgens op neutrale toon. Niet dat dat hem echt iets kon schelen, but oh well.