I've been here all night.

Het liefste wilde ze gewoon schreeuwen op dit vervloekte huiswerk. Geërgerd zijnde keek ze naar de woorden die het boek beschreven en las ze het nog een keer door, maar ze kon het precies niet opnemen op de één of andere manier. Kwaad zijnde schoof ze het boek weg zodat het op de grond viel. Met een zucht stond ze op en raapte het boek op waarna ze het in de richting van de trap naar de meisjesslaapkamers gooide. Daar keek ze straks wel naar. Het was twee uur ’s nachts, dus ze dacht niet dat er nu nog iemand naar beneden zou komen om te klagen over een boek die beneden aan de trap lag. En als diegene dat wel zou doen, zou ze echt kwaad worden. Door de stress sliep ze al weer een paar nachten slecht en droomde ze weer constant over Stilio. Er zat niet één rustige nacht voor haar bij en het leek steeds erger te worden. Vooral nu de feesten voorbij waren. Ze was deze kerstvakantie één dag naar haar moeder gegaan zonder dat Alix het doorhad. Haar moeder had Alix er expres buiten gelaten. Cheryl had de ouders van Stilio nogmaals ontmoet en Stilio had er ook bij gezeten. Hoewel hij heel rustig op haar reageerde en kalmpjes naast haar was komen zitten, had ze de haat gevoeld. En toen was het moment gekomen dat ze alleen naar haar kamer hadden moeten gaan. Cheryl knipperde haar tranen weg. Verdorie. Nee. Ze mocht er nu niet aan denken. Ze zuchtte en keek naar het haardvuur. Waarom was haar leven zo moeilijk? Waarom kon ze heel dat stomme huwelijk niet gewoon afblazen? Misschien moest ze toch maar naar Fred gaan. Misschien moest ze hem toch maar alles vertellen. Dan kon hij het huwelijk misschien wel afblazen. Ze had geen idee. Ze had geen idee wat ze moest gaan doen of hoe ze, als het allemaal zou lukken en ze zou haar moeder en verloofde nooit meer zien, zichzelf weer kon binden aan iemand anders. Misschien was alleen blijven wel een beter ding voor haar. Een beetje mismoedig zat ze naar het vuur te kijken en had niet in de gaten dat in de common room verscheen.

Cheryl was zo ingespannen aan het kijken dat niet alleen haar ogen zeer begonnen te doen van het vuur, maar dat ze zichzelf ook een ongeluk schrok toen ze een stem achter zich hoorde. Ze had niet begrepen wat hij zei en vroeg zich af of het aan haar lag, maar toen herkende ze de jongen als Levon. Het was niet moeilijk om iemand te herkennen als ze het in de common room constant over de nieuwkomer hadden. Schijnbaar was hij afkomstig uit Rusland. Cheryl vond het taaltje eerlijk gezegd wel mooi en grappig klinken en als ze zich wat beter had gevoeld had ze er ook zeker een grappige opmerking over gemaakt, maar nu voelde ze daar niet veel voor. Zijn vraag deed haar kaken hard op elkaar bijten om niet als een klein kind te gaan huilen en snel richtte ze haar blik naar beneden. Het vervelende met zo’n vragen was dat als je jezelf groot probeerde te houden en dat als iemand je dat dan kwam vragen dat je altijd de neiging had om heel hard beginnen te huilen en te roepen dat het helemaal niet met je ging. Maar één dit was een wildvreemde die ze niet kende omdat hij nog maar pas hier op school zat en twee het was twee uur ’s nachts. De kans dat ze het haar in dank af gingen nemen was vrij klein. ‘Het gaat wel,’ bracht ze uit en ze slikte, maar haar stem ging over. Fuck. Ze kuchte en schraapte haar keel zodat het leek alsof het daar aan lag, knipperde met haar ogen tot ze zeker was dat de glimmende tranen verdwenen waren en richtte haar blik weer op Levon. ‘En met jou? Kun je niet slapen? Het moet vast vreemd zijn om opeens op zo’n nieuwe school aan te komen. Tenzij ik echt heel blind ben geweest de afgelopen jaren en je hier toevallig toch rondgelopen heb.’ Het klonk al iets meer aan de luchtigere kant en er was zelfs een kleine glimlach om haar lippen te zien. Dat ging al beter!