Winter's call

Haar boeken lagen in haar armen geklemd en met een zucht keek Isla de common room rond. De bruine kijkers gleden van het ene na het andere persoon, net zoals het in de bibliotheek ook al had gedaan. De examens die op komst waren zorgde voor intense drukte op de plekken die de rest van het jaar haar stilte zones waren. Isla stapte verder de kamer binnen, na een halve minuut gescand te hebben kon ze concluderen dat de plek die het minste personal space opofferde de lege plek naast de head boy was. Iedereen kende hem wel, Frederick Windsor, een jongen met een koninklijke uitstraling. Die wel bij hem leek te passen aangezien het gerucht ging dat hij daadwerkelijk een royale afkomst had. Isla schoof de stoel naar achter en ging rustig zitten, voor haar gevoel zat ze haast bij hem op schoot, maar gelukkig zat er nog wel iets van afstand tussen. "Hay," mompelde ze lichtelijk ongemakkelijk waarna ze glimlachte en haar boeken op het tafeltje plofte. Ze probeerde te kijken waar hij mee bezig was, ze zaten immers in hetzelfde jaar. Zelf probeerde ze verder te gaan met kruidenkunde, daar waar de andere vreemde jongen haar gisteravond in gestoord had. Isla beet op haar lip terwijl ze de pagina's van het dikke boek probeerde te lezen, maar ze kon lastig uit haar hoofd krijgen dat de situatie haar toch best wel veel ongemak bezorgde.

Ze had de eerste zin nog niet gelezen voordat de jongen haar aansprak. Maar ja, wat kon je ook verwachten. Er lag letterlijk zo'n halve meter aan afstand tussen hen, dat kon je ook vrij moeilijk negeren. Frederick Windsor, praktisch de enige naam die Isla van de gryffindor's kende, uitte zijn verbazing over de dikte van het boek dat voor haar lag. "Kruidenkunde," Isla kon haar lach niet onderdrukken. Ze was blij dat ze niet de enige was die medelijden had met haarzelf. "En het is vreselijk, kan ik je vertellen. Althans, de theorie." Ze meende het, praktijk was nog best leuk, Isla's moeder had groene vingers en ze waren dan ook vaak in de tuin te vinden. Isla keek de knappe jonge man naast haar aan en richtte haar aandacht vervolgens op zijn boek. "Wat moet jij doen dan?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ze was allang blij dat ze even niet met haar neus in de boeken hoefde te zitten. Want dat had ze natuurlijk al de hele middag gedaan.. kuch.

De warmte van de commonroom lieten de kaken van Isla gloeien, een soort rozige gloed had zich op haar van nature wat bollere wangen gevormd. Haar hoofd rustte op de palm van haar slanke hand en haar andere hand wreef nogal liefkozend over de kaft van het boek. "Kruidenkunde gaat eigenlijk over alle magische planten die er op deze aarde te vinden zijn." Legde ze met een glimlach uit. "Als je, je daar een voorstelling bij kunt maken, zijn dat er nogal wat." Noorwegen, het land waar ze vandaan kwam, zat vol met deze planten; het verklaarde dat ze er al een hoop van kende. "Gaaf," mompelde Isla toen de jongen vertelde welk vak hij aan het bestuderen was. Alchemy was een vak dat haar ook had geïnteresseerd, maar omdat haar liefde bij de natuur en zijn dieren lag, was het al gauw uitgesloten dat ze naast de basisvakken voor Alchemy zou kiezen. De volgende opmerking wekte nieuwsgierigheid op bij Isla. Ze wist dat Frederick Windsor een jongen was die later op Hogwarts was gekomen, maar hoe hij daarvoor les had gehad; had ze nooit geweten. "Ik ook niet," mompelde ze eerlijk "hoe ging het er bij jou aan toe dan?" Vervolgde ze haar zin. Nadat de vraag over haar lippen was gerold realiseerde ze zich dat ze zich niet had voorgesteld. "Ik ben Isla, trouwens."

Het blonde meisje vond het grappig om te zien als de jongen zo diep nadacht. Heel lastig was de link in haar ogen niet te leggen, maar goed, dat gold voor iedereen anders. Isla schoof haar boek een stukje van zich vandaan, ze had het studeren al weer opgegeven en richtte nu haar volledige aandacht op Frederick. De tovenaar complimenteerde haar naam en met een glimlachje keek ze hem aan. “Bedankt!” Was haar korte, maar oprechte antwoord. De jongen ging verder door te antwoorden op haar eerder gestelde vraag. Frederick, of Fred, had dus altijd thuis les gekregen en nooit echt examens gehad. Interessant was het zeker. “Hm, dan moeten deze tentamens geen pretje voor je zijn.” Grijnsde ze terwijl ze een pruillipje trok als teken van medelijden. “Maar dat klonk wel prettiger dan deze stress, waarom ben je naar Hogwarts gekomen als ik vragen mag?” Isla bond haar haren achter haar hoofd met een elastiekje, maar bleef hem aandachtig aankeken. De jonge headboy bleek interessanter dan ze in eerste instantie had gedacht.

"Het spijt me dat te horen," antwoorde Isla direct. Ze had geen gevoelige snaar willen raken en was dan ook blij dat Frederick het gesprek luchtig leek te houden. Isla vond het ergens leuk om echt iets oprechts te zien in de ogen van deze jongen. Hij leek altijd een soort charme en karakter te hebben naar iedereen maar Isla kon zich wel afvragen hoe echt dat was. Maar, het was niet haar pakkie aan, ze hadden immers een casual gesprek. Niks meer en niks minder. "Hij klinkt als een goede man," glimlachte ze vriendelijk. 'Aan het hof' bevestigde echter wel haar eerdere gevoel over zijn royal roots. Interessant. "Mag ik vragen hoe jou royale achtergrond precies in elkaar zit?" Isla besloot maar gewoon met de deur in huis te vallen en de duidelijkheid te vragen die ze graag had willen hebben; aan hem de keus om er dieper op in te gaan of niet. Je kon alles zeggen, maar ze had het in ieder geval geprobeerd niet waar?

Of Isla het een beetje raar vond dat de jongen schijnbaar een stamboom van zijn familie met zich meedroeg? Misschien wel, maar ze was momenteel te druk met interesse tonen om er verder aandacht aan te schenken waardoor ze het voor een kort moment negeerde. Ze knikte langzaam toen hij zijn vinger over de verschillende namen liet gaan en glimlachte toen hij de namen uitsprak. Die royale namen waren toch altijd wel iets moois, het had een soort flair over zich heen hangen die iedereen leek te intrigeren. "Voel je niet een soort last op je schouders daardoor?" Vroeg ze. Isla kon zich niet voorstellen dat zij potentieel heel Noorwegen op haar verantwoordelijkheid moest laten berusten en vond het dan ook een gek idee dat Frederick dat misschien zou overkomen met een ander land. "Het lijkt bij een behoorlijk lastige klus." Vervolgde ze terwijl ze begaand naar hem keek, ze was benieuwd hoe hij over dacht. Maar hij had wel een nodige dosis zelfzekerheid, dus misschien ging het hem juist goed af en ging hij juist heel lekker op dat idee.