Gelukkig knikte Alison als antwoord op haar vraag. Het zag er ook uit alsof het al een stukje beter ging. Zo was het ook een stukje makkelijker om erachter te komen wat er nou allemaal gebeurd was. Dit was namelijk niet iets wat ze zomaar zou kunnen vergeten alsof het niets was. Ze zat hier nu al zes jaar en nog nooit eerder had ze zo'n soortgelijke situatie meegemaakt. Tenminste, niet met iemand die dichtbij haar stond, of had gestaan.
Bij haar volgende antwoord keek ze verbaasd op. "Wat weten-" Ze stopte midden in haar zin. Opeens schoot het haar te binnen. Bedoelde ze het feit dat Ali's oma geen heks was? Een beetje verward richtte ze haar blik op de head girl. "Ging dit alles daar om?" Dat kon ze zich haast niet voorstellen. Het was misschien niet handig dat Alison het verborgen had gehouden, maar ergens snapte ze dat best. En dit was toch geen reden om iemand op zo'n manier te behandelen?

Na deze vragen richtte ze haar blik ten slotte op de captain. Met grote, betraande ogen keek ze haar een tijdje aan. Ze wist niet waar ze moest beginnen met uitleggen, het was duidelijk dat Nyx het hele gebeuren simpelweg niet snapte. Het was een machtsspel geweest, de jongen had gemerkt dat ze een moment van zwakte had en had daar gebruik van gemaakt. Dat was de oppervlakkige reden die Alison zichzelf aan probeerde te praten, maar had het ook zo gevoeld? Nee, het voelde als schaamte, niks meer en niks minder. Natuurlijk ging het hele gebeuren daarom. Alison knikte langzaam. Nog steeds wist ze niet goed hoe ze het uit moest leggen. Vroeger kon ze alles aan Nyx kwijt zonder erover na te hoeven denken hoe ze het zo zeggen, het maakte niet uit hoe gevoelig het onderwerp was.

"Ik had niet moeten liegen." Zo, het was er uit gegooid, dan kon de trein van haar gedachtes nu verder rijden. "Maar ik wilde niet dat mensen een reden zouden hebben om niet tegen me op te kijken en daarbij heb ik nooit expliciet gezegd dat ik pureblood was ik zei gewoon dat mijn ouders tovenaars waren en het zou toch nooit uitkomen want er zou nooit wat met Oma gebeuren, toch? En hij noemde me een slet en een leugenaar maar waarom zou ik daar wat tegen doen als het gewoon waar is wat hij zegt? Ik-" Ze hapte naar adem en op het moment dat ze dat deed merkte ze dat het eigenlijk doodstil was in de kamer, haar stem was het enige dat dit met zijn onaangename geratel doorbrak. Ze hijgde. Haar stem was weer oppervlakkig en snel geworden doordat ze zichzelf zo van streek had lopen maken. Paniekerig keek ze Nyx aan. "Ik kan het niet zelf, Nyx." Of ze nu doelde op haar oma of op haar ex wist ze zelf niet goed, het enige waar ze op dit moment zeker van was was het feit dat als Nyx er niet was geweest op de binnenplaats ze het niet had kunnen stoppen.

Nee, Nyx had inderdaad geen roddels over haar moeten verspreiden, maar roddels hadden geen houvast als ze niet geloofwaardig waren. Kennelijk had niemand er moeite mee om Alison op die manier te zien en dat had ze aan zichzelf te danken. Ook wist ze dat er genoeg mensen waren die de roddels niet zozeer geloofden, maar al het negatieve over haar met liefde verspreidde. Ze had de afgelopen jaren genoeg vijanden gemaakt die in de afgelopen maanden wel zo'n beetje verdubbeld moesten zijn. De enige conclusie die ze uit dit alles kon trekken was dat er vroeg of laat wel iemand zou zijn geweest die die roddels zou verspreiden. Het feit dat dit Nyx was geweest deed zo veel pijn dat ze simpelweg niet de energie en motivatie had kunnen vinden om er wat tegen te doen. En dat terwijl ze altijd gemotiveerd was, ze was head girl, ze vond altijd wel een weg om dingen naar haar hand te zetten. Altijd, behalve nu.

Dit baarde haar al een tijdje zorgen, welke die dag bewezen leken te zijn. Ze was een controlfreak die de controle was kwijtgeraakt, wat bleef er dan nog van haar over? Vrienden die ze haar problemen op kon laten knappen? Misschien. Misschien waren ze haar ook wel zo zat dat ze het zouden vertikken, maar wat het ook was, Alison zou het nooit van ze vragen. Nee, daar was ze te koppig en te trots voor. Al was die trots deels opgeslokt door de schaamte die de gebeurtenissen van die dag met zich mee hadden gebracht. Nyx haar suggestie klonk echter goedbedoeld, wat Alison verwarde. Ze had misschien spijt van het verspreiden van de roddel, maar ze had het wel gedaan. Ze haatte haar toch? Alison wist het allemaal niet meer en keek Nyx doordringend aan met grote, groene ogen. "You tell me." Stiekem hoopte ze natuurlijk op een specifiek antwoord, maar ze deed haar grootste best om die hoop te onderdrukken. Uiteindelijk zou het haar alleen maar meer pijn doen.

Bij de eerste naam stokte Alison's adem in haar keel. Nyx wist kennelijk niet wat er gebeurd was tussen Alison en hem, anders had ze die naam nooit zo rustig uit kunnen spreken. Daarbij zou ze dan wel weten dat Alison niet naar hem toe kon gaan, niet na vandaag. Wat Charles had gedaan had er te veel op geleken, en ondanks dat ze wel wist dat zijn bedoelingen heel anders waren deed het haar er toch te veel aan denken.

Ze luisterde terwijl Nyx de lijst met namen verder afging, en ergens had ze wel een punt. Deze mensen zouden haar inderdaad waarschijnlijk wel helpen, maar toch. Ze kenden haar toch minder goed, zouden minder goed weten wat ze met haar aan moesten. Er was er maar één die dat echt had gekund. Toen zij zichzelf ook opnoemde als mogelijke kandidaat keek Alison haar ongelovig aan. Ze had even een paar seconden nodig om dit te verwerken en kwam toen al snel tot de conclusie dat nee, dat meende ze niet, ze wilde gewoon niet als een dick overkomen omdat het net was gebeurd. Haar blik was afgewend en de manier waarop ze tegen over elkaar op het bed zaten gaf Alison flashbacks naar die avond dat ze wat kregen. Dit was de plek waar het allemaal begon, en wie had gedacht dat het ooit zo zou eindigen? "Je hoeft niet te liegen, Nyx." Het klonk niet verwijtend, Alison snapte het wel en kon haar hier de schuld niet van geven. Als vanzelf legde ze haar hand op die van Nyx, waar diens blik al een tijdje op gericht was. Ook Alisons blik ging er nu naartoe. Een piepklein nostalgisch glimlachje speelde om haar lippen. Het had ooit zo makkelijk geleken.

Alison richtte haar blik op die van Nyx toen ze haar hand op die van haar voelde. Met grote ogen en haar mond een beetje halfopen keek ze haar aan. Was dit echt? Haar volgende woorden bewezen van wel en Alison kon niks anders dan oprechtheid uit haar toon opvangen. Ondanks dat ze de laatste tijd Nyx minder goed doorhad, kon ze het nog wel merken als ze loog en dat deed ze nu niet. Haar onderlip beefde. Voor ze het in de gaten had vloog ze naar voren en sloeg ze haar beide armen om haar heen. Haar gezicht begroef ze in haar nek en al snel was ze weer aan het huilen, al was het nu een stuk minder duidelijk waar het vandaan kwam dan voorheen. Natuurlijk was ze nog steeds verdrietig en geschrokken, maar ze was ook opgelucht. "Ik mis je." zei ze door haar tranen heen. Het was een grote bekentenis, maar om de een of andere reden leek het op dit moment veilig genoeg om te zeggen. Daarnaast was het voor een deel niet helemaal waar. Ze had het misschien beter in de verleden tijd kunnen zeggen, want iets zei haar dat ze Nyx niet meer hoefde te missen.

'Snap ik'? Wat was dat nou weer voor een antwoord? Alison stond op het punt om boos te worden, zij had haar hart opengesteld en dan kreeg ze dit? Al snel bleek boos worden toch niet nodig te zijn, Nyx moest namelijk lachen een voor dat ene korte moment leek alles weer goed te zijn. Ze zou niet kunnen bedenken wanneer ze eerder zo blij was geweest om die lach te horen. Ze had namelijk niet verwacht dat die ooit nog aan haar gericht zou zijn. "Je bent een idioot, Nyxeria." Het kusje op haar hoofd beantwoordde ze met wel duizend kleine kusjes die ze over haar hele nek en gezicht plaatste. Ondanks haar tranen verscheen er een grote glimlach op haar gezicht. Nyx had dan misschien niet expliciet gezegd dat het oké was, maar ze had het wel op haar manier duidelijk gemaakt en Ali had opeens het gevoel dat ze wel weer in tune met haar was. Voor heel even wist ze de nare gebeurtenissen van die dag naar haar achterhoofd te verbannen, Nyx was hier en voor nu was dat even genoeg.

De kus op haar lippen nam al haar twijfels weg en een warm gevoel ging door haar heen. Wat er ook gezegd en gebeurd was, dit was nu en kennelijk wilde Nyx haar nu weer. Ze ging als vanouds door haar haar en het voelde alsof er nooit wat gebeurd was. Alsof het altijd zo was geweest en ze geen pauze hadden. Maar die hadden ze wel, misschien wel nog steeds, al kon ze dat haast niet geloven. Nyx was haar idioot, dat had ze zelf gezegd. Ze besefte nu pas dat ze voor deze ene keer wél zei wat ze voelde, wat Ali ongelooflijk trots maakte.

Haar compliment bracht haar even van haar plaats. Ze had er niet meer over nagedacht, het was ook zo onbelangrijk maar toch kon ze het wel waarderen. Een grote glimlach verscheen op haar gezicht. "Dankje. Ik-" Eigenlijk kon ze de woorden om de grootte van haar dankbaarheid uit te drukken niet vinden, dus loste ze het maar op een andere manier op. Ze kuste Nyx op de mond. Vol. En hard. Al haar emoties lagen in die kus en ze had ook niet het gevoel dat ze er controle over had, maar dat was niet erg. Haar beide handen legde ze om Nyx' gezicht, zoals ze dat eigenlijk altijd deed. Het was vertrouwd, dus het was goed.