Hóe noemde ze haar? Alison knarste haar tanden op elkaar. Godsamme, ze moest eens weten wat er allemaal door Alisons hoofd ging, dan zou ze wel anders piepen. "Weet je, Nyx, laat maar. Je snapt het toch niet." En waarom bleef ze maar zeggen dat ze 'veranderd' was? Misschien was ze niet meer hetzelfde als toen ze een relatie hadden, maar daarvoor was nog wel een ander verhaal. Nyx was de veranderende factor, niet het gebrek aan haar. "Oh, ja, waarom niet. Ik ga toch voor iedereen naakt? Of was de bullshit die je aan iedereen vertelde die maar wilde luisteren anders verwoord?" Het maakte haar geen reet uit wat mensen over haar dachten, maar als die meningen op leugens gebaseerd waren voelde het toch niet fijn. Niet dat ze dat ooit zou toegeven. "Je noemt mij een slang terwijl jij het zonder reden uitmaakt en vervolgens leugens over me verspreidt?" Haar stem begon enigszins te trillen, maar ze was nog niet klaar. "Je doet altijd wel alsof je zo chill en aardig bent, maar je bent achterbaks, Nyxeria." Opeens snapte het. De meningen van anderen deden geen pijn omdat ze op leugens gebaseerd waren, nee, ze deden pijn omdat die leugens van Nyx afkomstig waren. Alison wendde haar blik af. Ze wilde normaal met haar ex om kunnen gaan, maar hier zaten ze alweer ruzie te maken terwijl het badwater langzaam maar zeker kouder werd.

Het recht? Nee, Alison had het recht niet gehad om gemeen te zijn, dat snapte zij ook wel, maar Nyx had het recht niet om roddels te verspreiden en haar zwart te maken voor de hele school, dus wat had ze dan moeten doen? Stil zijn en Nyx haar gang laten gaan? Dat had ze nooit kunnen doen, al was het maar omdat ze zichzelf ook moest beschermen. Dan maar vuur met vuur bestrijden. Zonder zich te verroeren keek ze toe hoe Nyx het bad uitstapte, waarna ze even met haar ogen rolde. Typisch dat ze weer eens wegliep. Alisons hoop het uit te kunnen praten was duidelijk misplaatst geweest, wat ze eigenlijk wel aan had kunnen zien komen. Ondanks de irritaties kon ze haar blik niet van Nyx' lichaam afhouden, waardoor haar hart sneller ging kloppen. Dit was niet verrassend, ze was zich er heel bewust van dat ze nooit gestopt was van haar te houden, zelfs als ze ruzie hadden. Zelfs als het misschien niet meer wederzijds was, want als Nyx haar dan een keer aankeek waren de blikken zo vuil dat ze zich niet kon voorstellen dat daar nog liefde achter verscholen was.

Bij het horen van de laatste opmerking die ze van Nyx kreeg brak haar hart. Ze geloofde echt dat Alison momenteel rondjes rende tussen de slaapkamers van de jongens, terwijl ze in werkelijkheid de afgelopen tijd met bijna niemand gepraat had. Ze wilde niets liever dan haar de waarheid laten zien, maar hoe kon ze dat in godsnaam doen? Nyx was even koppig als zijzelf, iets wat misschien al wel een indicatie was geweest dat hun relatie iet eeuwig goed kon blijven gaan. "Nyx-" Het woord was haar mond al verlaten voordat ze wist hoe ze er op verder moest gaan. Ze kon haar gewoon niet boos weg zien lopen. Niet nog een keer.

Even dacht Alison bij het zien van de deur die dicht aan het vallen was dat Nyx al weg was gelopen, en ze begroef haar gezicht in haar armen. Het hele gebeuren voelde als een herhaling van de avond van het feest, alleen zag ze er nu veel meer uit als een grijs muisje dan toen. Toen ze Nyx' stem hoorde schoot haar hoofd echter omhoog. Daar stond ze, in de deuropening. Waarom had ze gewacht? Alison wist het niet, maar ondanks het feit dat ze net ruzie hadden stelde haar aanwezigheid haar ontzettend gerust. Met rode, betraande ogen - shampoo er in gekregen, natuurlijk - keek ze haar aan, waarbij haar onderlip een beetje trilde. Ze had nog steeds geen idee wat ze moest zeggen, had er ook totaal niet op gerekend dat ze die kans nog zou krijgen. "Ik..." Haar adem was alweer op hol aan het slaan en als ze nog iets wilde zeggen moest ze die snel onder controle zien te krijgen. Terwijl ze een paar keer diep in- en uitademde bedacht ze zich dat ze niet eens hoefde te proberen Nyx ook maar ergens van te overtuigen. "Succes vanmiddag. Ik meen het." Een klein, waterig glimlachje verscheen voor een fractie van een seconde op haar gezicht. Hoewel ze vroeger altijd aanwezig was als Nyx speelde zou ze er vanmiddag niet bij zijn. Gryffindor speelde immers niet.