Haar wekker stond door de laatste klassenoudstenvergadering nog op vroeg ingesteld, waardoor ze nu, ondanks dat ze nergens heen hoefde klaarwakker was. Of nouja, klaarwakker, ze kon niet meer in slaap vallen maar dat betekende niet dat ze een overdosis aan energie had. Daarom had ze maar besloten om met haar haar in een rommelige knot en een roze badjas aan de prefects bathroom op te zoeken.

Eenmaal hier aangekomen merkte ze dat ze niet de enige was die voor een vroege douche was gegaan. Echter had ze haar lenzen niet in en draaide ze zich zonder goed te kijken al om om de deur achter zich dicht te doen, waardoor ze niet had gezien wie het was voordat ze "Goedemorgen." had gemompeld. Pas toen ze zich weer omdraaide en beter keek zag ze het en even twijfelde of ze nog iets aan die eerste begroeting moest toevoegen. Ze besloot het niet te doen. Haar doel was om normaal met Nyx om te gaan, en dan was dit een eerste stap, toch? Al wist ze natuurlijk niet wat een mogelijk ochtendhumeur van beide kanten zou brengen.

Geen reactie. Dan niet. Nyx leek sowieso minder geneigd om er nog iets van te maken, en waarom wist Alison niet zeker. Zij had het toch uitgemaakt? Dan was het voor haar toch een heel stuk minder moeilijk? Daarnaast zaten ze nog zeker anderhalf jaar bij elkaar op school en tenzij het op wonderbaarlijke wijze opeens weer aan zou gaan zou die periode al niet makkelijk worden.

Alison bleef even in de deuropening staan, twijfelde wat ze zou doen. Kon ze niet beter zichzelf die moeilijkheid besparen en gewoon weggaan? Nee, ze zou zich niet laten kisten. Ze was Alison Winter, for god's sake. Sowieso was haar woede sinds die avond in de bibliotheek wel toegenomen. Zij probeerde er nog wat van te maken, maar Nyx was gewoon te laf om haar in de ogen te kijken. Daarom sloot ze de deur achter zich en liep ze naar een wastafel die twee plekken van die van Nyx verwijderd was. Met een koele, gemaskerde blik keek ze in de spiegel, waarna ze haar tandenborstel pakte om te gaan poetsen. Nyx moest zelf maar kijken wat ze ging doen.

Terwijl Alison zich vooroverboog om haar mond te spoelen, merkte ze dat Nyx van haar plaats naast haar verdwenen was en hoorde ze de kranen van het bad lopen. Eigenlijk was ze zelf ook wel graag in bad gegaan, maar nu... Op zich had ze het wel vaker met anderen tegelijk gedaan, iedereen die deze badkamer bezocht was volwassen genoeg om gewoon zijn eigen ding te doen. Maar toch. Terwijl ze nadacht draaide ze zich om, net op tijd om Nyx' ontblote rug in het water te zien glijden. Had de getatoeëerde draak nou gegromd? Het had er wel op geleken dus deed ze haar best om misschien nog een glimp op te vangen van het bovenste deel, maar Nyx haar haar viel eroverheen. God, wat was dat lang. Alison begon zich af te vragen of ze het met opzet aan het uitgroeien was. Misschien wilde ze het wel zoals toen die spreuk misgegaan was, maar had ze het niet gedaan omdat Alison zelf had gezegd dat het niet bij haar paste.

Alison merkte dat ze te veel aan het denken was, dus hakte ze de knoop maar in één keer door. Bad in. Het was groot genoeg en het zou niet uit moeten maken dat ze een relatie hadden gehad. Die was nu klaar dus er zou toch niks gebeuren. Ze liep naar het verste uiteinde van het bad, waar ze haar teen in het water stak om de temperatuur te checken alvorens ze haar badjas van haar schouders liet glijden en in het warme water stapte. Haar knieën trok ze naar haar borst, ze sloeg haar armen om haar benen en liet haar kin op haar knieën rusten terwijl ze een heel andere kant op keek dan waar zij zat.

Bij het horen van Nyx' stem schoof Alisons blik langzaam in die van haar. Ze probeerde die te doorgronden, maar merkte al snel dat de afstandelijkheid tussen de twee voor een dikke muur had gezorgd waar ze maar niet doorheen kon breken. "Ik wil een uitleg. Haar stem was sterk, maar ergens klonk er wel een trilling doorheen. Eigenlijk was ze helemaal niet van plan geweest om nu de confrontatie aan te gaan, maar haar impulsiviteit was iets wat wel was overgebleven van de 'oude' Alison. Ze keek Nyx aan, haar blik niet per se uitdagend maar eerder doorgrondend, vragend. Ze verdiende ook een uitleg. Sinds de avond van het feest hadden ze geen volledige conversatie gehad, waardoor het voor Alison onduidelijk en onafgesloten bleef. Ze zou niet toestaan dat Nyx het onderwerp nog langer vermeed, het was onmogelijk te doen alsof niks gebeurd was. Daarvoor was hun relatie te lang geweest, te echt. Tenzij het voor Nyx helemaal niet zo veel had betekend, dan was de breakup natuurlijk ook geen issue voor haar. Gefrustreerd haalde Alison een hand door haar haar, waardoor dit toch nog nat werd.

Alisons mondhoeken zakten omlaag bij het horen van Nyx' antwoord. Haar ogen werden groot en het masker viel er in één keer vanaf. "Met rust laten? Ik weet niet of je het doorhebt maar we gaan elkaar hier nog wel vaker tegenkomen dus we kunnen moeilijk blijven doen alsof er niks gebeurd is." Verbouwereerd keek ze Nyx aan, hopend dat ook zij haar blij weer op zou richten. De laatste tijd was dit scenario zo vaak voorgekomen, en dat terwijl het alleen bij moeilijke onderwerpen gebeurde. Waar was het dan mis gegaan? Alison zuchtte. "Als je hierna geen woord meer tegen me zegt moet je dat vooral lekker doen, maar zeg me gewoon wat ik fout heb gedaan zodat ik ook verder kan." Niet dat ze zichzelf nou heel binnenkort met een ander zag, maar ze wilde gewoon van die verwarrende haat/liefde gevoelens af.

Gefrustreerd staarde Alison terug. Wat moest ze nou met zo'n antwoord? Nyx leek er ook niet al te zeker over te klinken, waardoor het voor Alison alleen maar verwarrender werd. "Waarom kan je nou nooit gewoon zeggen waar het op slaat?" Ze had wel door dat ze de schuld nu heel erg op Nyx legde, maar leek er niets aan te kunnen doen. Opeens was ze er van overtuigd dat als Nyx gewoon één keer had gezegd wat haar dwarszat, ze het hele gedoe had kunnen vermijden. Maar goed, als ze zelfs nu nog niet open kon zijn was het misschien ook wel een verloren geval geweest. Misschien hadden haar ouders toch gelijk gehad, was een relatie met een meisje gedoemd om te mislukken. "Ik snap niet hoe je kan zeggen dat je close bent met iemand als je zo veel verzwijgt." Inmiddels schoten haar ogen vuur en klonken haar woorden hard en aanvallend. Ja, woede dreef haar, en als ze eenmaal in die bui zat was tot tien tellen vaak niet genoeg om er weer uit te vallen.

"Jezus, Nyx, ik snap het, oké? Je hoeft niet alles te vertellen en dat heb ik ook nooit van je gevraagd maar we hadden een relatie en dan moet je af en toe iets aan elkaar kwijt, toch?!" Bij dat laatste woord sloeg haar stem over, Alison was dan ook zo boos. Ze beet hard op haar onderlip om de tranen tegen te houden die er bij kwamen kijken, simpelweg door de overvloed aan emotie. "Weet je, ik heb ook altijd m'n fucking best gedaan voor je en ik weet dat het moeilijk is maar je kan me toch wel een béétje tegemoetkomen?" Anders dan Nyx had Alison nooit moeite gehad met praten over wat haar dwarszat, nee, die zeikte overal om. Om die reden wist Nyx waarschijnlijk altijd wel dat ze moeite had met diens geslotenheid, maar ze was er altijd wel vanuit gegaan dat dat beter zou gaan naarmate ze langer hadden en elkaar meer vertrouwden. Maarja, dan moet je elkaar wel vertrouwen, en kennelijk was dat voor Nyx iets te hoog gegrepen.