Making quite the entrance

Hoewel het lichtelijk awkward was dat ze zo op elkaar het water in vielen, kon ze er ook wel de humor van inzien. Ze wilde echter voorkomen dat ze de bodem zou raken en verlegde daarom haar armen van zijn arm naar zijn nek. In plaats van dat ze echter via haar rug naar beneden ging, trok de kracht van het water hun weer een beetje rechter waardoor ze half recht kwam te staan. Ze zocht met haar voeten de bodem, maar voordat ze die vond, trok Chester hun al naar boven. Ze was vergeten dat hij een stuk langer was dan haar. Ze was eigenlijk echt een kleintje vergeleken de anderen. Nee, oké, het viel nog mee. Ze was een meter zestig. Nog niet ideaal, maar ook weer niet de kleinste van heel Hogwarts. Maar goed, Chester was dus groter dan haar en kon hun dan ook in één keer naar boven duwen. Ze voelde dat ze mee naar boven getrokken werd en dat was ook wel nodig, want ze had geen adem kunnen happen voor ze viel. Ze liet hem snel los toen ze weer op de oppervlakte kwamen en lachte naar hem. ‘Sorry,’ zei ze. ‘Ik wilde je voorzichtig het water in trekken. Maar goed, je bent nu wel van de verrassing van het warme water af.’ Ze stak haar tong naar hem uit, maar dat moest ze betreuren. Hij besloot net op dat moment een golfje water haar richting in te doen en ze kreeg een beetje water binnen. Cheryl begon te hoesten en kreeg in eerste instantie de slappe lach. Nadat ze al hoestend en lachend bekomen was, wierp ze hem een gemene blik toe. Ze zwom wat verder van hem weg en sloeg vervolgens met haar hand hard in het water zodat een golfje water zijn kant op zou komen. Voordat hij de kans kreeg om zichzelf te herstellen, zwom ze al naar hem toe en pakte ze hem vast bij zijn schouders. ‘Gij zult ondergaan!’ En met een strijdkreet, die ze nog net zacht genoeg liet uitkomen om het echt tussen de ruimtes te houden en het niet per ongeluk iemand anders buiten te laten horen, begon ze druk te zetten op zijn schouders.

Wanneer was de laatste keer dat ze zo’n lol had gehad met iemand? Ze had geen idee, maar ze kon zich herinneren dat ze zelfs met Romeo niet zo veel plezier had gehad. Oké, ze hadden leuke dingen gedaan en ook wel grappige momenten gehad, maar dat was nooit zo losjes geweest als dit. En eigenlijk was die relaxte houding tussen Chester en haar er altijd wel geweest. Op de drama in the forbidden forest na, was het best een leuke avond geweest. Ze waren op een paar uur uitgegroeid tot goede vrienden en Cheryl hoopte dat ze op een dag alles aan hem kon vertellen wat haar dwarszat. Maar daar ging ze nu niet aan denken. Ze lachte toen ze zijn reactie hoorde en verminderde de druk op zijn schouders wat zodat hij weg kon geraken. ‘Nou nou,’ zei ze plagend. ‘Ik zie wel wie hier weer het stoerste house is.’ Ze knipoogde plagerig naar hem en stuurde er nog een golfje achter. ‘Zo’n stoere, sterke kerel en dan rent hij weg van een zielig, onschuldig meisje. Maak dat eens mee.’ Ze stak plagerig haar tong naar hem uit en zwom vervolgens naar de rand toe zodat ze daar kon gaan zitten. Tevreden zijnde liet ze haar rug toen de rand rusten en draaide haar hoofd naar Chester toe. ‘Nah, ik neem mijn woorden terug,’ zei ze met een glimlach. ‘Stoer ben je zeker. Ik ben je nog altijd heel dankbaar voor dat bij de forbidden forest… en daarna. Dat was echt lief van je.’ Ze voelde haar wangen warm worden, maar de glimlach was er nog altijd terwijl ze zichzelf dwong om haar hoofd niet af te wenden en om hem gewoon aan te kijken.