Making quite the entrance

Cheryl keek de Slytherin met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ze balde haar handen tot vuisten terwijl ze keek hoe de jongen, die nog geen vijftien moest zijn, gepest werd. En waarom? Omdat hij niet het perfecte lichaam had. Omdat hij geen sixpack had zoals al die andere veertienjarigen. Kom op zeg. Toen de Slytherin zich naar de jongen wilde buigen, die ze aan zijn embleem herkende als een Hufflepuffer, rende ze naar voren en beukte haar lichaam tegen die van de Slytherin. Zowel zij als de Slytherin verloren hun evenwicht en niet veel later lag ze op hem. Ze hield haar arm tegen zijn keel aan en haar benen strak op de zijne zodat hij niet direct kon ontsnappen. Ze negeerde de scheldwoorden die hij naar haar riep, dwong hem op een half dreigende manier om de jongen met rust te laten terwijl ze de jongen gebaarde dat hij beter weg kon gaan. De angstige blik in de ogen van de jongen herinnerde haar aan de angstige blik in de ogen van Stilio’s broer. Ze schudde haar gedachten weg. Niet nu, Cheryl. Geen goede timing. De Slytherin beukte zijn elleboog tegen haar gezicht zodat ze van hem afviel en kwam op haar zitten. Hij had zijn vuist in de lucht geheven, maar Cheryl herinnerde zich de vechttechnieken die ze met Stilio had geoefend. In een geoefende beweging liet ze haar benen omhoog komen zodat de jongen in elkaar kromp van de pijn en duwde hem, zwaaiend met haar onderarm tegen zijn gezicht, van zich af. Ze keek naar het groepje Slytherins die zich om hun heen bevonden, maar die voor haar terugweken toen ze langs kwam. Ze voelde aan haar gezicht omdat ze wat naar beneden voelde gaan, maar merkte dat ze niet meer dan een wond op haar gezicht had. De jongen zou er wel ernstiger aan toe zijn. Cheryl schrok op toen iemand plotseling met zijn gezicht een paar centimeters van haar hing en vergat heel het voorval met de Slytherin toen ze Chester herkende. ‘Chester!’ bracht ze uit. En voor één of andere reden die ze zelf niet kon plaatsen verwijderde ze de afstand tussen hun om hem een knuffel te geven. Ze was zijn behulpzaamheid in de Hospital Wing niet vergeten, hoe hij haar tegen zich aan had laten slapen toen ze het moeilijk had. ‘Jij bent ook nog niks veranderd,’ zei ze plagend nadat ze hem los had gelaten en weer wat afstand van hem had genomen. Daarna kopieerde ze zijn onschuldige blik. ‘Kijk maar niet zo onschuldig, hoor,’ zei ze grijnzend. ‘Ik weet wel dat je de duivel hemzelf bent.’ Ze grijnsde en gaf hem een zetje. ‘Sorry dat ik niet naar je toe kon komen op het feest,’ verontschuldigde zij zich. ‘Maar je zag er wel goed uit.’ Er brandde een vraag op haar lippen over het meisje die bij hem was, maar ze besloot om het niet te vragen. Voor nu dan.

Cheryl moest eerlijk toegeven dat de knuffel best wel goed voelde en dat ze het niet irritant had gevonden toen hij haar enkele seconden in de lucht had geheven. Daardoor had ze zijn spieren om zich aan voelen spannen en merkte dat Chester eigenlijk best wel een sterke jongen was. Dus de volgende keer dat haar iets overkwam en hij was niet gewond kon hij haar eigenlijk gewoon helemaal terug dragen naar het kasteel. Ze maakte daar een mental note van zodat hij er niet onderuit kon komen, hoewel ze niet wenste dat het nog een keer zou gebeuren dat ze zodanig in de problemen raakten. Ze had het aangenaam gevonden om nog wat langer in zijn buurt te mogen blijven, maar de Hospital Wing was toch niet helemaal haar ding. Ze vertelde hem dan ook maar niet dat ze kort na hun aanvaring in the forbidden forest zelf nog een keertje met Leo naar buiten was gegaan en daarbij serieus verwond was geraakt. Ze dacht namelijk niet dat hij dat haar in dank ging afnemen en ze wilde ook weer niet dat hij zich zorgen om haar ging maken. ‘Alles,’ zei ze dramatisch toen hij haar vroeg wat hij haar ooit misdaan had, maar grinnikte toen ze zijn verlegen reactie zag. Schattig. Toen hij het echter over Ione had kon ze zichzelf wel voor haar gezicht slaan. Natuurlijk had ze die meid herkend! Ze had nog samen met haar in de library bij Charlie gezeten. Ze dacht niet dat Ione echt romantische banden had binnen Hogwarts, maar wie weet. De manier waarop Chester sprak klonk ook niet echt alsof het over zijn vriendin ging, maar eerder over een housegenoot die hem toevallig op het goede moment had geholpen. ‘Ik denk dat je er in die sweater ook niet verkeerd uitzag, hoor. Niet zo onzeker over jezelf,’ zei ze plagend tegen hem, maar ironisch genoeg was zij diegene die een onzekere blik op de grond wierp toen hij over haar uiterlijk begon. Ze voelde zichzelf warm worden en beet op de binnenkanten van haar wangen. Eh… shit. Ze was het niet gewend om zo’n complimenten te krijgen en ze nam aan dat dat voor Chester net hetzelfde was. ‘Dat viel wel mee,’ zei ze haastig, maar ze kon het niet laten om breed naar hem te glimlachen en haar ogen twinkelden vrolijk naar de jongen. ‘Er waren mooiere meisjes dan mij,’ zei ze vervolgens vlug. ‘Zoals die meid naast je. Ione. Die zag er wel goed uit.’ Testte ze hem nu? Misschien. Het was nog altijd beter om omzeilend te polsen dan dat ze als een jaloers overkwam. Was ze jaloers? Nee. Misschien. Een beetje dan. Ze had geen idee. Ugh. Laat ook maar!

Cheryl had kort haar ogen gerold toen Chester zichzelf verontschuldigde. Op sommige momenten kon hij echt zo droog doen. Net alsof hij het weer allemaal gedaan had of zo. In haar ogen kon de jongen niet bepaald veel verkeerd doen. Hij was de eerste op Hogwarts dit jaar bij wie zij zich direct op haar gemak had gevoeld. Ze had Romeo expres nog niks over hem verteld omdat ze wist dat er dan toch domme opmerkingen gingen volgen. Dan ging de jongen weer klagen over het feit dat Chester in Hufflepuff zat. Alsof de house waarin iemand zat er soms echt iets mee te maken had, zeg. Belachelijk! Toen ze het over Ione had merkte ze aan zijn houding op dat het toch niet zijn vriendin was; hij reageerde niet direct opgewekt of zo verdedigend als had moeten zijn wanneer ze daadwerkelijk zijn vriendin was geweest. En ze wist niet waarom, maar op de één of andere manier luchtte het haar op dat Ione zijn vriendin niet was. Ze kon het niet plaatsen. Of misschien deed ze wel alsof dat ze het niet kon plaatsen. Ze onderdrukte haar gedachten en voelde haar wangen rood worden toen hij zijn opmerking maakte. Ze voelde zich plotseling stom omdat ze zo had staan polsen en ze Chester praktisch gezien Ione had laten afschilderen als iemand die minder mooi was dan zij, maar aan de andere kant maakte het haar ook ontzettend vrolijk dat hij de Hufflepuffer vergeleek met haar en vervolgens betwijfelde of hij zijn housegenoot daadwerkelijk knapper vond dan Cheryl. ‘Natuurlijk niet,’ zei ze vlug tegen hem. Ze grinnikte toen hij op een ander onderwerp overschakelde. Misschien was het ook wel beter dat ze het lieten rusten, ja. Ze wist zelf soms niet eens wat ze met zichzelf aanmoest. ‘Ruzie aan het maken met een Slytherin?’ vroeg ze onschuldig. Daarna sloeg ze haar armen over elkaar heen. ‘Het was niet mijn schuld! Hij zat een jongen te pesten omdat hij geen ideaal lichaam leek te hebben of zoiets en ik werd echt zo kwaad.’ Ze wierp een blik over haar schouder en grinnikte toen. ‘De jongen was trouwens van jouw afdeling, dus je zou me dankbaar moeten zijn.’ Ze keek hem even hooghartig aan, maar grinnikte toen weer. ‘En jij?’ vroeg ze. ‘Had jij nog speciale plannen?’ Ze hoopte van niet of ze hoopte dat ze met hem mee kon gaan zodat ze nog wat langer in elkaars buurt konden blijven.

Aan Chester’s reactie te zien was ruzie maken niet bepaald iets wat hij vaak deed. Ze had Romeo’s kop nu moeten zien als ze zei dat ze ruzie had gemaakt met iemand van zijn afdeling. Hij zou haar oftewel zeggen dat het haar eigen schuld was oftewel de naam vragen van de desbetreffende Slytherin en deze zelf op gaan zoeken. Cheryl had echter niet het gevoel dat Romeo zo gevoelig was voor pestkoppen als zij en dat hij dan ook niet bepaald zou ingrijpen als er iets gebeurde zoals daarnet bij haar. Ze hoopte in elk geval dat de Slytherin zijn lesje had geleerd en dat hij niet zomaar weer een meisje zou aanvallen wanneer hij daar de kans voor kreeg. Cheryl grijnsde naar Chester toen deze eerst ongelovig reageerde, maar toen aangaf dat het mocht. Hm. Was dat een goed ding dat hij dit soort dingen goedkeurde? Misschien niet, maar ze had het liever dan dat hij hier tegen haar stond te roepen of dat hij zich verafschuwd voelde door wat ze gedaan had. Hoewel Chester haar namelijk niet heilig leek, kon ze zich wel inbeelden dat hij een gevecht ook niet bepaald apprecieerde. ‘Wauw, dat is inderdaad zeer actief,’ zei ze op sarcastische wijze en ze rolde met haar ogen naar de jongen. Maar goed, dan konden ze wel mooi samen iets gaan doen. Ze had echt geen zin om in dat saaie kasteel te gaan zitten. Hoewel het met Chester nooit echt saai was, had ze wel weer genoeg van de muren die zich om haar heen leken te sluiten. Ze zag dit kasteel al vaak genoeg, dus een keer iets anders opteren was er ook wel bij. Ze ging hem echter niet meer vragen om richting the forbidden forest te gaan en naar the great lake zag ze ook niet zo zitten, hoewel… Ze keek Chester grijnzend aan. Eens zien hoe braaf deze Hufflepuffer was. ‘Ik ben er onlangs achter gekomen dat er een makkelijke manier is om de prefect’s bathroom binnen te sneaken,’ sprak ze tegen de jongen. ‘Je weet wel, die badkamer met lekker warm water waar wij students alleen maar van kunnen dromen…’ Ze haalde haar wenkbrauwen op en trok toen een pruillip. ‘Helaas is er tot dusver niemand geweest die met me mee wilde gaan. Ze waren allemaal te bang om betrapt te worden.’ Ze keek de Hufflepuffer nu wat uitdagend aan. ‘Natuurlijk zou het voor jullie afdeling niet uitmaken, want jullie staan toch in de min.’ Ze stak haar tong plagend uit. ‘Hoewel we ook een Butterbeer kunnen gaan drinken in Hogsmeade. Jouw keuze.’ Geamuseerd zijnde sloeg ze haar armen over elkaar heen en wachtte tot de jongen zijn keuze zou maken.

Cheryl rolde met haar ogen naar Chester toen deze het had over de trappen, maar moest eerlijk toegeven dat ze dagelijks wel één of twee keer vloekte op het feit dat haar verdieping helemaal op de laatste verdieping lag in het hoogste gedeelte van de toren. Oké, niet helemaal dan, maar toch hoger dan dat volgens Cheryl zou moeten. En dan had je natuurlijk nog die luiaards van een Slytherin die enkel een paar trappen naar beneden moesten lopen. Romeo had gewoon een heerlijk leven en zij weer niet. Zo oneerlijk was het dan wel weer. ‘Dat is niet mijn probleem,’ zei ze op arrogante wijze tegen de bruinharige jongen toen deze het had over zijn afdeling, maar rolde daarna met haar ogen om aan te tonen dat ze écht niet zo arrogant was, hoor. Oké. Misschien een beetje dan. ‘Ik zal de schuld wel op me nemen, goed?’ Haar boeide het immers toch niet of haar afdeling nu veel punten kreeg of niet. Ze wilde dolgraag in Slytherin zitten en als heel haar house een petitie ging starten om haar daar te krijgen, was voor haar het probleem opgelost. Chester opteerde, verrassend genoeg, voor de prefect’s bathroom en even keek Cheryl hem onder de indruk zijnde aan. Daarna sprong ze vrolijk op en neer en klapte enthousiast in haar handen. ‘Goede keuze!’ complimenteerde ze hem. ‘Dan gaan we maar, hè.’ Ze grijnsde naar hem. ‘Dan moet ik wel even mijn bikini gaan aantrekken.’ Ze had er natuurlijk niet op gerekend dat ze naar de prefect’s bathroom zouden gaan en ze vermoedde dat Chester hetzelfde probleem voorhad. ‘Ik zie je daar wel. Je weet waar het is, toch?’ Ze glimlachte naar de jongen en gaf hem een kneepje in zijn hand toen ze langs hem liep om naar haar eigen afdeling te gaan. Ze racete de trappen op, viel nog net niet op haar bek en kwam een paar minuten later hijgend aan in haar kamer. Ze koos voor een zwart-wit gestreepte bikini en daar haar kleren van daarnet daar weer overheen. Daarna deed ze haar haren in een hoge rommelige knot. Soms vond ze dat beter bij zichzelf staan dan haar lange haren los, maar misschien moest ze daar Alix’ advies nog eens voor vragen. Ze grinnikte om haar eigen gedachten en ging weer naar beneden waarna ze in de richting van de prefect’s bathroom liep. Chester was er zo te zien nog niet en dus kleedde ze zich op het gemak uit. Net toen ze haar broek uitdeed hoorde ze voetstappen en ze wachtte met over elkaar geslagen armen op tot Chester zou verschijnen. Dit werd echt lachen.

Cheryl onderdrukte een poging om heel hard te lachen bij het idee dat Chester dadelijk daadwerkelijk in een bikini zou verschijnen. Ze probeerde de jongen voor te stellen met een bikini, maar dat lukte toch niet echt. Ze had niet eens een idee hoe hij er halfnaakt uit zou zien, laat staan als hij een bikini aanhad. Zou hij een sixpack hebben? Huh. Waar kwam dat nu weer vandaan? Dit kon gewoon écht niet, zo’n gedachten. Haar moeder zou haar echt vermoorden. Maar haar moeder zou haar ook vermoorden als ze te weten zou komen dat Cheryl ’s nachts tegen een jongen had gelegen die niét haar verloofde was. Haar moeder zou haar dan ook nog eens in leven laten om vervolgens levend te cremeren als ze er achter kwam dat het een Hufflepuffer was; de slechtste house van heel Hogwarts volgens haar moeder. Als ze met een Slytherin het bed in zou duiken zou haar moeder het haar nog enigszins kunnen vergeven. Ja, letterlijk het bek in duiken, ja. Haar moeder had het echt over niks anders, vond het een schande dat Cheryl op deze leeftijd nog maagd was. Hoe ze aan zo’n soort moeder kwam? Geen idee. De normale stand van zaken was juist als je moeder zoiets tegenging, niet dan? Maar nee, haar moeder had diverse keren geprobeerd om Stilio en haar ruimte voor dat te geven. Door hun alleen boven te laten en vervolgens van het huis weg te gaan. Cheryl schudde haar hoofd. Niet aan denken nu. Dan dacht ze nog liever aan Chester in een bikini. Over Chester gesproken. Cheryl grijnsde toen de jongen direct zijn rug naar haar toedraaide. Hoewel ze lichtelijk onzeker was over haar litteken op haar schouder en over wat hij van haar zou vinden, deed ze toch een stap in zijn richting en pakte zijn arm vast. ‘Chester,’ grinnikte ze. ‘Het ding van een bikini is dat men je mag bekijken. Je gaat toch ook niet op een strand met je rug naar alle meiden lopen? Hier hoeft dat ook niet, hoor. Kijken is toegestaan.’ Ze voelde haar wangen rood worden. ‘Of je moet zo geschrokken zijn van mijn lichaam en het zo afschuwelijk vinden.’ Haar mondhoeken trokken zich automatisch naar beneden bij dat idee. Houd op, Cheryl bestrafte ze zichzelf. Wat maakt het jou nu uit wat hij van je denkt? En toen besefte ze zich dat ze niks had meegenomen buiten natuurlijk haar kleren. Lekker dan. Ze was een handdoek vergeten. Oh well. Misschien had Chester een extra bij. Nadat ze er vrij zeker van was dat Chester zich niet meer schaamde voor haar, draaide ze zich om en stak een voet uit om het water aan te voelen. ‘Hallelujah!’ riep ze blij uit toen ze merkte dat het lekker warm was.

Direct na haar opmerking had Chester zich snel terug omgedraaid naar haar. Cheryl deed haar uiterste best om de onzekere blik te bedwingen, maar ze merkte dat ze hem gewoon onzeker aan het aankijken was. Was dat de reden waarom hij zo geschrokken keek? Hij kende haar natuurlijk beter als een zelfverzekerde meid. In the forbidden forest had ze immers ook op een vrij zelfzekere manier rondgelopen. En normaal gezien was ze ook wel zelfverzekerd, hoewel ze nog steeds met haar ogen durfde te rollen als men aangaf dat ze mooi was. Dat had ze waarschijnlijk van haar zus, want die geloofde dat soort complimentjes ook nooit. Haar moeder daarentegen aasde constant naar dat soort complimentjes. En dan vooral van mannen waarvan Cheryl vermoedde dat er wel meer was dan gewoon een ‘simpel gesprekje’ zoals haar moeder het noemde. Je hoefde geen expert te zijn om te zien dat haar moeder veel liever achter de mannen ging die daadwerkelijk in Slytherin hadden gezeten dan het zogenaamde zielige gevoel die ze thuis had zitten. Het was voor haar dan ook een hele teleurstelling geweest dat Cheryl in Gryffindor terecht was gekomen, maar gelukkig had ze de eer kunnen redden door Cheryl te laten uithuwelijken met een Slytherin. De bitch. Cheryl glimlachte op de woorden van Chester, maar voelde zich rood worden toen Chester zijn boven lichaam ontblootte. Holy shit. ‘Nou dan. Daar lopen de dames toch ook allemaal rond in een bikini?’ Ze had niet eens in de gaten wat ze zei, was enkel aan het kijken naar zijn bloot bovenlijf. Stop. Draai je gezicht weg. Als je moeder je nu zou zien zou ze je vermoorden. Als Stilio je nu zou zien zou hij… Nou ja, Stilio zou haar sowieso wel vermoorden, ook al zou ze hier niet zo zitten met Chester. Dus dat maakte niet veel uit. ‘Eh…’ In eerste instantie reageerde Cheryl niet direct toen ze de woorden van Chester hoorde, maar schudde haar hoofd zodat ze wat helder werd. Ze scheurde haar blik van zijn borstkas af en slikte. ‘Nee, het is prima zo,’ zei ze en ze glimlachte naar hem. ‘Leuke zwembroek,’ grinnikte ze. ‘Past goed bij je eh… house.’ Jeetje. Romeo zou haar echt uitlachen als hij haar nu zou zien. Ze had awkward dingen met de Slytherin meegemaakt en zelfs daardoor was ze niet zo verstomd geraakt als nu. En dat allemaal door een halfnaakte jongen. Ze moest zichzelf echt leren beheersen, zeg. Wat als ze dit bij elke jongen had? Maar ze wist goed genoeg van zichzelf dat ze dit niet bij elke jongen had. Bij Romeo al niet. Ze moest ophouden hiermee. Ze slikte opnieuw. Ze moest zichzelf weer zijn. En dus stond ze op en liep ze naar hem toe. ‘Ach, kom er toch gewoon in,’ zei ze lachend en ze trok aan zijn arm. Ze gleed echter zelf net op dat moment uit en kukelde, Chester’s arm nog altijd vasthoudend, naar achteren. Chester had een goede reden gehad toen hij zijn vraag stelde. Het water was wel héél warm nu.