Food raiding.

Onderwerp: Food raiding. ma okt 31, 2016 5:48 pm

Cheryl kreunde zachtjes en wreef met haar hand over haar buik terwijl het irritante gevoel van honger zich in haar binnenste verspreidde. Het was twee uur ’s nachts en ze had de avond voordien niet veel kunnen eten omdat ze plotseling ziek was geworden. Ze had moeten overgeven en er was haar aangeraden om in bed te gaan liggen. Gelukkig had ze niet naar de ziekenzaal gemoeten omdat er anders helemaal geen kans meer was op wat ze ging doen. Ze kon het hongerige gevoel namelijk echt niet meer aan. Toen ze overeind kwam, merkte ze nog wel een klein beetje duizelig was, maar dat het wel te doen was. Ze trok haar nachtkledij uit en verwisselde het voor een simpele korte short die eigenlijk te koud was voor deze tijd van het jaar en een dikke trui. Ze trok wat lage afgetrapte schoenen aan en ging vervolgens op de tippen van haar tenen naar beneden. Ze keek nog één keer over haar schouder, maar Claire was niet wakker geworden van haar bewegingen en Cheryl grijnsde. Ze moest onderaan de trap even halt houden omdat er weer een duizelig gevoel door haar heenging, maar al bij al voelde ze dat de paar uurtjes die ze had geslapen haar wel goed hadden gedaan. En dus ging ze voorbij het portret dat de common room van Gryffindor scheidde van de hal met de vele trappen en ging vervolgens naar beneden. Omdat ze een portret kende die regelrecht naar de begane grond leidde, hoefde ze niet al de trappen af te wandelen en dus stond ze niet veel later beneden. Ze wist de weg naar de keuken precies omdat ze students al eerder naar de keuken had zien lopen om hun les te volgen. Helaas was ze net op dat moment ook ziek geweest en had ze niet meer kunnen doen, maar ze had gehoord dat de teacher echt een lachertje was. Ze ging de keuken binnen, keek om zich heen om te zien of er niemand was en wandelde toen naar binnen. Het eerste waar ze ging kijken was natuurlijk bij de kastjes. Daar opende ze er één van en een verrast kreetje verliet haar lippen toen ze pudding zag staan: ‘Jackpot!’ Ze schrok op toen ze een geluid achter zich hoorde en draaide zich om, tot de conclusie komend dat ze haar wand boven vergeten was. Shit...

+ Eerste post voor Gunner Jäger

Onderwerp: Re: Food raiding. ma okt 31, 2016 10:33 pm

The bottom is not the lowest we get

Na een laatste trekje van zijn sigaret doofde hij wat ervan over was gebleven op de vochtige aarde aan de rand van the great lake. Oh wat was het een slechte gewoonte die hij had meegenomen vanuit Duitsland toen hij hier kwam, maar wat was het moeilijk om van die nicotine af te komen. Voor de zoveelste keer had hij een poging gedaan om te stoppen. Helaas was het verlangen naar nicotine in zijn lijf té groot geweest waardoor hij hier nu alweer midden in de nacht bij the great lake stond. Met zijn handen in de broekzakken van zijn joggingbroek voor zich uit te staren om vervolgens maar zich met een diepe zucht om te draaien en weer terug te lopen naar de ingang van hogwarts. Hij sloeg een aantal keer af naar links en naar rechts, de weg naar zijn kamer blindelings wetend. Sloffend met zijn schoenen half aan zijn voeten hangend omdat hij geen zin had gehad om ze fatsoenlijk te strikken liep hij door te gangen heen. Een verwarde frons speelde met zijn wenkbrauwen toen hij een schim de keuken in zag glippen. Wie bedacht zich nou om twee uur ’s nachts om de keuken in te glippen? Zo slecht gevoed werden ze toch ook niet? In ieder geval niet zo slecht dat je gewoon eten moest stelen uit de keuken omdat je anders kapot zou gaan van de honger. Het zou echter ook gewoon Mr. Ramsay kunnen zijn die waarschijnlijk gek werd over hoe de leerlingen van zijn kookklas de keuken achter wilden laten, en daardoor nu nog wat ging boenen of iets dergelijks. Nieuwsgierig naar wie er een nachtelijk avontuur in de keuken had liep hij voorzichtig naar de deur toe die nog op een kiertje openstond en keek naar binnen. Het was zeker niet Mr. Ramsay, tenzij hij ineens lange bruine haren en een vrouwelijk lichaam had gekregen. Aangezien het overduidelijk geen professor was maar een student durfde hij de deur wel open te doen wat een krakend geluid creëerde. Net voordat hij de deur open had geduwd had ze een kreet van voldoening laten horen. Doordat het aardig donker was kon Gunner niet precies zien waarom ze dat nou had gedaan, maar dat interesseerde hem nu ook bepaald weinig, het zou vast wel eten zijn dat ze geweldig vond. “Zo erg hongeren ze ons toch niet uit dat je om twee uur ’s nachts in moet breken in de keuken?” zei hij en grinnikte geamuseerd. “Laat professor Ramsay het maar niet merken dat je aan zijn heilige keukentje zit, dan kookt ie je levend.” waarschuwde hij der met een overduidelijke grappende ondertoon aanwezig in zijn stem. Nee een avond~~nacht~~humeur had hij niet, maar laten we over de vroege ochtend maar niet beginnen.

♥

Onderwerp: Re: Food raiding. di nov 01, 2016 11:10 am

Damn. Ze was echt zo dicht in de buurt geweest om die heerlijke chocoladepudding te koken en op te eten, maar dan kwam deze jongen natuurlijk weer roet in het eten gooien. Ze kon echt wel stellen dat ze niet meer kon wachten tot morgenvroeg. Ze was dan wel duizelig, maar ze vermoedde dat dat juist kwam omdat ze zo weinig had gegeten. Het was dan ook totaal niet haar bedoeling geweest om ziek te worden, maar ze had sinds de nachtmerries waren begonnen en ze bijna elke nacht schreeuwend wakker werd sowieso een lagere weerstand. Dan had ze natuurlijk ook nog het feit dat volgend jaar alsmaar dichterbij zou komen en ze met haar gedachten bij het feit zat dat ze uitgehuwelijkt zou worden. Ze had eigenlijk geluk dat ze nog niet zo vaak ziek was geweest. Cheryl schrok op toen de persoon voor haar, een jongen zo te horen, tegen haar begon te praten. Had zij even geluk dat het die nieuwe leerkracht niet was waarvan ze de les had gemist. Misschien moest ze de volgende les wel bijstaan. Of misschien kon ze dat vak laten vallen en er helemaal geen deel aan nemen. Ze had namelijk niet echt het gevoel dat ze er serieus aan mee kon doen. Uit automatisme gleed haar hand naar haar zij om haar wand tevoorschijn te halen, maar ze was die natuurlijk boven vergeten. Ach ja. Dan moesten ze straks maar het licht aan doen, voor nu was het licht dat via de deur naar binnen scheen genoeg om hem een beetje te kunnen onderscheiden. ‘Ik heb sinds vanochtend al niks meer gegeten omdat ik een paar uur geleden ziek werd,’ legde ze aan hem uit. ‘Maar wie zegt dat ik niet uitgehongerd word? Misschien behandelen ze mij wel anders dan jullie.’ In haar stem klonk ook een geamuseerde ondertoon en ze sloeg haar armen over elkaar heen. ‘Is hij zo erg dan? Ik ben bij zijn eerste les niet eens aanwezig geweest. Oeps.’ Ze had niet echt het idee dat de jongen haar ging tegenhouden en dus draaide ze zich om waarna ze het pakje pudding uit de kast pakte en deze netjes weer terug sloot. Vervolgens liep ze naar de jongen toe. Van wat ze kon zien in het licht had hij bruin kort haar, was misschien iets ouder dan haar en zag er niet lelijk uit. Ze hield het pakje naar hem toe. ‘Wil je ook wat hebben? Dit kun je echt niet afslaan.'

Onderwerp: Re: Food raiding. di nov 01, 2016 4:14 pm

The bottom is not the lowest we get

Gunner probeerde in de ogen te kijken van het meisje wat tegenover hem stond, wat nog een aardig grote uitdaging was. Het doffe licht wat de maan van de zon reflecteerde was nou eenmaal niet bepaald de beste lichtbron die er bestond. Hierdoor kon hij ook niet echt zien of hij haar nou kende of niet, of überhaupt ooit eens had zien rondlopen in de gangen. Hoewel, ze kwam zeker weten niet over als een eerstejaars of iets dergelijks. Toen ze na zijn vragen begon te praten was hij er zeker van dat ze zeker geen eerstejaars was. Waarschijnlijk was ze ongeveer zijn leeftijd of net iets jonger, tenzij ze in het zevende jaar zou zijn blijven zitten. Hij knikte begrijpelijk toen ze uitlegde dat ze niets had gegeten omdat ze ziek was geworden, maar dat ze dan gelijk voor de chocoladepudding ging dat je al kotsmisselijk maakte als je er iets te veel van at als je niet ziek was? "Dus je dacht, ik ga voor het ongezondste wat ze hebben in plaats van een stuk fruit of iets anders te pakken?" grinnikte hij geamuseerd op een plagende toon. Niet dat hij haar daarvoor raar aankeek. Hij kon zich voorstellen als je zoiets tegen kwam in de kastjes dat je het echt nou zou willen laten staan. "En wie bedoel je met 'jullie'?" vervolgde hij, "Behandelen ze je zo slecht hier? Arme meid toch" ging hij in op haar opmerking. Toen ze vroeg naar hoe de nieuwe leraar was haalde hij zijn schouders op. "Hij is niet vreselijk.. laten we zeggen dat er aardig wat pit in zit," legde hij uit. Het zou Gunner namelijk niets verbazen als Mr. Ramsay een keer gewoon de keuken zou uitlopen omdat iedereen op hogwarts gewoon totaal niet kunnen koken, al helemaal de volboed tovernaartjes niet. Hij keek toe hoe ze alsnog het pakje chocoladepudding pakte en had kastje vervolgens netjes dicht deed en vervolgens het pakketje naar hem toe hield en vroeg of hij ook wat wilde. Als antwoord maakte hij een nadenkend geluid. Hij wist dat het totaal niet goed voor hem was om zo'n suikerbom naar binnen te werken, en daarnaast wist hij ook niet hoeveel suiker hij binnen had gekregen vandaag. Ook voelde hij zich nou ook niet bepaald comfortabel genoeg om zomaar te zeggen dat hij aan diabetes type 1, ook wel jeugddiabetes genoemd, leed. Hij wist immers niet wie hij precies voor zich had, en zover hij kon zich in de maneschijn kende hij haar ook niet echt bepaald. "Ik weet niet," twijfelde hij overduidelijk en staarde naar de verpakking in de hoop dat hij eruit kon opmaken hoeveel suikers er precies inzaten. Het probleem was dat het gewoon amper tot niet te lezen was, dus daar kwam hij niet veel verder mee. "Is hier ergens licht of zo? Zo'n leraar als Ramsay zou hier toch wel ergens een lamp hebben staan?" vroeg hij en wilde naar de muur lopen om die gaan af te tasten naar een schakelaar. Helaas ging dat niet zo soepel als gepland en botste als gevolg tegen zijn mede-nachtbraker aan. De Duitser schrok door de plotselinge botsing en probeerde haar nog snel vast te pakken bij der zijdes voor het geval dat ze om zou vallen. Straks veroorzaakte hij nog dat ze in de ziekenzaal belandde door niet alleen ziekte, maar ook een kneuzing of iets dergelijks.

♥

Onderwerp: Re: Food raiding. wo nov 02, 2016 6:42 pm

Cheryl haalde haar schouders op naar de jongen en maakte een hoog, grappig geluidje. Meestal als ze honger had ging ze wel voor het ongezonde, dat moest ze wel toegeven. Vooral als ze dan ook nog eens in de buurt van haar maandelijkse periode was. Dan kon ze echt heel veel snoepen. Ze ging wel twee keer in de week sporten en zorgde daarbij dat ze toch minstens een halfuur tot drie kwartier bezig was, maar toch… Ze had een mooi lichaam en een goed gewicht, maar toch zou ze soms willen dat ze de zoetigheden eens wat vaker met rust kon laten en zich meer kon richten op de gezonde dingen. Het voorstel van fruit en groenten was dan inderdaad aannemelijk, maar zelfs als ze de gezonde kant op probeerde te gaan ging dat nog wel eens mis omdat ze bijvoorbeeld te veel suiker bij de yoghurt deed om het een betere smaak te laten hebben. Oreo was waarschijnlijk dankzij haar zo’n dikzak geworden. Nee, grapje. Zijn lichaam zag er ook perfect en slank uit. Cheryl lette meestal wel op zijn voeding, maar had er ook niks op tegen als de kater eens een grotere portie wilde hebben. ‘Met jullie bedoel ik heel Hogwarts buiten mezelf,’ zei ze op een plagerige manier tegen hem. Vervolgens trok ze een pruillipje, maar luisterde wel aandachtig naar wat er gezegd werd over de leerkracht. Ah. Zo’n type dus. Zo’n type die niet per se onaardig was, maar dat wel kon zijn als je zijn les niet precies volgde zoals hij dat in gedachten had. Zo’n type die bij iedereen even over zijn schouder kwam kijken om te zien of alles wel vlotjes liep en luidkeels opmerkingen maakte als dat niet zo was. Great. Ze had ook niks anders verwacht toen ze zijn gezicht eens een keer had gezien. Hoewel ze geen les van hem had gehad, was het natuurlijk wel opvallend dat ze dit jaar koken kregen en was de nieuwe leerkracht al veel mensen opgevallen. ‘Ik maak gewoon een portie voor twee en dan zie je maar of je het wilt eten of niet. Anders doen we het wel weg of eet ik het wel op.’ Dat laatstse voegde ze er iets onschuldiger aan toe alsof het een optie was die ze zelf nog niet had beslist, maar die in haar gedachten al wel vaststond. Dan maar buikpijn, maar chocoladepudding kon ze zeker niet laten staan. Ze schrok toen hij plotseling haar zijdes vastgreep en ze haar lichaam naar beneden voelde gaan. Het was zijn sterke greep en het feit dat ze haar armen in een reflex om zijn nek sloeg die ervoor zorgden dat ze niet viel. Ze lachte een beetje awkward zijnde naar hem en liet hem snel los. ‘Dat was romantisch,’ zei ze plagerig, maar ze voelde wel het rood op haar wangen en ze wachtte dus nog heel even voordat ze daadwerkelijk het licht aanzette. Ze bekeek de instructies op het pakje eens goed en besloot toen om er maar aan te begonnen. Hoe moeilijk kon het zijn? Ze opende de koelkast om de melk te pakken en keek vervolgens de jongen, die nu zichtbaar was door het licht en er volgens haar niet erg slecht uitzag, uitdagend aankeek. ‘Gaat meneer alleen maar kijken hoe ik het doe of gaat hij ook mee helpen? In dat laatste geval mag hij anders een klein pannetje op het fornuis zetten.’ Grijnzend pakte ze één van de zakjes uit het pak en zette deze terug in het kastje.

Onderwerp: Re: Food raiding. vr nov 04, 2016 9:20 pm

The bottom is not the lowest we get

Gunner grinnikte toen hij een hoog grappig geluidje uit haar hoorde komen toen hij een opmerking maakte over dat ze chocoladepudding pakte in plaats van iets gezonds te nemen om soldaat te maken. Hij snapte der op zich wel, de ongezonde dingen waren meestal het lekkerste wat er in de keuken bevond en daar speelde reclames goed op in. Als je ook maar even naar een winkel gaat kom je ongetwijfeld zoetigheid tegen waar reclame voor gemaakt wordt, voor gezonde dingen is dit veel minder het geval. Toen ze plagerig aan hem vertelde wie ze had bedoel met jullie lachte die zachtjes. “Arme meid, hebben ze zo erg de Engorgio op je?” plaagde die terug met een grijns op zijn gezicht. “Dan heb je die pudding wel verdiend of niet?” ging hij verder en knikte toen ze meldde dat ze wel een portie voor twee zou maken voor het geval hij wel wat zou willen van de chocoladepudding. Hij lachte geamuseerd toen ze er onschuldig aan toevoegde dat zij het anders misschien wel zou opeten. “Oh, dus daar ben je op uit zeker?” grinnikte die en gaf een zacht speels duwtje. “Stiekem hoop je gewoon dat ik het niet hoeft zodat je een extra portie hebt,” zei die op een bepaald toontje van ik heb je wel door hoor. Nadat hij haar bijna omver had gelopen en als reflex snel haar zijdes had vastgepakt zodat ze niet zou vallen voelde hij hoe ze geschrokken haar armen om zijn nek heen sloeg. Hierdoor had ze nog wat extra steun en zal dus zeker niet vallen. “oops” zei hij onschuldig met een onschuldige grijns op zijn gezicht en zijn warme adem die nog lichtjes naar rook rook zachtjes met haar huid in aanraking kwam. ‘Dat was romantisch,’[/b] zei ze plagerig waardoor hij haar grinnikte. “Ja dat is de tactiek eh?” zei die terwijl ze hem los liet. “Ik hoefde je alleen maar een beetje omver te duwen en je had je armen al om m’n nek heen geslagen,” zei die plagerig terug en gaf der voor het effect nog een zacht plagerig duwtje bij. Hij zorgde er natuurlijk wel voor dat ze dit keer niet zou omvallen, tenzij het echt heel onverwachts bij der zou komen. Het duurde even voor het licht daadwerkelijk aanging maar toen ze het uiteindelijk aan ging kneep hij zijn ogen eventjes tot spleetjes door het plotselinge felle licht dat hem ontmoette. Na een paar seconde was hij er aan gewend en kon hij eindelijk zien wie er nou precies tegenover hem stond. Ze had lange blonde haren en als het goed was zat ze in Gryffindor, maar hij wist het niet zeker. Lelijk was ze zeker niet, ze zag er eigenlijk best wel goed uit. In zijn gedachtes verzonken keek hij toe hoe ze naar de instructies op het pakje van de chocoladepudding keek. Nadat ze de melk uit de koelkast had gepakt wierp ze hem een uitdagende blik toe waardoor hij betrapt met een onschuldig blikje opkeek. ‘Gaat meneer alleen maar kijken hoe ik het doe of gaat hij ook mee helpen? In dat laatste geval mag hij anders een klein pannetje op het fornuis zetten.’ vroeg ze aan hem waardoor hij even grijnsde en naar de plek toeliep waar die pannen zich bevonden. Gunner pakte een klein pannetje zoals ze gevraagd had en liep daarmee naar het fornuis en plaatste het pannetje daarop. “Dus, met wie heb ik om twee uur ’s nachts te maken? Als het niet al drie uur is,” grinnikte hij en keek der aan met een glimlach spelend met zijn lippen. Hij wachtte ondertussen op haar tot ze actie ging ondernemen met de pudding, want ondanks hij een kookles had gehad, had hij nog geen idee hoe je nou precies chocoladepudding moest bereiden.

♥

Onderwerp: Re: Food raiding. zo nov 06, 2016 9:37 am

Cheryl rolde met haar ogen toen hij zijn woorden sprak, maar grinnikte toch wel een beetje om wat hij zei. In elk geval was dat romantischer dan de laatste maanden die ze met Stilio had doorgebracht. Het was ook de eerste keer sinds maanden dat ze weer zo losjes op zoiets kon reageren. Als het al bij een andere jongen was gebeurd op Hogwarts dan had ze er maar awkward op gereageerd. Zelfs toen ze tegen Chester had mogen liggen in de Hospital Wing had ze maar awkward gereageerd, hoewel het uiteindelijk goed bleek mee te vallen. Ze voelde zich nog steeds lichtelijk schuldig over het feit dat ze tegen hem had gelogen toen hij vroeg wat er gaande was en dat ze Romeo, zonder zijn naam te noemen, erbij betrokken had, maar goed. Ze kon de waarheid toch nooit tegen iemand zeggen, want dan had ze echt een groot probleem. Ze zou Stilio nog wel in staat zien om naar Hogwarts te komen om haar aan te vallen. Ze grijnsde naar de jongen toen ze zag dat deze haar aan het bekijken was en nam aan dat hij al een even observerend type was als zij. Terwijl hij een pannetje pakte, pakte zij haar haren samen en nam uit het zakje die ze had zitten in haar short een elastiek waarmee ze haar haren samen kon binden. Met een geoefende beweging bond ze haar haren samen in een knot en vestigde de losse plukken op haar hoofd vast met een paar speldjes. Ze hield eigenlijk meer van deze haarstijl dan als ze haar haren los had zitten, vooral omdat haar haren niet in haar gezicht konden vallen op deze manier en het haar gelukkig ook wel stond. Ze applaudisseerde plagerig toen hij het pannetje had gevonden en het op het fornuis zette waarna ze hem aankeek toen hij zijn vraag stelde. ‘Ik voel me beledigd dat je nog nooit over me gehoord hebt,’ zei ze met een pruillipje. ‘Maar mijn naam is Cheryl en ik ben afkomstig uit het moedige Gryffindor.’ Ze rolde haar ogen en begon vervolgens met het opvolgen van de instructies van het pannetje. Gelukkig had ze ooit al eens pudding moeten koken voor Stilio en zichzelf en ging dit dus vrij goed. Nadat ze de melk in het pannetje had gedaan keek ze hem aan. ‘Geloof me,’ zei ze glimlachend, ‘de mensen die ik ’s nachts ontmoet zijn tot nu toe de leukste mensen in mijn leven geweest.’ Daarbij dacht ze vooral aan Chester en aan Romeo. Oké, Romeo had ze in principe overdag ontmoet, maar daarna waren het vooral nachtelijke ontmoetingen geweest om weer domme dingen te gaan doen en zichzelf in de problemen te werken. ‘Dus er is nog hoop met je,’ sloot ze haar kleine verhaaltje plagerig af en ze pakte iets waarmee ze kon roeren.

Onderwerp: Re: Food raiding. vr nov 11, 2016 4:47 pm

The bottom is not the lowest we get

Met zijn blauwe ogen zag hij hoe ze de hare rolde nadat hij zijn opmerking over zijn 'tactiek' had uitgesproken. Een grijns sierde zijn lippen toen hij hoorde dat ze er nog even achteraan grinnikte. Gelukkig was ze niet een stuk chagrijn dat nergens tegen kon, niet eens een onschuldig grapje. Hij haalde zijn hand kort door zijn haar toen het voor z'n ogen begon te hangen. Normaal gesproken had hij er overdag haarlak of iets dergelijks in zitten. Het stond nu echter zo goed als alle kanten op aangezien hij een uur of twee geleden nog in zijn bed gefrustreerd lag rond te draaien omdat hij zo erg had verlangd naar een sigaretje. Nadat het licht was aangegaan en hij haar even op zijn gemak had bestudeerd had hij een pannetje gepakt en deze op het fornuis gezet. Gunner schudde vervolgens grijnzend zijn hoofd toen hij een applausje hoorde nadat hij de pan op het fornuis had gezet. Hij speelde er plagerig terug op in door een klein, maar kort buiginkje te maken. "Danku, danku," sprak hij lacherig en vroeg vervolgens wie hij nou eigenlijk tegenover zich had staan. Hij had haar zeker rond zien lopen op Hogwarts, maar had der nog nooit aangesproken. Hij had simpelweg geen reden gehad om dit te doen, aangezien hij haar nog nooit in de common room van Slytherin had gezien. Random een persoon die je voorbij ziet komen in de gangen tegenhouden kwam nou niet echt in hem op en daarnaast zou het waarschijnlijk nog raar overkomen ook. ‘Ik voel me beledigd dat je nog nooit over me gehoord hebt,’ zei ze en liet daarbij een pruillipje zien waardoor hij grinnikte en hem plagerig even aanraakte. "Niet zo zielig doen, denk maar aan je chocoladepudding," zei hij met een grijns sierend rond zijn lippen. Gunner keek haar aan toen ze vertelde wie ze was en ook uit welke house ze afkomstig was en knikte. Dat verklaarde een hoop waarom hij haar nooit in de common room van zijn eigen house had gezien. "Dus je bent een moedige meid?" vroeg hij aan haar terwijl een licht uitdagende ondertoon zijn Duitse accent streelde. Zijn accent was in de loop der jaren aardig vervaagd aangezien hij langzaam meer was gaan praten als met wie hij omringd was. Desondanks kon je nog wel zeker horen dat hij niet uit de streek kwam waar Hogwarts zich bevond. De bruinharige jongen keek toe hoe ze de melk in het pannetje goot en hem weer aankeek. Ze vertelde hem hoe ze de mensen die ze tot nu toe in de nacht had ontmoet de leukste mensen in haar leven waren geweest. "Oh ja?" grinnikte hij en keek der aan, "Dus je komt vaker 's nachts in de keuken om stiekem wat chocoladepudding klaar te maken?" vroeg hij, "Of ben je moediger om ook 's nachts naar buiten te sneaken?" vervolgde hij vervolgens. De Duitser had totaal geen gemene klank in zijn stem en liep maar wat met der te sollen, gewoon omdat ze het nodig had gevonden om bij het voorstellen het woordje 'moedige' aan haar house toe te voegen. ‘Dus er is nog hoop met je,’ rondde ze haar verhaaltje af waardoor hij haar weer aankeek met zijn blauwe ogen. "Dus met andere woorden, als ik je overdag had betrapt in de keuken was ik gewoon een hopeloos geval geweest?" zei hij geamuseerd, dondersgoed wetend dat ze het niet zo bedoeld had. Ondertussen pakte hij subtiel de verpakking van de pudding en draaide deze om om zijn ogen eroverheen te laten glijden. Hij zocht naar de hoeveelheid suikers die er in de pudding zaten. Hij fronste kort toen hij zag dat het nou niet bepaald weinig was. Alhoewel, nu hij de geur van het brouwsel in het pannetje rook vroeg hij zich af of hij had zou kunnen overslaan.

♥

Onderwerp: Re: Food raiding. vr nov 11, 2016 5:50 pm

‘Ik ben ontzettend moedig,’ zei Cheryl op een dramatische toon. Als ze eigenlijk naar alle dingen ging kijken die ze tot dusver had gedaan, kon ze wel concluderen dat ze moedig was. Er waren immers niet veel students die naar buiten durfden te glippen en naar the Forbidden Forest durfden te gaan. Cheryl had zich alle keren dat ze daar was echter niet geamuseerd: één keer had ze met een hevig bloedende Chester terug moeten keren naar de Hospital Wing en was zijzelf hysterisch geworden en één keer was zij zowel gewond geraakt als Leo en had ze de Slytherin head boy beter leren kennen. Ze had jammer genoeg niet meer veel van hem gehoord en Chester had ze de laatste keer gezien op het feest. Hij had er toen wel goed uitgezien in zijn pak, maar ze was op dat moment in een gesprek met een Hufflepuffer en had het nogal onbeleefd gevonden om direct naar hem toe te gaan. Ze draaide haar hoofd naar de jongen voor haar toe toen deze opnieuw een vraag stelde en grinnikte. ‘Ik ben al drie keer ’s avonds in the Forbidden Forest geweest,’ gaf ze toe aan hem. ‘En één keer bij Hagrid’s Hut. Hmm…’ Ze dacht na over waar ze ’s avonds nog allemaal geweest was, maar ze dacht dat het dat wel zo was. ‘En ik wil sowieso nog een keertje met iemand samen de Prefect’s Bathroom ingaan. Ik heb gehoord dat het echt zalig is om in dat water te zitten.’ Cheryl keek even dromerig voor zich uit en bedacht zich nog net op tijd dat ze moest roeren en het vuur zachter moest zetten. Ze voelde aan de weerstand tegen haar hand dat de melk dikker begon te worden en pakte één van de zakjes. Met haar tanden scheurde ze het zakje open en begon vervolgens een beetje van de inhoud in het pannetje te doen waarna ze verder roerde. Haar maag begon luid te protesteren toen ze de geur rook van de chocoladepudding en maakte het geluid van een stervende walvis. ‘Dan zou er nooit kans geweest zijn op een mooie vriendschap, nee,’ zei ze alweer even dramatisch, maar ze voelde haar wangen rood worden vanwege het prachtige geluid dat haar maag zojuist had geproduceerd. Ze had echter niet veel tijd om erbij stil te staan. Ze roerde verder en roerde tot heel de inhoud van het zakje in het pannetje zat waarna ze het papier weglegde en stevig begon te roeren. ‘Maar nu heb je me nog altijd niet verteld wie jij bent,’ zei ze. ‘Typisch weer een Slytherin, hè. Wel anderen zichzelf voor laten stellen, maar zelfs niks zeggen.’ Ze stak haar tong naar hem uit en voelde dat de pudding steeds meer en meer weerstand begon te bieden. Het begon ook een mooie bruine kleur te krijgen en Cheryl keek weer naar de jongen. ‘Als je nog enigszins manieren hebt mag je twee potjes uit het kastje pakken,’ zei ze en ze grijnsde naar hem. ‘Aangezien jij hier al les hebt gehad zal jij ze wel beter weten te staan dan ik, niet?’ Ze keek hem zo liefjes mogelijk aan en zette het vuur af. De pudding was eindelijk klaar!

Onderwerp: Re: Food raiding. vr nov 18, 2016 9:38 pm

The bottom is not the lowest we get

Dramatisch kwam er uit het meisje dat ze erg moedig was waardoor hij hoofdschuddend grinnikte, die gryffindors toch ook. Soms dacht hij dat ze wel eens konden bluffen met hoe moedig ze nou eigenlijk waren, maar natuurlijk kon hij er nou ook niet vanuit dat het niet waren. Het was inmiddels waar hun house om bekend stond dus het zal vast en zeker wel waar zijn. Al dacht hij dat sommige wel eens overdreven om extra moedig over te kunnen komen. Met een grijns keek hij haar aan toen ze vertelde waar al allemaal heen was gegaan zoals drie keer naar the forbidden forest en zelfs een keer naar Hagrid's Hut. "En hoe weet ik dat jij dit niet allemaal ter plekke aan het verzinnen bent?" vroeg hij met een uitdagende toon aan haar en grinnikte toen ze begon over het zalige water wat in de the perfect bathrooms zou zijn. Hij was er zelf ook nog nooit geweest, maar hij kon zich wel voorstellen dat het speciaal zou zijn. Die head boys en girls hadden nou eenmaal niet voor niets een speciale badkamer. "Moet ik dat opvatten als een stille hint?" vroeg hij vervolgens aan haar toen ze het niet over een specifiek iemand had terwijl ze dromerig voor zich uitstaarde. Zelf had hij niet echt 'bizarre' dingen gedaan gedurende zijn schoolcarrière. Niet omdat hij het niet durfde, of niemand had om het mee te doen. Hij had gewoon veel problemen thuis wat zijn gedachtes bezighield en dus gewoonweg geen behoefte had om zulke dingen uit te halen. Toentertijd had hij er vrij veel moeite mee om hiermee om te kunnen gaan, maar in de loop der tijd heeft hij er beter mee leren omgaan waardoor hij in ieder geval wat lekkerder in zijn vel zit. Hij grinnikte toen hij ineens een luid geknor van haar maag hoorde, aan haar maag was inderdaad te horen dat ze haar aan het 'uithongeren' waren. Hij grijnsde toen hij zag hoe er op haar wangen een mooi zacht blosje verscheen. "Awww, de kleur van je wangen past bij de kleur van je house," grinnikte hij plagend en kneep plagend in der wangetjes om zijn punt sterker over te laten komen. "Hmm, dan is het maar goed dat ik je midden in de nacht heb ontmoet, of niet soms?" zei hij en gaf der een vlugge knipoog om vervolgens te kijken hoe ze de inhoud van het zakje in het pannetje gooide bleef roeren. ‘Maar nu heb je me nog altijd niet verteld wie jij bent,’ zei ze. ‘Typisch weer een Slytherin, hè. Wel anderen zichzelf voor laten stellen, maar zelfs niks zeggen.’ sprak ze waardoor hij een pruillipje opzette. "Hé, houd je stereotypes voor je," zei hij overduidelijk quasi-beledigd om vervolgens toch een schuin lachje te laten ontsnappen uit zijn geplooide gezicht. "Maar ik ben inderdaad van Slytherin ja, goed geraden," grinnikte hij "En ik heet Gunner, Gunner Jäger," vervolgde hij erachteraan en sprak zijn achternaam echt met een Duits accent uit waardoor het ook gelijk duidelijk werd dat hij niet uit de buurt kwam. Zijn voornaam was echter van Engelse afkomst aangezien zijn moeder een Amerikaanse was, maar zijn vader een Duitser. Vandaar dat hij een Duitse achternaam had. Daarnaast is hij ook in Duitsland opgegroeid waardoor hij gewoon een Duits accent heeft en 'gewoontes'. Hoewel zijn accent niet zo erg is als die van 'volbloed' Duitsers aangezien hij natuurlijk ook met zijn moeder is opgegroeid. Gunner keek op toen ze aan hem vroeg of hij twee potjes uit het kastje wilde pakken, als hij enigszins nog manieren had en hij vast wel wist waar ze lagen aangezien hij hier al les had gehad. Hij grinnikte toen ze dat zei. "Sure, sure," antwoordde hij en liep naar de andere kant van de keuken toe om daar een kast open te trekken en er twee kommetjes uit te halen waar de pudding in zou worden gestopt. Hij draaide zich om maar had het bovenste kommetje van de op elkaar gestapelde kommetjes niet bepaald goed vast waardoor deze ervan af vloog en met een hels kabaal tegen het aanrecht aankwam om vervolgens in stukken op de grond te vallen. Geschrokken sprong Gunner een beetje opzij met zijn hand op zijn hart en keek er even versteend naar met grote ogen. Een onschuldige blik verscheen op zijn gelaat om vervolgens Cheryl schaapachtig aan te kijken. "Oops?"

♥

Onderwerp: Re: Food raiding. za nov 19, 2016 4:35 pm

Cheryl had kort haar ogen gerold op zijn vraag, maar had er verder niet echt een antwoord op gegeven. Hij zou er snel genoeg achter komen dat ze daar niet over loog. Als hij voorstelde om eens iets samen te gaan doen zou zij het zeker niet afslaan. Zo zou hij wel te zien krijgen dat ze, ondanks alle ellende die ze had meegemaakt in de drie keer dat ze in het bos was geweest, niet bang was. Ze had tijdens haar uitjes met Chester en Leo immers een hoop meegemaakt waardoor een normaal persoon voor zichzelf zou besluiten dat hij of zij niet meer terug zou gaan naar het bos, maar voor Cheryl maakte dat eigenlijk vrij weinig uit. Ze was niet bang voor een avontuurtje en bovendien had haar verleden haar al geleerd dat ze niet te vaak voor dingen moest weglopen. Behalve misschien voor haar aankomende huwelijk dan. Ze was een boel mensen hier echt een hoop uitleg verschuldigd als ze te weten zouden komen dat ze getrouwd was met een royal. Aan de ene kant hoopte ze dat ze verliefd werd op iemand en dat deze persoon er voor zou zorgen dat ze niet meer hoefde te trouwen met Stilio, maar aan de andere kant wilde ze ook dat de persoon op wie ze dan verliefd zou worden geen pijn zou lijden door haar te beschermen. Stilio zou zijn wraak immers wel nemen, daar was ze vrij zeker van. Toen de jongen haar echter vroeg of dat van de prefect’s bathroom een stille hint was twijfelde ze even, maar gaf toen een twijfelachtig knikje. Als ze elkaar beter leerden kennen en hij bleek oké te zijn wilde ze dat best samen met hem gaan doen. Haar vriendenkring wat uitbreiden was immers geen schande en bovendien leek hij haar echt geen erg persoon. Toen hij in haar wangen kneep schrok ze even, maar kon nog net voorkomen dat ze zichzelf terugtrok. Ze keek hem wel echter met samengeknepen ogen aan en rolde vervolgens met haar ogen. Ze glimlachte toen hij zichzelf voorstelde als Gunner. Een aparte naam, maar ook wel leuk ergens. Maar hij bleek dus inderdaad in Slytherin te zitten en Cheryl glimlachte. Slytherin’s waren natuurlijk de besten. Het was immers geen geheim dat ze een hekel had aan haar eigen house en liever in Slytherin had gezeten waar haar zus ook zat. Ze begon te lachen toen hij een kommetje kapot liet vallen en schudde dramatisch met haar hoofd. ‘Kan ik dan ook niks aan jou overlaten?’ Ze liep naar de jongen toe en keek naar het kapotte kommetje. Ze boog zich voorover en begon de scherven voorzichtig wat bij elkaar te schapen. ‘Tenzij jij een spreuk weet om het te repareren moeten we de stukken gauw bij elkaar vegen en weggooien. Als die nieuwe dit ziet wordt hij gek.’ Ze grinnikte even en stelde zich voor hoe de teacher zou flippen. Hierdoor had ze minder aandacht voor wat ze aan het doen was. ‘Au!’ Ze zag het bloed opwellen op haar vinger en liep in de richting van de kraan. ‘Zou hier toevallig ook een EHBO-kist liggen? Ik zie het niet zitten om midden in de nacht in de Hospital Wing uit te gaan leggen waar ik deze snee vandaan haal.’ Ze grinnikte.

Onderwerp: Re: Food raiding. vr nov 25, 2016 11:41 pm

The bottom is not the lowest we get

Een speelse grijns speelde met Gunner zijn lippen nadat hij een opmerking had gemaakt en Cheryl er als antwoord haar open op rolde. Hij had het zeker net gemeen bedoeld, eerder plagerig, maar soms was het beter om geen antwoord te krijgen op zulke opmerkingen. Hij keek even naar de chocoladepudding die in het pannetje aan het borrelen was voordat hij zijn blauwe ogen weer vestigde op de hare toen hij in zijn ooghoeken zag dat ze een twijfelachtig knikje gaf. Hij had net gevraagd of haar toevoeging op haar hele reeks aan moedige avonturen misschien een stille hint was geweest om met hem te doen en dat twijfelachtige knikje was haar antwoord. Een zwakke glimlach toverde op zijn lippen toen hij dat waarnam. “Ik zal het onthouden voor als ik me eens verveel of zo,” antwoordde hij op haar non-verbale antwoord. Ergens vond hij het best asociaal van zichzelf dat hij niet bepaald meehielp met de pudding maken, maar aan de andere kant nam zij het initiatief en wist blijkbaar precies hoe je zoiets maakte. Zelf kocht hij pudding altijd in de supermarkt, kant-en-klaar in een doosje gestopt. Je hoefde alleen nog maar het puntje in de bodem door te prikken en voilà, je pudding was klaar. Een pudding zelf klaargemaakt had hij echter nog nooit gedaan, überhaupt niet eens op het idee gekomen om te doen. Al snel had ze aan hem gevraagd om wat kommetjes te pakken om de chocoladepudding in te doen. Braaf was hij ze gaan pakken uit de kast ergens aan de andere kant van de keuken, maar helaas zonder succes. Overal lagen stukken steen met scherpe randjes en splinters van de kommetjes. Dat moest hem weer overkomen hoor. Ook alleen hij kon het voor elkaar krijgen om midden in de nacht twee kommen te laten vallen wat een hels kabaal en rotzooi veroorzaakte. En dat terwijl ze hier waarschijnlijk op dit moment helemaal niet mochten zijn. Nog steeds met een onschuldige blik keek Gunner naar Cheryl die dramatisch haar hoofd schudde toen ze het hele tafereel zag gebeuren. Hij kende haar amper en hij kwam nu al over als een kluns. ‘Kan ik dan ook niks aan jou overlaten?’ vervolgde ze haar dramatische gebaar waarbij hij even grinnikte. “Kommetjes vasthouden is niet mijn sterkste vak,” grapte hij als antwoord. Niet dat hij überhaupt een schoolvak had waar hij sterk in was, maar laten we daar maar niet over beginnen. Het was immers niet het tijdstip om over zulke onderwerpen na te denken. Gunner keek toe hoe ze voorover boog om de scherven op te ruimen en besloot dat ook te doen en mee te helpen. Toen ze vroeg of hij een of andere spreuk kende die alles weer terug bij elkaar zou brengen schudde hij zijn hoofd. “Zover ik me kan herinneren niet,” zei hij met een zwak pruillipje. Damn, wat was zo’n spreuk nu inderdaad verrekte handig geweest. Maar goed, niets aan te doen. Het moest maar met de hand gebeuren. Een grinnikte verliet zijn mond bij de opmerking over de nieuwe leraar. Hij wist honderd procent zeker dat het zo’n type was die de pan uit zou flippen als hij nu op dit moment de keuken zou binnen komen lopen. Laten we maar hopen dat hij niet zo’n type was die ’s nachts even een rondje ging lopen of iets dergelijks. Dan waren ze er gloeiend bij. Geschrokken schoot de jongen zijn hoofd omhoog toen hij ineens een kreet uit de Gryffindor haar mond hoorde komen om vervolgens haar blik te volgen die ze op haar vinger waar bloed op zat had gevestigd. Meteen kwam de flauwe opmerking in zijn hoofd dat het net zo rood was als de kleuren van haar house, maar hij hield deze maar voor zich. Niet het goede moment Gunner. Hij kwam overeind van zijn gehurkte positie en liep achter der aan naar de kraan. “Zitten er geen stukjes in?” vroeg hij en maakte een nadenkend geluid toen ze vroeg of er hier ergens een EHBO-kist was. Ze wilde namelijk niet midden in de nacht moeten uitleggen in de hospital wing waarom ze zich bezeerd had aan haar vinger. Het probleem was dat Gunner werkelijk waar geen idee had of hier ergens een EHBO-kist was. Het zou toch wel dat hier ergens zo’n verdomd ding was? Dit lokaal was immers van een leraar die niet over magie beschikte, én er bevonden zich messen en dergelijke in het lokaal. “Ehmm,” mompelde die en begon willekeurig wat kastjes open te trekken maar kon niet veel nuttigs vinden. Nadenkend frummelde hij wat met de mini-haartjes in zijn nek terwijl hij om zich heen keek naar een potentiele plek voor zo’n ding. “Weet je geen spreuk of zo? Die wondjes kan helen?” probeerde hij. Misschien was ze het even vergeten dat ze zo’n spreuk kende of iets dergelijks. Kon altijd gebeuren toch?

♥

Onderwerp: Re: Food raiding. za nov 26, 2016 9:36 pm

Cheryl draaide haar hoofd naar Gunner en zag dat hij al in de kastjes was gaan zoeken naar een EHBO-kist. Ze wilde de wond wel afspoelen, maar was bang dat de kraan te veel lawaai zou maken. Een stromende kraan zou zeker te horen zijn. Misschien moesten ze dan maar richting de toiletten gaan zodat ze daar haar wond onder het water kon houden, maar eer dat ze daar waren lag alles vast al wel vol met bloed. Hoewel het een kleine snee was, was het er vrij diep ingegaan en bleef er dus bloed uit opwellen. Het druppelde algauw over haar vinger heen en Cheryl deed haar best om er niet al te veel naar te kijken. Het was niet dat ze niet tegen bloed kon, het was eerder dat ze dan weer herinneringen kreeg over Stilio. Toen Gunner zijn vraag stelde kreeg ze echter toch een flashback. Ze zag weer voor zich hoe Stilio een flesje Butterbeer naar haar smeet. Deze spatte kapot tegen haar arm. Na een uur kwam Stilio naar haar toegelopen en vroeg of er stukjes in haar wond zaten. Hij haalde zijn wand tevoorschijn, maar in plaats van het te genezen maakte hij het enkel erger en Cheryl viel flauw. Cheryl knipperde met haar ogen om de flashback te verdrijven, maar merkte dat er al minder zuurstof naar haar hersenen ging dan daarnet en dat ze een beetje draaierig werd. Ze greep de rand van het aanrecht vast zodat ze niet om zou kieperen en deed haar best om haar snel kloppende hart te onderdrukken. ‘Ik zal eens kijken,’ sprak ze als laat antwoord op hem waarna ze haar vinger begon te onderzoeken. Ze drukte op de huid onder de wond en het bloed begon er sneller uit te stromen. Ze zag iets glinsteren en zuchtte. Een splintertje dus. Wat ook de oorzaak kon zijn waarom het bloed zo hard stroomde. ‘Er zit een stukje in,’ bevestigde aan hem en merkte tot haar afschuw dat haar stem onvaster klonk dan daarnet. ‘En ik heb geen wand bij, maar ik ken misschien wel een spreuk.’ Het was net alsof ze tegen zichzelf sprak, maar dan vanuit een omgeving waar ze de geluiden niet goed kon opvangen. Het leek ook net alsof ze niet meer wist waar ze was en de zwaartekracht begon aan haar te trekken. ‘Gunner,’ bracht ze zwakjes uit alsof ze zich er van wilde verzekeren dat ze nog steeds normaal kon praten. Ze leunde steeds meer tegen het aanrecht en voelde vaag het bloed over haar vinger stromen. ‘G-Gunner.’ Ze keek om en zag hem, maar het begon te draaien voor haar ogen. Ze merkte dat ze zich een kwartslag draaide en naar hem liep, haar handen naar hem uitgestoken alsof ze een baby was die door haar vader opgevangen wilde worden. Haar voeten leken haarzelf echter in de weg te staan; ze verloor haar evenwicht en viel naar voren terwijl haar oren begonnen te piepen. ‘G-Gunner. H-Help.’

OOC: Dit is gebaseerd op een persoonlijke ervaring xD (Is vorige week flauwgevallen toen ze een diepe snee had en dit onder koud water moest houden)

Onderwerp: Re: Food raiding. di nov 29, 2016 10:47 pm

The bottom is not the lowest we get

Gunner kon echt geen EHBO-kist vinden. Misschien moesten ze die hier nog plaatsen? Er werd namelijk pas sinds kort in de keukens lesgegeven doordat ze een nieuwe leraar ervoor hadden. Het was hem in ieder geval nooit eerder opgevallen dat er kooklessen werden aangeboden op Hogwarts. Nadat hij had gevraagd of ze misschien een spreek kende die wondjes kon helen kreeg hij echter geen antwoord. Verward en bezorgd keek hij haar aan. Zijn stem was zeker verstaanbaar geweest, misschien zelfs iets te luid gezien het feit dat ze hier eigenlijk heel niet mochten zijn. “Cheryl, gaat alles wel goed?” vroeg hij terwijl hij naar het aanrecht toeliep waar ze zich aan vast klemde en keek der aan. De slytherin zag duidelijk aan haar ogen dat ze er honderd procent bij hem was. Even later reageerde ze pas op zijn vorige vraag waardoor ze het vrijwel bevestigde dat ze zich niet helemaal goed voelde. Waarom had hij dan ook met zijn domme kop een paar kommetjes moeten laten vallen? Was het dan zo moeilijk om wat vast te houden? Mentaal sloeg hij zichzelf voor zijn kop. Dat werd in ieder geval geen chocoladepudding vannacht. Over die chocoladepudding gesproken.. Gunner rook een verbrande geur naast hen waardoor hij zachtjes in het Duits vloekte. “Wacht heel eventjes,” zei hij en legde zijn hand eventjes op der schouder voordat hij naar het pannetje snelde en het fornuis waar het op stond te koken uitzette. Nou maar hopen dat de rookmelder niet af ging, want dan was het helemaal feest. ’Er zit een stukje in’ hoorde hij haar plots zachtjes en onderhand dromerig zeggen waarna ze vervolgde dat ze misschien wel een spreuk wist maar helaas geen wand bij zich had. Hij wilde net naar haar toelopen toen hij zag dat ze langzaam door der benen begon te zakken waardoor hij grote ogen opzette en naar der toe racete. Ze mompelde vaagjes telkens zijn naam waarna ze zich omdraaide en der handen naar hem uitstak, haar hand daarbij onder het bloed. Het sneetje leek niet groot te zijn maar het had overduidelijk een ader of iets geraakt . Snel pakte hij haar vast om te voorkomen dat ze ook nog eens zou vallen in der zwakke staat. “Ik heb je vast Cheryl, rustig maar,” probeerde hij haar ondertussen te kalmeren terwijl hij aanvoelde hoe zwaar ze al in zijn armen was. Niet omdat ze zelf zwaar was, maar omdat ze gewoonweg nog amper kracht leek te hebben in der lijf. Scheisse, wat moest hij nu doen? Nee, hij wilde niet dat ze betrapt zouden worden maar aan de andere kant vond hij haar welzijn toch een stuk belangrijker dan dat. Gunner wilde namelijk niet dat der iets zou overkomen alleen maar omdat ze te koppig zouden zijn geweest om naar de hospital wing te gaan. “Wil je toch niet naar de hospital wing gaan?” vroeg hij, hopend dat ze het nog mee zou krijgen. “Dit gaat namelijk echt niet goed schat, en ik weet ook geen spreuken om je te helpen. Je bent zelf ook niet echt in staat om nu een spreuk uit te oefenen,” zei hij en keek der aan terwijl hij der stevig vast had. Uiteindelijk liep hij toch maar met der naar de kraan toe en bracht der tot zitten op het aanrecht terwijl hij der rug ondersteunde zodat ze niet zou omvallen. Hij zette de kraan op een zacht straaltje zodat het ook geen pijn zou doen als het te hard op de wond terecht zou komen. “Kan een beetje pijn doen,” waarschuwde hij der terwijl hij der hand vastpakte en deze met de zijne onder de kraan plaatste.

♥

OOC;; ocharme, hoe kwam je aan zo'n diepe snee??

Onderwerp: Re: Food raiding. do dec 01, 2016 10:35 pm

Cheryl merkte vaag op dat ze haar evenwicht volledig verloor en tegen hem viel. Ze merkte amper dat ze op hem steunde. Ze brabbelde wat onsamenhangende woorden en alles leek om haar heen te tollen, maar het hielp wel enigszins dat ze op Gunner kon leunen. Ze deed haar uiterste best om erbij te blijven. Hoe vaak was het wel niet voorgekomen dat Stilio haar zo ernstig gemarteld had met zijn spreuken dat ze het bewustzijn verloren had? Hij had haar er telkens weer op getraind om wakker te blijven tijdens zo’n toestand. Soms deed hij dat door haar te slaan, soms door rustig door haar haren te strelen. Het was maar net in welke bui hij had gezeten. Ze zou denken dat ze door die harde trainingen inmiddels wel wist hoe ze in dit soort situaties bij bewustzijn kon blijven, maar om eerlijk te zijn wist ze dat maar amper. Als een lappenpop leunde ze tegen Gunner aan. Op de één of andere manier ging haar ademhaling niet sneller en ging haar hart niet sneller kloppen. Het toonde dus aan dat ze geen hysterische aanval kreeg omdat hij haar aanraakte en omdat ze volledig afhankelijk van hem was. Het feit dat hij iets vertrouwelijks om zich heen had hangen zorgde daar wel voor. Ze had niet het idee dat hij misbruik ging maken van deze situatie om dingen te doen die het daglicht niet konden verdragen. Het kwam zelfs niet eens in haar op dat hij dat kon doen, ze was momenteel enkel blij voor het feit dat hij daar was voor haar. ‘N-Nee.’ Ze ving zijn woorden vaag op, maar begreep het gelukkig wel en kon de betekenis er dan ook snel achter vinden. Nee. Ze wilde niet naar de Hospital Wing gaan. Ze hadden haar daar al te vaak gezien en bovendien had ze als opdracht gekregen dat ze eigenlijk in haar bed moest blijven liggen. Bovendien wist ze dat de pijn dadelijk wel zou stoppen en dat ze zo dadelijk weer bij bewustzijn zou zijn. Ze liet zich meevoeren met hem naar het aanrecht en leunde zwakjes op hem terwijl hij haar vinger schoonmaakte. Ze had haar arm op zijn schouder gelegd en steunde met haar hoofd tegen het zijne. Ze kon haar lichaam op de één of andere manier niet recht houden, maar het was alvast een goed ding dat ze hem tegen haar hoorde praten en dat ze het koude water over haar vinger voelde gaan. Hij was haar dus aan het verzorgen. Het zorgde ervoor dat ze weer een beetje bij bewustzijn kwam. Het feit dat ze tegen hem kon leunen en dat ze zat hielp ook al wel. Ze opende haar ogen en wachtte tot het duizelige gevoel weg zou gaan. ‘Sorry dat ik zo zwak ben,’ mompelde ze tegen hem. ‘Ik doe mijn house niet bepaald eervol aan.’ Ze had geen idee of de woorden wel klopten in de volgorde hoe zij ze uitsprak, maar op dit moment zou dat haar een worst wezen. Ze probeerde om haar gewicht wat te verdelen zodat hij haar niet volledig moest tegenhouden. Ze trok zich een beetje terug, maar leunde wel nog half met haar hoofd tegen het zijne. De pijn werd al iets duidelijk en de omgeving ook; ze hoorde de kraan in elk geval. ‘Het gaat al beter,’ sprak ze al wat meer helder dan daarnet. ‘We hoeven niet naar de Hospital Wing te gaan. Een pleister en wat ontsmettingsmiddel en dan ben ik goed om te gaan.’ Ze kwam nu pas echt weer volledig bij bewustzijn en voelde haar wangen warm worden toen ze merkte hoe dicht hun hoofden zich wel niet bij elkaar bevonden. Ze trok zichzelf opnieuw wat terug zodat ze niet meer zo erg op hem leunde en keek hem aan. ‘Mijn Slytherin held,’ grinnikte ze en ze schudde haar hoofd om helder te worden. Volledig helder.

OOC: Ik botste met mijn pink tegen een kleerhanger aan waar ik 'm aan open haalde. Inmiddels is hij weer genezen ^^

▲ Gesponsorde inhoud

» I'm preyin' on food tonight, hunt it down eat it alive.