When the rules got broken

Evan wendde zijn blik expres af van Alix toen ze zich uitkleedde. Hij was niet het soort jongen die daar naar keek. Hoewel hij, net als andere jongens, een vrouwenlichaam wel mooi vond, was hij niet het type die dat te hard liet doorschijnen. Je kon dan ook wel stellen dat vrouwen zich dikwijls onzeker in zijn buurt voelden omdat ze geen idee hadden of hij hun nu wel mooi vond of niet. Complimenten daarover maken deed hij nauwelijks en als hij dat al deed dan was het zo sarcastisch dat ze zich er eerder beledigd door voelden dan dat ze het echt leuk vonden om het aan te horen. Terwijl Alix zich uitkleedde hield Evan zich bezig met te checken of zijn spieren al wat meer te zien waren. Tot zijn tevredenheid merkte hij op dat de spieren in zijn armen al wat meer opbolden als hij ze aanspande en dat zijn borstkas ook wat meer tekenen begon te vertonen van een sixpack. Nu was het nog maar een beginnende sixpack, maar binnenkort zou het al wat meer te zien zijn. Nick en hij moesten zodra het vakantie werd weer eens samen gaan fitnessen. Dan zouden ze James ook mee moeten nemen. Hij was eigenlijk wel benieuwd hoe James het hier redde op Hogwarts. Zijn agressieve karakter lag hem namelijk soms wel eens in de weg, maar Evan had het idee dat de jongen zich vrij goed kon beheersen hier en zijn weg goed wist te vinden. Zo lang Nick hem meer met rust liet over eventuele meisjes die achter James joegen vond hij het goed. Evan keek toe hoe Alix zich in het water liet zakken en volgde haar niet veel later. Hij voelde zijn spieren ontspannen toen het warme water zijn lichaam raakte en zuchtte even van verlichting. ‘Echt niet normaal dat alleen prefect’s hier gebruik van maken mogen,’ zeurde hij. ‘Wij hebben evengoed recht op wat ontspanning en wat krijgen we? Een paar douches die het soms nog eens vertikken om warm water te laten stromen ook. Dit is toch veel beter?’ En tevreden zijnde liet hij zich nog wat meer in het water zakken.

Alix gaf niet bepaald aan dat ze het met hem eens was, maar dat had hij ook niet van haar verwacht. Genietend sloot hij zijn ogen toen hij de warmte voelde en bewoog lichtelijk met zijn armen zodat kleine cirkeltjes ontstonden in het water. Hij had niet gedacht dat hij vanavond hier met Alix zou zijn, maar hier was hij dan. Waarschijnlijk waren er wel een paar jongens op school die hier van droomden. Hij wilde het eigenlijk niet eens weten. En dus concentreerde hij zich op de woorden die ze sprak. ‘Daar heb je gelijk in, hoewel ik nu ook weer niet kan geloven dat de andere studentes zo’n heilige boontjes zijn dat ze hier niet eens komen om weet ik veel wat te doen.’ Hij trok een vies gezicht. Werd dit water elke dag wel schoongemaakt? Hij mocht hopen van wel. Met die vol hormonen zittende pubers hier op Hogwarts wist je maar nooit. Een paar meiden dachten trouwens onterecht van hem dat hij ook zo was, hoewel hij tijdens zijn jaren hier op Hogwarts nog nooit over de scheef was gegaan. En hoewel zijn vrienden anders beweerden, was hij er vrij zeker van dat hij in zijn dronken toestanden tijdens de avondjes uit ook niks had gedaan waar hij later spijt van zou krijgen. Je zou het niet van hem denken, maar hij was op dat vlak vrij romantisch aangelegd. Ha. Hij en romantisch. Je moest hem nu écht niet laten lachen. ‘Dus…’ Er viel even een awkward stilte. De vorige keer dat ze elkaar hadden ontmoet, was dat niet zo soepel verlopen. Maar dat ze hier zaten en hij haar de rug niet had toegekeerd toen hij er achter gekomen dat zij het was, wilde toch wel zeggen dat hij haar niet zo erg vond dat hij niet bij haar in de buurt wilde zijn. Leuk was anders, maar helemaal slecht was het dan toch ook niet. ‘Heb jij nog iets meegemaakt?’ vroeg hij.

Alix zei niet te veel op zijn woorden en erkende gelukkig ook niet hardop het feit dat hij haar zojuist gelijk had gegeven. Hij had zijn woorden nog willen terugnemen, maar dan zou er weer extra nadruk op het feit gelegd zijn dat hij haar gelijk had gegeven en dat wilde hij absoluut niet. Dadelijk dacht ze nog dat hij haar vaker gelijk ging geven of zo. Niet dat dat echt een ramp was, maar net zoals elke andere Slytherin was ook zij waarschijnlijk heel trots aangelegd en was je gelijk krijgen gewoon iets triomfantelijk om mee te maken. Alix blies de lucht door tussen haar lippen en voor de één of andere reden dacht hij dat ze iets met emoties had of zo, maar toen bleek het gewoon dat ze het behoorlijk saai had gehad. Huh. Zijn gedachten? Oké dan. Alsof Alix hem hier opeens iets heel persoonlijks ging vertellen of zo. Daar zag hij de blauwharige nu echt niet voor aan. Wacht. Blauw? Oh. Ze had haar haren gekleurd. Dat zag hij nu pas. Wauw, Evan, goed bezig. Mocht ze zijn meisje zijn dan had hij hier geen punten mee gescoord. Maar ze was zijn meisje niet en de kans dat ze dat zou worden was vrij klein, dus no worries. Maar nu kon hij haar wel Smurf noemen, yay! En geen Greylock meer. ‘Eens zien…’ Hij dacht kort na. ‘Ik ben uit geweest met Laila en echt hartstikke dronken weer terug naar school gekeerd, ik heb nog wat ruzie gekregen met een paar gasten en dat was het voor de rest wel.’ Hij keek haar aan. ‘Enige speciale reden waarom je je haarkleur veranderd hebt van wit naar blauw? Ik had echt zo’n mooie bijnaam voor je en nu moet ik die weer veranderen. Weet je hoe veel moeite het me wel niet steeds kost om ze te verzinnen?’ En hij keek haar aan alsof hij diep beledigd was.