nieuw? + James Allen

Melody zat in de leerlingen kamer te lezen. het was rustig vanavond. de meeste waren iets gaan doen maar Melody genoot van de rust die er nu was. het was al druk genoeg qua huiswerk en lessen volgen. ze had behoefte aan een avondje met haar boek waar ze uitgebreid aan het schrijven was. opeens hoorde ze de deur en keek om.

James had er de gewoonte van gemaakt om ook hier op Zweinstein te blijven sporten. Zodra er weer eens try-outs waren voor de zwerkbalteams, wilde hij erin en daarvoor moest hij in een goede conditie blijven. Dus was hij meteen na het avondeten naar het meer gegaan om een eindje te lopen. Hij liep heel rustig en ontspannen zonder dat hij een keer op zijn adem moest trappen. Lopen vond hij geweldig, het maakte je volledig rustig en hij had de tijd om na te denken over alles wat er de laatste tijd gebeurd was.

En dat was veel, in zijn geval. Niet alleen zat hij nu op dezelfde school als zijn beste vriend, hij zat ook nog eens op een andere school. Een school die in niets leek op Ilvermony, buiten het feit dat het een toverschool was en dat er vier afdelingen waren. Hij miste Ilvermony wel. Hij kende er bijna iedereen, terwijl hij hier op Zweinstein nauwelijks zijn jaargenoten kenden. Ook het feit dat hij niet meer in een Zwerkbalteam zat vond hij heel jammer. Maar zodra hij de kans kreeg, zou hij ervoor gaan!

Na ruim anderhalf uur zo gelopen te hebben, werd het tijd om terug te keren naar de leerlingenkamer. Hoewel hij op zijn gemak was blijven lopen, had het toch een flinke inspanning gevraagd en het zweet parelde op zijn huid. Snel douchte hij en even later kwam hij weer de trap af, de leerlingenkamer in, klaar voor zijn dagelijkse ritueel: Mensen leren kennen. Hij droeg een bordeaux trui, met op de borst een kleine wampus geborduurd. Moe maar voldaan liet hij zich in een van de fauteuils vallen bij het haardvuur. Het was vrij rustig in de leerlingenkamer, bijna leeg zelfs. Dat dat überhaupt mogelijk was, had hij niet voor mogelijk gehouden.

Afgezien van hemzelf, waren er maar drie andere mensen in de leerlingenkamer. Een koppeltje dat heel intiem in het hoekje zat, en een meisje dat in een andere fauteuil zat, met een hele hoop perkament voor haar. Hij meende haar te kennen uit de les, maar erg zeker was hij niet. "Veel huiswerk?" Wauw. Serieus? Kon hij nu ECHT geen betere opener verzinnen? Moest het de situatie niet nog belachelijker maken, dan zou hij zichzelf nu gewoon in zijn gezicht slaan.

Melody keek de jongen aan die nu in een andere stoel naast haar was komen zitten. Ze bekeek hem onopvallend. hij mocht er wel wezen. ze had hem enkele keren in een les gezien, maar ze kende hem verder niet, iets wat ze jammer vond. "voor dit vak wel." ze keek hem weer aan. "ben je nieuw hier? heb je niet echt nog veel gezien." vroeg ze beleeft. ze was nieuwsgierig naar hem geworden. snel legde ze haar veer neer. kwam beter over vond ze.

Gelukkig. Het leek erop dat ze het niet vreemd vond. Toch vervloekte hij zichzelf omdat hij niets beters had gevonden dan 'Veel huiswerk?' om het gesprek te openen. Gelukkig maar dat Evan en Nick er niet bij waren. Man, die hadden nu in een deuk gelegen en er nog maandenlang mee gelachen. Zoals echte vrienden hoorden te doen.

Het meisje zei dat ze hem nog niet gezien had en vroeg hem of hij misschien nieuw was. James glimlachte. Niet dat het vreemd was, hij was ook effectief nieuw, maar om de een of andere reden draaide elk gesprek altijd binnen de minuut uit op het feit dat de persoon tegenover hem vroeg of hij nieuw was hier. Blijkbaar vielen nieuwe mensen erg op op Zweinstein...

"Yep, dit is mijn eerste maand hier. Ik ben overgekomen vanuit Ilvermorny, dit was iets dichter bij huis, vandaag." Voilà. Dat was dan weer opgeklaard. "Ik ben James trouwens, en jij?" Hij stak uitnodigend zijn hand uit.

Melody schudde zijn hand en keek hem glimlachend aan "ik ben Melody en welkom op Zweinstein" zei ze en ergens was ze blij dat James haar aansprak. Ze had niet veel vrienden en ze wou dat wel, maar omdat ze soms best wel verlegen was en ze het lastig vond om mensen toe te laten en te vertrouwen, maar bij James had ze wel een goed en fijn gevoel. "om eerlijk te zijn heb ik nog nooit van Ilvermorny gehoord. wil je er iets meer over vertellen? hoeft niet als je wilt hoor" zei ze en deed een plukje haar achter haar oor. ze wou beleeft en geïnteresseerd overkomen maar ze wou hem tot nergens toe dringen. Melody wou hem graag leren kennen.

Melody. Best een mooie naam. Even dacht hij haar te vragen of ze misschien ook uit de VS kwam, hij kende er namelijk wel een aantal Melody's, maar dat was te zot voor woorden. Het was niet omdat hij daar Melody's kende, dat die naam hier niet zou voorkomen.

Het verbaasde hem dat ze nog nooit van Ilvermorny gehoord had, het was toch een van de grotere scholen van de toverwereld. "Wel, Ilvermorny is volledig anders als Zweinstein. Je hebt er ook vier afdelingen, er is een zwerkbalkampioenschap en de proffen geven verschrikkelijk veel huiswerk, maar daar stoppen de gelijkenissen ook." Hij zweeg even en dacht na. "Ik denk dat het grootste verschil erin zit dat ze daar veel meer dreuzeldingen doen dan hier. Gewone sporten werden er evengoed gedaan en mensen luisterden naar dezelfde bands als dreuzels."

Melody begon te stralen toen hij over dreuzel sporten en muziek begon. dat was wel 1 van de dingen die ze miste als ze op zweinstein was. "mijn ouders hebben het altijd over zweinstein gehad eigenlijk. er is wel eens gesproken over Ilvermorny maar dat was niet vaak, ze waren er niet zo fan van geloof ik." zei ze en keek hem toen weer aan. "welke sporten deed je daar en was je ook zo gek op muziek?" vroeg ze. Ze had sinds kort een eigen huisje aan het strand en was super dol op surfen. zelfs was ze ook echt een muziek fanaat. de professoren werden wel eens gek van haar als ze in een les een nummer zat te neuriën . zelf schreef ze ook muziek. haar gitaar en haar notebook waren haar heilig, daarin stonden al haar zelf geschreven muziek.

"Tja, je ouders waren vast bang dat Ilvermony beter was dan Zweinstein." antwoordde James, met een uitdagende grijns op zijn gezicht. Een peetje pesten mocht wel, toch? Om de een of andere reden leek het haar plezier te doen dat hij over de dreuzelsporten begon. Waarschijnlijk was ze een modderbloedje. Volbloed kinderen begonnen vaak spontaan te kokhalzen bij het woord dreuzel.

Ze vroeg welke sporten hij deed en of hij ook graag muziek luisterde. "Wow, wow, een vraag tegelijk." Hij lachte even en zei:" Ik speelde meestal football met mijn vrienden. Soms ook eens baseball, maar dat was alleen maar als er veel meisjes mee deden." Hij grijnsde. Football spelen was immers nog niet half zo leuk als het er niet hard aan toe kon/mocht gaan.

"Muziek ben ik nooit zo'n fan van geweest. Ik hoor het graag en tegen een feestje zeg ik nooit nee, maar om nu te zeggen dat ik er gek van ben... Nee, geef mij maar een goede bezem of een bal en ik amuseer mij er veel langer en beter mee."

Zijn mopje leek iets getriggerd te hebben bij Melody, want bijna meteen veranderde ze in een ware spraakwaterval. Ze gaf een lange en ingewikkelde uitleg om te vertellen dat ze dreuzelsporten wel degelijk leuk vond, iets met dat haar grootmoeder langs een kant dreuzelbloed had en meer van dat soort dingen. Niets bijzonders.

Maar het volgende wat ze zei, deed James fronsen. Los van het feit dat ze claimde om regelmatig voetbalwedstrijden te hebben gezien, buiten het medeweten van haar vader om, beweerde ze ook nog eens dat Ilvermorny een mogelijkheid was geweest om haar naartoe te sturen. “Ik dacht dat je zei dat je nog nooit van Ilvermorny gehoord had?” begon hij. Als er iets was waar hij echt kwaad van werd, hij werd van veel dingen kwaad maar dit stoorde hem meer als andere zaken, dan was het wel dat mensen probeerden om hem dingen wijs te maken. Akkoord, hij was niet van de snuggersten, maar hij was ook geen achterlijke bergtrol.
Hij negeerde haar verhaal over haar huisje op het strand en het feit dat ze wel eens een balletje wilde schieten volledig en… Wacht eens even. Was er überhaupt wel iets waar van wat ze zei? Ballen schieten bij football? Had ze ooit al eens zelfs nog maar van ver een wedstrijd gezien?

“Kijk Melody, ik vind het fijn dat om met je te praten, maar waarom krijg ik het gevoel dat je verhalen niet kloppen?” Zijn ergernis was hoorbaar in zijn stem en hij was recht gaan zitten in zijn fauteuil. “Opeens ken je Ilvermorny wel, je geraakt in de VS om een footballwedstrijd te zien zonder dat je vader het doorheeft,…” Hij hoopte maar dat ze een verdomd goede verklaring klaarhad!

ze keek hem aan en hij had een punt. "Omdat ik moet oppassen wat ik zeg hier." fluisterde ze en snel keek ze rond. de kamer was  gelukkig leeg. "mijn ouders hebben een grote invloed op de tover wereld en ze verwachten veel van me. als ze weten dat ik dingen doe, die in hun ogen totaal verkeerd zijn, dan ben ik echt nog niet jarig. ik ben zeer geïnteresseerd in de dreuzel wereld maar laten we erop houden dat mam ontzettend onder de plak zit bij pap en dat ze wel dingen moet doen om hem te pleasen. zij wou me op  Ilvermorny plaatsen maar pa heeft haar dat behoorlijk uit haar hoofd gepraat. laten we het maar daarop houden anders komen we wellicht beide in de problemen en dat is iets wat ik totaal niet wil James. ik vind het juist super fijn om met je te praten. dus sorry voor mijn dubbele boodschap qua dreuzel dingen" zei ze netjes en gemeend. James was de eerste aan wie ze iets over thuis vertelde. dat deed ze bij anderen nooit. het voelde goed om het te vertellen al was het een beetje vaag maar hij zal wel weten wat ze bedoelde. althans, dat hoopte ze

Melody vertelde dat haar moeder thuis onder de sloef lag en dat ze moest oppassen wat ze zei omdat haar ouders een grote invloed hadden in de toverwereld. Ook zou haar moeder haar op Ilvermorny hebben willen plaatsen en ze zei dat ze er over wilde ophouden zodat ze niet allebei in de problemen zouden komen. Hmpf. Dat was wel erg makkelijk.

James fronsde terwijl hij twijfelde hoe hij zou reageren. Ze leek hem wel oprecht maar haar uitspraken waren te zot voor woorden. Hij had wel al gehoord en gemerkt dat de oude tradities en het zuiver houden van het bloed hier in Zweinstein veel feller aanwezig was dan op Ilvermorny, dus het zou inderdaad wel haar vreemde gedrag kunnen bepalen. Langs de andere kant, het verklaarde nog niet hoe ze stiekem footballwedstrijden kon gaan kijken. Voorlopig besloot hij haar echter het voordeel van de twijfel te geven. Misschien overdreef ze gewoon graag.

Toen James zijn mond weer opende, was zijn stem al een heel stuk zachter geworden. Hij vertrouwde het zaakje nog altijd niet helemaal, maar voorlopig zou hij het laten rusten.
“Wat was je aan het studeren?” Hij knikte met zijn hoofd in de richting van het perkament. Het was misschien niet het meest interessante onderwerp, maar als je bedacht dat hij ook had kunnen beginnen tieren omdat hij vermoedde dat ze tegen hem loog, dan was het toch al geen slechte poging om het gesprek in goede banen te leiden.

Melody was blij dat hij het redelijk begreep. ze kon het wel snappen, dat James haar niet geloofde, zelf snapte ze bepaalde dingen over haar ouders ook niet en dat was al erg genoeg. Hij mocht wel vragen stellen als hij wilde en ze zou eerlijk antwoord geven daarop. ze wist dat er mensen hier waren die close met haar ouders waren en dat hun dingen door konden vertellen waardoor ze flink in de problemen kon komen en wellicht James ook en dat wou ze al helemaal niet. ze keek hem weer aan met haar bruine ogen en liet hem het boek zien waarin ze bezig was toen hij vroeg wat ze aan aan het studeren was,  dierenfabels. "beetje ervaring mee? ik ben niet zo goed in dit vak" zei ze