▲ June Annesley Ravenclaw Aantal berichten : 21 IC posts : 6 Hogwarts IDSchooljaar: Seventh yearLeeftijd: 17Partner: Flash your teeth, though the inside hurts. | Onderwerp: Along the road za okt 15, 2016 10:41 pm | |
| De gangen in Hogwarts waren eindeloos. Het soort van systeem dat achter al de trappen, hoeken en kiertjes zat had je zo'n beetje pas doorgrond op het moment dat je de school bijna zou verlaten, bij wijze van spreke. Zelfs June moest bekennen dat ze al enkele keren verdwaald was geraakt, voordat ze besloot dat het een goed idee was om wat meer aandacht aan het doolhof dat de school was te besteden. De blondine zat nu in haar laatste jaar en wist onderhand wel wat over de ligging van bepaalde locaties en zo ook de plekken waar ze in alle drukte soms wat rust kon vinden. Of andersom. Net wat gunstig was. De lessen waren ondertussen allemaal afgelopen. De rust was op de trappen echter wat teruggekeerd na de heisa die altijd ontstond wanneer alle lessen tegelijk tot een eind liepen; er waren enkel wat groepjes en hier en daar een "eenzame" leerling in de gangen te vinden. June had oordopjes in haar oren, haar mobiel in een zak (haar vader was een dreuzel en ze was handig in de "hedendaagse technologie", zoals velen trouwens wel), terwijl ze zich een weg baande door de gangen. Haar haren leken door het licht van de lantaarns aan beide kanten van de muren goud - de lange lokken dansten achter haar aan bij elke stap die ze zette. Met wat boeken onder haar arm geklemd liep ze een trap op. Echt, je zou nog eens per dag vijf kilo kwijtraken aan al het geloop dat je dagelijks deed hier. "Curse the things that made me sad for so long. Yeah it hurts to think that they can still go on." De zeventien-jarige neuriede een beetje mee met de muziek en maakte een sierlijk bochtje toen ze de bovenkant van de eerste van de vele trappen had bereikt. Net toen ze zich realiseerde dat hier ook een ander persoon liep was het al te laat: ze knalde volop tegen dit persoon aan, waarbij de boeken uit haar handen vielen. Natuurlijk, zo'n typisch film-cliché. "Ugh," mompelde June lichtelijk geïrriteerd, niet eens tegen het persoon zelf (ze had nog geeneens gezien of het een jongen of meisje was of iets dergelijks) en bukte vervolgens om d'r boeken op te rapen. Fijn. [+ Alessio] |
|