Intervention

Onderwerp: Intervention di okt 18, 2016 12:45 am

Het was alweer tijd voor pauze, gelukkig, en het volgende uur had hij gewoon geen les. Handig, die vrijstellingen voor bepaalde vakken omdat hij die thuis al had gezien. Zelfs als het een vak was die gewoon in zijn jaar werd gegeven. Maar het was nu niet dat hij ooit moeite had gehad met astrology. Hij was er best goed in, en veel kon hij er waarschijnlijk niet meer over bijleren. Maar het huiswerk moest hij wel nog gewoon maken. Dus was hij naar de great hall gegaan om daar in alle rust het opstel te schrijven. Fred was ergens random neer geploft, had niet door dat hij aan de Ravenclaw tafel zat, maar het boeide hem ook niet veel. Tijdens de lessen door kon het blijkbaar niemand echt schelen, had hij gehoord. Wat hij ook gehoord had (het had wel voordelen om mensen met bepaalde rangen te kennen en er zelf ook een te hebben) was dat de jongen die schuin tegenover hem zat redelijk wat problemen had met zichzelf.

Nachtmerries, of zoiets, waarbij hij niet alleen zijn roommates wakker gilde maar de volledige jongens dorm. Dat had hem op de één of andere manier wel nieuwsgierig gemaakt, en hij had de oudere jongen wel vaker in de gaten gehouden. Zonder er eigenlijk twee keer over na te denken, sloeg hij zijn boek dicht en schoof wat op, zodat hij nu recht tegenover Stiles zat. ”Hé, jij bent Stiles toch? Roommate van Felix?” Vroeg hij, zijn blauwgrijze ogen op de jongen gericht.

&Stiles

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 9:39 am

Rustig zat hij aan zijn huiswerk, ondertussen was hij van alles in zijn mond aan het proppen. Waar hij mee bezig was was niet bepaald saai maar ook niet interessant te noemen, waardoor hij er langer over deed dan normaal. Een beweging in zijn tweede zichtsveld deed hem opkijken waarna de jongen tegen hem begon te spreken. Vol verbazing liet hij zijn mond vallen, keek hij om zich heen en wees naar zichzelf. Als hij het goed gehoord had, en gezien Stiles altijd alles juist hoorde, was dit Prince Frederick? Na een tijdje bevoren te hebben gezeten liet hij zijn handen vallen. "Ehh, ja. Ja. Frederick?" Hij wilde zijn hand boven te tafel uitsteken maar in het proces stootte hij deze keihard tegen de onderkant van de tafel. Wat onhandig greep hij deze beet en deed zijn best om het niet uit te gillen van de pijn, wat voor een hoop gekke gezichten zorgde. Met allemaal lucht in zijn mond en met opgeblazen wangen keek hij Frederick weer aan, pijnlijk knikkend.

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 10:42 am

Zijn impulsieve aanspreking was nu misschien niet de beste move geweest. Wat moest hij nu gaan zeggen? Hé, ik hoorde dat je socially awkward bent en ik wil het helpen fixen? Nee, hij zou het echt wel een stuk subtieler moeten aanpakken. Maar dat was hij nu eenmaal niet gewend. Hij was best recht door zee, met duidelijke doelen waar hij naar toe werkte. Gelukkig had hij nog iets of wat mensenkennis om zich te realiseren dat dat bij Stiles niet zou werken. Zelfs na zijn begroeting bleef het een eindje stil. "Ehh, ja. Ja. Frederick?" Vroeg de Ravenclawer toen. Fred wou hem net corrigeren toen hij een luide doffe klap hoorde die van onder tafel kwam. Stiles verkrampte en trok een nogal pijnlijk gezicht. Zo, die was.. Nerveus.

”Klopt ja. Doe maar rustig hoor, we zijn hier onder vrienden, toch?” Glimlachte hij. Een grote sociale kloof, maar toch. Hij zag maar één manier om de jongen te kalmeren, dus probeerde hij het hele standen-gedoe even aan de kant te schuiven. ”Goed, wat me op gevallen was, ik zie dat je vaak angstig wordt als mensen tegen je praten. Waarom doe je dat?” Vroeg hij, misschien toch wel weer iets te rechtuit, maar hij kon het nu eenmaal niet helpen. Hoe sneller hij wist wat er aan de hand was, hoe sneller hij dit kon oplossen. Want dat was wat koningen deden toch? Problemen oplossen? Zijn vader zou vast trots op hem zijn.

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 10:51 am

De pijn begon wat te zakken dus kon zijn gezicht ook weer rusten, maar hij kon het niet laten om nog even over zijn hand te wrijven. Stiles was best fragiel, met een lage pijngrens. Meneer de prins zei dat ze onder vrienden waren waarop hij een beetje ongemmakelijk knikte, het was nogal raar dat een limp als hij zich onder hetzelfde niveau als een prins kon begeven. De jongen begon weer te spreken en dit kwam nogal direct aan. "Ik, ja, uhm? Wat? Tsja... Ik ben niet zo goed in, ja, socialiseren ofzo." Hij keek even weg en dacht om een of andere reden iets, waardoor hij iets zei dat hij normaal niet zomaar hardop zou zeggen. "Ik voel me niet snel gemakkelijk onder mensen en vind het moeilijk mensen te vertrouwen, allright?" Zijn stem klonk niet gemeen maar wel wat harder dan het normaal zou klinken, waarschijnlijk omdat hij iets er zo snel uit pompte.

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 11:19 am

De subtiele aanpak, die dus het best zou werken, lag hem niet zo. Hij moest eerlijk zijn dat hij niet eens wist hoe dat moest. Het lag nu eenmaal niet in zijn aard, en hij was ook opgegroeid met het idee dat iedereen hoe dan ook toch wel naar hem zou luisteren. Niemand had hem ooit tegen gesproken, of gecorrigeerd. Zijn ouders hadden hem wel netjes opgevoed tho, en van tijd tot tijd hadden ze hem ook wel een keer iets niet toe gelaten of hem gestraft voor dingen die hij niet had mogen doen, maar dat was anders. Qua stand alleen al waren zijn ouders al hoger in rang, en dan nog. In de privé vertrekken van hun kasteel werd niemand aangesproken met zijn titel en waren rangen niet bestaand. Dan was hij gewoon hun zoon en zij zijn ouders. Zelfs zijn oma, de koningin überhaupt, sprak hij gewoon aan met oma Kate.

Dat hij nu die privé sfeer mee nam naar het gesprek met Stiles, was dan ook wel heel speciaal. Of hij het lang vol zou houden, was een tweede. Of de jongen niet snel weg zou rennen, was ook maar de vraag. Want hij leek niet zo blij met zijn plotse nogal invasive vraag. "Ik, ja, uhm? Wat? Tsja... Ik ben niet zo goed in, ja, socialiseren ofzo." Antwoordde hij, waarna hij weg keek en zo het contact een beetje verbrak. Maar hij vervolgde zichzelf zonder enige aansporing van zijn kant. "Ik voel me niet snel gemakkelijk onder mensen en vind het moeilijk mensen te vertrouwen, allright?" Bekende hij. Frederick knikte even in zichzelf. ”Snap ik, mensen kunnen heel intimiderend zijn”, Glimlachte hij. Hij had er vroeger ook wel last van gehad, maar het was zo’n beetje vanzelf terug weg gegaan omdat hij zag hoe chill zijn vader om ging met grote groepen mensen. ”De truc is om zelf de leiding te nemen vanaf je een kamer binnen komt. Hoofd omhoog, borst vooruit, dat soort dingen”, Knikte hij heftig. En dat was nu precies wat Fred aan Stiles kon leren.

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 12:08 pm

Hij hield zijn mond gesloten maar er gingen duizenden gedachten door zijn hoofd heen, hij had geen idee hoe hij het moest uitleggen want hij wist wel hoe hij voor zichzelf,opkomen maar toch... Nee. Uhm, ja. Fred begon weer te spreken waardoor zijn gedachten weer opzij geschoven werden en grinnikend trok Stiles zijn gezicht even samen. "Well, ze zeggen me dat het vrij duidelijk is wanneer ik aanwezig ben, maar niet zo als jij." Lachtte hij, hij was het meer om zijn drukte en ADHD. "En ik zit hier zeven jaar op school, jij een paar dagen."

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 3:12 pm

Eigenlijk had hij dus oprecht geen idee waar hij aan begonnen was. Maar goed, het was te laat om nu nog te stoppen en hij was sowieso al niet de persoon die zou opgeven. Uitdagingen aan gaan was nu eenmaal iets wat hij soms misschien te snel deed, maar hij zou nooit zomaar zonder reden terug krabbelen. En in de korte minuten dat hij met Stiles aan het praten was, vond hij hem wel een aardige knul. Misschien inderdaad een beetje verlegen, maar hé, dat vond hij niet eens erg. "Well, ze zeggen me dat het vrij duidelijk is wanneer ik aanwezig ben, maar niet zo als jij." Reageerde hij op zijn woorden. "En ik zit hier zeven jaar op school, jij een paar dagen." Argumenteerde hij nog. Frederick nam de woorden in zich op. ”Maar het is nooit te laat om het te proberen toch? Je hebt gewoon een beetje hulp nodig, en die bied ik je aan. Maar ik ga je tot niks verplichten tho, als je het niet wil, dan doen we het gewoon niet”, Stelde hij Stiles gerust. ”Dat betekent niet dat je niet tegen me mag praten, als je ergens alleen bent en je ziet mij, kom gewoon hi zeggen oké?”

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 5:07 pm

Hij glimlachte toen hij nog wel zei dat het niet hoefde, hij had er niet zo'n zin in om echt in het aandachtspunt te staan. Vervolgens zei hij dat Stiles altijd met hem mocht praten wat hem een stuk beter deed voelen over zichzelf. "You don't know what you're getting yourself into." Grinnikte hij. Vervolgens draaide hij zijn boek om en schoof hij deze naar hem toe. "Lycanthropy." Sprak hij met twinkelende oogjes. "Hoe vet is dat?"

Idk hoe ik die engelse dingen in het nl nicely kon zeggen dus yolo

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 6:21 pm

Fred kreeg wel het gevoel alsof hij tot Stiles kon doordringen. Of het nu was omdat hij een zekere indruk had gemaakt door zijn rang een beetje opzij te schuiven, of dat de Ravenclawer onbewust respect had voor die rang, wist hij niet. Maar het werkte wel. En hij zag de jongen op een bepaald moment ook gewoon ontspannen. Alsof hij zijn hulp aanvaardde, al snapte hij waarschijnlijk nog steeds niet waar die plotse interesse van hem vandaan kwam. Maar daar was hij niet de enige. Frederick wist het namelijk zelf ook niet. Maar goed, zo ver waren ze al, dus het kon alleen maar de goeie kant op gaan vanaf hier. "You don't know what you're getting yourself into." Grinnikte de jongen, waarop hij zelf ook grijnsde. ”Waarschijnlijk niet, maar dat zie ik later wel”, Zei hij schouderophalend.

Stiles draaide het boek dat hij zat te lezen ineens om naar hem. "Lycanthropy." Zei hij, terwijl hij zelf een kijkje nam naar de pagina die open lag. "Hoe vet is dat?" Vervolgde hij. Fred trok een wenkbrauw op. ”Van wat ik er over gehoord en geleerd heb, is het voor de persoon in kwestie niet echt aangenaam”, Lachte hij. Hij had het onderwerp wel kort gehad drie jaar geleden, maar verder was er nooit over gesproken. ”Ik vraag me af hoeveel er nog over zijn”, Dacht hij luidop. Naar zijn weten konden het er niet veel zijn, maar goed, hij wist nu ook niet bepaald alles.

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 7:51 pm

Nadat Fred nog geantwoord had op zijn woorden was Stiles alweer ergens anders mee begonnen, als je hem met een spreekwoord moest beschrijven was dat waarschijnlijk "van de hak op de tak". "Well, misschien moeten ze eens kijken naar de voordelen en niet alleen naar de nadelen? Surely is niet alles verschrikkelijk eraan toch?" Hij keek even de lucht in, verwerkend wat hij net allemaal gelezen had. "Gefeliciteerd, je heb me wat gegeven wat me vannacht weer wakker kan houden." Zei hij met een klein lachje, wijzend naar wat Fred zich aan het afvragen was. Om één of andere reden was Stiles al volledig op zijn gemakje, iets wat nog best als bijzonder gezien mocht worden.

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 9:58 pm

Soms zou hij wel eens gedachten willen lezen. Niet persé om achter iemands diepste geheimen te komen, maar om te kunnen volgen hoe hun gedachten precies overliepen in elkaar. Zijn denkprocessen waren meestal erg logisch, maar dat bleek bij Stiles niet echt zo te zijn. Het was alsof het iets warriger was dan zijn eigen hoofd. Langs de andere kant was het ook wel eens leuk om verrast te worden met nieuwe onderwerpen in plaats van dat het een saai gesprek was. Veel mensen gingen nooit oprechte gesprekken met hem aan, wilden alleen maar over politiek en macht en geld praten. Niet dat hij dat erg vond, maar er waren wel interessantere dingen. Zoals de weerwolven, waar Stiles zonet over begonnen was.

"Well, misschien moeten ze eens kijken naar de voordelen en niet alleen naar de nadelen? Surely is niet alles verschrikkelijk eraan toch?" Argumenteerde hij. Zo ver had Fred zelfs nog niet na gedacht. ”Voordelen? Hmm. Enlighten me”, Grinnikte hij. Zoiets kon hij niet echt bedenken, hij was vooral geleerd dat weerwolven door en door slechte wezens waren en dat ze bezig waren met hen te tracken. Vandaar dat hij zich af vroeg hoeveel er precies nog waren. "Gefeliciteerd, je heb me wat gegeven wat me vannacht weer wakker kan houden." Zei Stiles met een klein lachje. ”Ik kan er wel achter komen als je dat wilt”, Grijnsde Fred op zijn beurt. Een briefje sturen naar een van de contacten van zijn vader en hop, het antwoord zou de volgende dag gewoon voor zich liggen. Het leven van een prins was nu eenmaal zo makkelijk.

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 10:19 pm

Fred kon blijkbaar niet zo snel bedenken wat de voordelen konden zijn, wat logisch was als je erover nadacht dat Stiles twee lesuren gemist had om erover te lezen. "Beter ruiken, beter horen, je bent sneller, sterker. Die laatste twee zouden voor mij wel handig zijn met mijn kippenkracht en schildpaddentempo." Yep, en aan zijn conditie kon ook nog wel even gewerkt worden. Vervolgens ging het over hoeveel er nog zouden zijn, waarop Fred zei dat hij er wel achter kon komen. "Nah, ik heb mijn kamer toch al omgebouwd met rode touwtjes: voor onopgeloste zaken, en een bord waarop ik alles kwijt kan. Heb ik geluk dat Felix daar best relaxed over is. Bovendien vind ik het leuk om te doen, dan denk ik nog een beetje aan mijn vader." Ratelen was ook nog eens een talentje van hem.

Onderwerp: Re: Intervention di okt 18, 2016 10:53 pm

Hoewel hij dus wel degelijk al les had gehad over weerwolven, hoe het precies in elkaar zat en wat de gevolgen waren, kon hij nu niet bepaald voordelen bedenken. In zijn ogen leek het echt verschrikkelijk. Dat je voor de veiligheid van je eigen familie beter niet meer in hun buurt kwam omdat er geen verschil werd gemaakt tussen een geliefde of een onbekende. Hij kon het zich niet eens voorstellen hoe het moest zijn om terug tot jezelf te komen en te zien wat voor schade je had aangericht aan je omgeving. Stiles daarentegen bleek wel een paar dingen meer te weten over weerwolven dan hij zelf. "Beter ruiken, beter horen, je bent sneller, sterker. Die laatste twee zouden voor mij wel handig zijn met mijn kippenkracht en schildpaddentempo." Zei hij. Een heldere lach weerklonk door de hal, waarna hij snel zijn hand voor zijn mond sloeg en de jongen wat schuldbewust aan keek. ”Sorry”, Grinnikte hij nog na, trok snel genoeg weer zijn gezicht in de plooi. ”Maar ja, je hebt wel een punt. Of de voordelen opwegen tegenover de nadelen is een andere vraag tho”, Merkte hij op.

"Nah, ik heb mijn kamer toch al omgebouwd met rode touwtjes: voor onopgeloste zaken, en een bord waarop ik alles kwijt kan. Heb ik geluk dat Felix daar best relaxed over is. Bovendien vind ik het leuk om te doen, dan denk ik nog een beetje aan mijn vader." Was de reactie van Stiles op zijn voorstel om na te vragen hoeveel weerwolven er nog rond liepen. Even was Fred in de war. Niet om de omgebouwde kamer. Ook al was dat ook niet echt ‘normaal’ te noemen. ”Je vader?” Herhaalde hij vragend. Hij snapte niet goed hoe die ineens in het gesprek terecht gekomen was. Hopelijk was het geen al te gevoelig onderwerp, dat was nu ook niet de bedoeling namelijk.

Onderwerp: Re: Intervention wo okt 19, 2016 12:09 pm

De jongen moest lachen om hem, iets wat best aanstekelijk werde en hem met een blij gevoel vulde. Hij knikte simpelweg op zijn vraag, dat zal hij later nog wel eens uitzoeken. Hij had verteld dat zaken oplossen hem deden denken aan zijn vader, waarop Fred wat verbaasd reageerde. "Oh! Niks ergs hoor, hij is alleen sherrif in de mens- sorry, muggle wereld. Eerst sneakte ik altijd zijn zaken binnen en luisterde met van alles mee, nu is hij er wel aan gewend dat ik hem hielp. Dat mis ik soms wel, snap je? Maar als ik dan zelf nog aan van alles kan werden werkt het wel."

Onderwerp: Re: Intervention wo okt 19, 2016 3:14 pm

Het was hem echt een raadsel waarom Stiles dacht dat hij niet goed was in socialiseren. Nog geen moment had Frederick zich ongemakkelijk gevoeld bij de jongen, meer zelfs, hij slaagde er zelfs in om zijn interesse vast te houden. Een hele prestatie, aangezien hij nogal snel afstand nam van dingen die hem niet konden boeien. Een beetje het resultaat van thuis les krijgen. Hij mocht altijd de onderwerpen zelf kiezen, en als het hem niet aan stond, kreeg hij snel genoeg zijn zin en werd het onderwerp veranderd. Want natuurlijk wilde geen enkele professor zijn job kwijt raken, of meer nog.. Op hun plek gezet worden door papa George. En over het algemeen was de Ravenclawer best grappig, en zijn enthousiasme werkte gewoon aanstekelijk.

Tot hij over zijn vader begon. Fred snapte niet echt waarom, en voor hij er erg in had, had hij zijn verwarring uit gesproken. "Oh! Niks ergs hoor, hij is alleen sherrif in de mens- sorry, muggle wereld. Eerst sneakte ik altijd zijn zaken binnen en luisterde met van alles mee, nu is hij er wel aan gewend dat ik hem hielp. Dat mis ik soms wel, snap je? Maar als ik dan zelf nog aan van alles kan werden werkt het wel." Legde hij snel uit. Opgelucht knikte hij kort. ”Aight gelukkig, ik dacht even dat hij misschien zelf een weerwolf was, of opgegeten door weerwolven, of weet ik het”, Grinnikte hij. ”Maar klinkt wel handig, die verbouwingen van je. Al zou ik het zelf waarschijnlijk nooit gebruiken. Ben namelijk niet zo’n denker of een planner”, Gaf hij toe. Zelfkennis was het begin van alle wijsheid, toch?

▲ Gesponsorde inhoud