Let's run (+Melody)

Het was een zaterdag ochtend, Ethan was vroeg uit bed gegaan om te gaan hard lopen. Iets wat hij graag deed, iets wat hij dan ook een keer in de week deed. Soms vaker, het lag er aan of hij er tijd en zin in had. Voor al het laatst was erg belangrijk maar toch wist hij zich een keer in de week over te halen om het te doen, het was een manier om zijn hoofd leeg te maken. Ethan miste alleen zijn mp3 speler die hij altijd gebruikte bij het hardlopen, iets die hier niet werkte helaas voor hem. Het was gewoon zoveel makkelijker om met muziek op rond te rennen, maar helaas had hij nu pech. Ondanks dat ging het op zich aardig wanneer ik mijn hoofd eenmaal leeg had kunnen maken, en dit was dan ook al de tweede ronde  ik was al een keer langs het meer geweest en nu ging ik opnieuw richting het meer, ik rende langs the greenhouse heen richting het quidditch field. Ik probeerde mijn ademhaling onder controle te houden zodat ik inderdaad ook mijn tweede ronde af kon maken, hoe lang ik er overdeed wist ik niet precies maar dat maakte me momenteel weinig uit. Zodra ik langs de quidditch field rende ging ik richting hagrids hut om uiteindelijk bij het meer aan te komen, eenmaal daar besloot ik toch even uit te rusten waar door ik stil ging staan en al hijgend over het meer uit keek. Ik liet mijn blik over het water heen glijden en liep er heen waarna ik door mijn hurken heen ging en mijn handen door het water heen liet glijden, uiteindelijk nam ik wat in mijn handen en liet het over mijn gezicht heen glijden in de hoop iets te kunnen afkoelen. Uiteindelijk schudde ik mijn handen af en zuchtte ik terwijl ik bleef zitten op deze manier en voor me uit bleef kijken.

Ondanks dat hij oplette waar hij liep had hij niet door gehad dat iemand zich ook maar in zijn buurt bevond dit kwam meer door dat hij toch wel wat in gedachten was, hij liet zijn handen nog een keer in het water glijden en genoot van het koele water. Het was erg aangenaam om eerlijk te zijn, een stem haalde hem uit zijn gedachten en liet hem opschrikken. "hey, lekker weertje he?" Hij draaide zijn hoofd iets zodat hij over zijn schouder heen kon kijken naar het meisje wat hem uit zijn gedachten had gehaald, hij liet zijn blik kort over haar heen glijden en herkende hem wel van gezicht maar hij had echt geen idee welke naam ze droeg. Hij was er zeker van dat ze van Gryffindor was, uiteindelijk zette hij zijn handen op zijn knieën en duwde zich zelf weer recht waarna hij zich volledig naar haar toe draaide. "Inderdaad een lekker weertje." Knipoogde hij naar haar waarna er een kleine grijns rond zijn lippen speelde. "Wat doet zo'n schoonheid als jou hier helemaal alleen?" Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij op haar af liep en voor haar ging zitten.

De reactie die hij kreeg op zijn woorden was leuk, hij was er haast op uit om elk meisje te laten blozen. Iets wat hij een bezigheid vond en waar hij zich altijd mee kon vermaken, ondanks dat ze een beweging maakte dat hij naast haar plaats mocht nemen besloot hij dit niet te doen en bleef hij gewoon op de plek waar hij zich nu bevond. Hij zat prima zo en kon ook nog eens goed naar haar kijken iets wat zeker niet nadelig was volgens hem. "genieten van de zon en wat proberen te schrijven en jij? wat doe jij zo alleen hier?" Ethan haalde zijn schouders even op en keek kort om zich heen voor hij weer naar haar keek. "Ik was aan het hardlopen maar ik vond dat ik wel een kleine pauze had verdient." Sprak hij terwijl hij een hand door zijn haren heen liet glijden en glimlachend naar haar keek. "Dus wat voor dingen schrijf je?" Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij kort zijn blik over haar heen liet glijden.

"altijd goed om te doen" Een grijns verscheen rond zijn lippen bij het horen van haar woorden, daar had ze helemaal gelijk in waar door hij dan ook langzaam knikte bij haar woorden. "Dat zeker." Glimlachte hij dan ook waarna hij kort naar de veer keek die ze neer legde. Hij vond het wel wonderbaarlijk dat ze dat ook maar wou gaan doen met een veer en perkament, hij vond het zelf al verschrikkelijk gezien hij gewoon pen en papier gewend was maar hij had op zich verder niks te klagen. "liedjes vooral maar ook wel gedichten" Zonder er ook maar echt bij naar te denken stond hij terug op en pakte het uit haar hand. "Laten we eens zien hoe goed je bent." Sprak hij waarna hij van haar weg liep en begon te lezen. De aantal zinnen die hij nu kon lezen zorgde er voor dat hij vond dat ze wel goed was in het schrijven er van.

Ethan liet zijn blik over het papier gaan en probeerde snel alles te lezen, als hij haar was geweest dan zou hij het echt niet toelaten dat iemand zomaar iets uit zijn handen zou trekken en dit zou gaan lezen. Zodra hij eenmaal klaar was keek hij haar terug aan en liep weer op haar af om het vervolgens weer terug te geven. Hij vond het wel oké, eigenlijk wel goed maar het waren gewoon dingen die hij zelf niet zou schrijven. Het waren gewoon typische meiden dingetjes. "Het is best goed om eerlijk te zijn, maar het is niet echt mijn ding." Antwoordde hij eerlijk waarna hij weer terug ging zitten en zijn blik over haar gitaar heen gleed. "Mag ik?" Vroeg hij waarna hij de gitaar al pakte zonder ook maar echt op antwoord te wachtte. Hij zette hem goed en begon voorzichtig een kleun deuntje te spelen die hij kende van uit zijn menselijke leven. Het was het begin stuk van een nummer genaamd Nothing else mathers van een band genaamd Metallica die zijn oma veel luisterde toen ze nog jonger was, zelf had hij een aantal nummers op gitaar geleerd waar onder dus ook dit nummer. Het was een heerlijk nummer om op te jammen, een goede manier om een aantal technieken te leren, langzaam liet hij zijn blik naar haar glijden terwijl hij verder speelde om te zien hoe ver ze het goed zou vinden dat hij dingen van haar af bleef pakken.

Voor even ging hij helemaal op in het muziek spel tot dat het meisje haar hand op de snaren legde waar door een lelijk geluid klonk en hij niet meer verder kon spelen. Ethan keek naar haar op en wou er iets over te zeggen maar hij had er eigenlijk niks over te zeggen want het was zijn gitaar niet maar van het meisje. "mag ik zelf verder spelen? dit was een van de eerste liedjes die ik leerde spelen en ben nogal verkocht op het liedje en mijn gitaar" Kort keek hij naar het gitaar waarna hij langzaam knikte, wetend dat het meisje gelijk had. Het was inderdaad haar gitaar en hij had niet eens de mogelijkheid om de gitaar zomaar te pakken maar toch had hij het gedaan. Het kwam gewoon door dat het zo lang geleden was dat hij een gitaar vast had gehad waar door hij uiteindelijk de gitaar toch aan haar terug gaf. "Maar natuurlijk, sorry dat ik hem zomaar pakte. Het is gewoon een hele tijd gleden dat ik gespeeld heb en om eerlijk te zijn mis ik het wel een beetje" Bekende hij eerlijk waarna hij haar glimlachend aan keek.

"Ik heb hier nog ergens een tweede gitaar liggen. Zal je die willen hebben? Ik gebruik meestal deze en het lijkt me super leuk om samen te spelen als je wilt. En ik begrijp je totaal. Ik heb ook een tijdje niet kunnen spelen dus dan wil je gewoon spelen. Speel nog maar even door. Om eerlijk te zijn genoot ik er wel van toen je speelde " Een kleine glimlach verscheen rond zijn lippen terwijl hij naar haar luisterde, de neiging was groot om haar voorstel aan te nemen maar toch besloot hij het niet te doen, hij wou andermas gitaar niet willen hebben of lenen. Hij was iemand die het hoogst waarschijnlijk ergens neer zette om het vervolgens te vergeten en er niet meer aan te denken. "nee dank je, het is heel lief van je maar er is een reden dat ik mijn gitaar niet meer heb." Legde ik haar uit waarna ik haar toch de gitaar terug gaf. "nee ik wil jou nu graag horen spelen, ik ben erg benieuwd. Kun je misschien een van je eigen nummers spelen?" Vragend keek hij haar aan en bleef haar glimlachend aan kijken toen ze zich voorstelde. "Aangenaam Melody, mijn naam is Ethan." Sprak hij waarna hij haar toe knikte om haar zo aan te sporen te gaan beginnen met spelen.

"mocht je je bedenken, het aanbod blijft nog wel gelden" Ethan knikte enkel wetend dat hij het toch niet aan zou gaan nemen, het was immers haar gitaar en als hij echt weer wou gaan spelen dan zou hij er zelf wel een kopen. Dus het was beter om het niet te doen. Hij keek toe hoe het meisje haar gitaar begon te stemmen voor ze begon te spelen en haar stem zacht hoorbaar was, hij keek naar haar vingers hoe haar vingers de juiste snaren op zochten en die vervolgens aan sloegen. Hij kon altijd erg lang kijken naar mensen die aan het spelen waren, maar het hield hem wel van het hard lopen af en om eerlijk te zijn wou hij eigenlijk zijn rondje afmaken zodat hij daarna aan zijn bergen huiswerk kon beginnen die hij nog had liggen, toch besloot hij nog heel even te luisteren naar haar stem en keek langzaam omhoog naar haar terwijl hij haar goedkeurend toe knikte. Het klonk best goed om eerlijk te zijn, en dat verbaasde hem eigenlijk best wel. Het gebeurde namelijk zo vaak dat mensen achteraf niet eens konden zingen hoe graag ze dat ook wouden, maar dit meisje Melody leek het wel te kunnen.