Tell the world I'm coming home

Met een uitgerekte zucht haalde Cheryl de kam door haar haren. Ongelooflijk. Haar zus belandde in een gevecht, mocht dankzij een schorsing niet het nieuwe schooljaar vieren en een paar weken later eiste ze dat Cheryl haar op kwam halen. Want ook al had ze een bericht gestuurd naar Cheryl met gewoon het bericht dat ze er was, wilde dat eigenlijk in Alix-taal zeggen dat ze opgehaald wilde worden. Alix had in die paar weken dat ze er niet was best wel wat gemist, hoor. Niet dat ze er ook maar iets over ging zeggen tegen haar zus. Ze wist wel beter dan dat. Alix pestte haar altijd overal mee en dat zou niet echt veranderd zijn na bijna één maand straf. Maar goed, Cheryl kon haar dan weer kloten met de schorsing en het feit dat ze zo lang bij mam en pap thuis had moeten blijven zitten, dus dan stonden ze quitte. Alix had echter in elk opzicht wel een beter leven thuis dan zij. De blondine zat namelijk in Slytherin en was letterlijk te vervelend om uitgehuwelijkt te worden. Cheryl was dan wel weer uitgehuwelijkt. Als Alix over haar verloofde begon zou ze de blondine af moeten kappen, maar hopelijk wist de Slytherin girl ook wel dat ze er niet over moest beginnen op Hogwarts. Cheryl wilde niet dat iemand het ook maar te weten kwam en vooral de Slytherin afdeling niet. Dadelijk zou Stilio haar nog komen bezoeken om Slytherin een dienst te bewijzen. Ze rilde bij het idee. Het duurde even voordat Cheryl aan het perron stond waar ze Alix kon opwachten en onderdrukte een zucht toen ze de blondine herkende op een afstand. ‘Als je denkt dat ik je koffers mee ga dragen dan heb je een probleem,’ begon Cheryl als bij wijze van begroeting, maar toch glimlachte ze even naar zus en gaf haar een knuffel. ‘Je ziet er minder doods uit dan ik had gedacht. Maar drie weken bij mam rondhangen is dan ook echt wel een straf.’ Ze grijnsde naar het meisje. ‘Ze heeft waarschijnlijk de volle drie weken zitten zeiken over mij dat ik in Slytherin had moeten zitten en niet in Gryffindor?’ Hun moeder stak het niet bepaald onder stoelen en banken dat ze liever had gehad dat Cheryl meer op haar had geleken dan op haar vader. Het feit dat haar man in Gryffindor had gezeten kon ze ook al niet echt hebben. Waarom ze dan met hun vader was getrouwd en kinderen had gekregen was voor Cheryl een raadsel. ‘Kijk, er is nog iemand voor je meegekomen.’ En ze haalde Oreo, haar kleine zwart-witte kitten, onder haar gewaad tevoorschijn welke begroetend mauwde naar Alix en snorde.

Cheryl draaide haar ogen naar Alix toen ze vertelde hoe hun moeder had gereageerd op Alix’ schorsing. Oké, Cheryl had het ook niet bepaald slim gevonden van haar zus, maar ze kende Alix ook wel. Die vocht niet zonder een reden. Als je het bloed onder de nagels van haar zus vandaan haalde dan kreeg je een klap voor je kop. Dat had Cheryl van haar overgenomen dan. Cheryl vloog ook nogal gauw uit naar anderen wanneer ze haar irriteerden, maar zij had gewoon het geluk gehad dat er nooit een teacher in de buurt was geweest wanneer ze iemand pijn bezorgde. Haar belagers waren dan ook altijd wel zo dom geweest om haar uit te dagen in een omgeving waar niemand hun kon helpen als Cheryl een goede vechter bleek te zijn. Wat ze meestal niet verwachten van Cheryl was dat ze niet alleen met haar wand kon vechten, maar dat ze ook fysiek kon vechten als ze dat wilde. Ze hadden geen idee dat een afgestudeerde Slytherin student haar had op proberen te leiden naar een moordmachine. Stilio had haar precies de punten in het lichaam van een ander laten zien waardoor ze er voor kon zorgen dat deze zijn laatste adem zou uitblazen, maar Cheryl had altijd geweigerd om dat deel te leren. Ze wilde geen moordenaar zijn, ze wilde gewoon voor zichzelf op kunnen komen. Dat én het feit dat ze niet met hem naar bed wilde gaan had hem tot waanzin gedreven en had ervoor gezorgd dat hij twee onvergeeflijke vloeken op één half uur op haar had uitgeprobeerd. Ze wist precies wat hij zou zeggen als ze het ooit tegen iemand verklapte: “Ik was aan het oefenen voor mijn werk, ik mikte helemaal niet op haar.” Stilio had een bepaalde manier waarmee hij mensen rond zijn vinger kon winden en haar zus en moeder zouden er toch telkens weer intrappen. Haar zus dacht zelfs nog dat ze gelukkig samen was met Stilio. Er zou een tijd komen dat ze ooit de waarheid zou zeggen, alleen niet nu. Cheryl begon hardop te lachen toen de kat nog net op tijd uit de Hogwarts Express sprong. ‘Echt weer iets voor jou,’ zei ze hoofdschuddend tegen haar zus. ‘Diegene die je het beste door de weken heeft weten te slepen laat je bijna achter.’ Ze glimlachte en bewoog met haar vinger even liefkozend onder de kin van Kuroo. Daarna keek ze naar Oreo welke Kuroo blij aankeek. Cheryl zette Oreo op haar schouder en draaide zich vervolgens om waarna ze met de lange wandeling terug naar het kasteel begon. ‘En pap?’ vroeg ze en ze keek over haar schouder naar haar zus. ‘Trok hij zich weer terug zoals gewoonlijk?’ Van hun vader kon je niet verwachten dat ze voor hun op zouden komen. ‘En mam altijd maar klagen dat ze met hem getrouwd is. Volgens mij gaat ze stiekem gewoon vreemd met iemand van de royal families.’ Ze grijnsde naar Alix. Het zou zomaar kunnen.

Cheryl kreeg, als ze thuis was, altijd dezelfde preek van haar moeder te horen: dat ze eens wat minder haar best moest doen voor Gryffindor en er voor moest zorgen dat Slytherin won met de meeste punten, dat het een vloek was dat ze in Gryffindor zat en dat ze een stuk beter in het aanzicht van Stilio had gestaan als ze van Slytherin afkomstig was geweest. Stilio had haar altijd op het hart gedrukt dat, van welke house ze ook afkomstig was, hij toch wel van haar hield. En voor een paar maanden had ze die bullshit echt geloofd, maar toen was ze er achter gekomen dat ze gewoon weer één of andere pion was in zijn leven, eentje die hij op een maniakale manier moest bespelen om zijn zin te krijgen. Ze haatte hem en ze haatte het feit dat ze er niet eerlijk over kon zijn tegenover hun moeder en tegenover Alix nog meer. Als hun moeder het te weten zou komen zou ze haar een schande van de familie noemen en als Alix het te weten zou komen zou ze haar pesten, Stilio zijn ballen gaan vervloeken en waarschijnlijk een rel beginnen tegen hun moeder. Het was niet de eerste keer dat de zusjes samenspanden tegen hun moeder en in tijden van nood waren ze er natuurlijk wel voor elkaar, maar ze hadden uiteraard ook hun gebruikelijke, typische zusterruzies. Dat hoorde er immers gewoon bij. Maar goed, als Alix eens echt in gevaar zou zijn zou Cheryl haar heus wel te hulp schieten. Ze kende immers een paar vloeken die Alix waarschijnlijk niet zou kennen en ook niet van haar zou verwachten, maar Cheryl had het gevoel dat ze dankzij haar nachtmerries er steeds meer toe gedreven zou worden om ze te gebruiken. ‘En uiteraard is het dan ook een schánde te noemen dat ik in Gryffindor zit. Geen wonder dat ze me heeft laten uithuwelijken.’ Ze rolde met haar ogen naar Alix. Ze wist dat ze het onderwerp Stilio had aangesneden, maar dat was goed. Dan kon ze liegen en de leugen vol blijven houden, hoewel Alix het haar waarschijnlijk niet kwalijk ging nemen en haar waarschijnlijk niet ging verklikken als ze een ‘slippertje’ had op Hogwarts. ‘Hoe zit het trouwens met jou? Jij al een leuk boy of een crush gevonden in Hogwarts?’

Cheryl rolde met haar ogen op Alix’ opmerking. Ze had het deels wel zien aankomen, maar kon niet voorkomen dat de opmerking vreselijk stak. Ze had het altijd al vervelend gevonden dat haar moeder haar wel wilde uithuwelijken en dat Alix gewoon nog vrij was voor alle jongens. Ze had echter sinds vorige zomervakantie niks meer van Stilio gehoord, maar hem kennende zou dat wel veranderen als ze aan haar voorlaatste of aan haar laatste jaar op Hogwarts begon. Stilio had tijdens hun relatie namelijk ook momenten gehad dat hij soms maanden van de aardbodem verdween en dan opeens terugkwam alsof er niks was gebeurd. Haar moeder zei dat dat bij het leven van de Royals hoorde. Als Cheryl het zo allemaal aanhoorde wilde haar moeder zelf liever een Royal zijn, maar omdat ze getrouwd was met haar man kon ze dat niet. Cheryl zag de vrouw er nog wel voor aan om haar man te vermoorden en vervolgens te trouwen met een Royal alsof er niks gebeurd was. Even ging er een rilling door haar heen. Wat als haar moeder dat aan het plannen was? Ze draaide haar hoofd peinzend naar Alix. Ze kon haar zus moeilijk inlichten over haar vermoedens. Hoewel het duidelijk was dat ze beiden een hekel hadden aan hun moeder zou Alix haar sowieso voor gek verklaren en het misschien zelfs wel gaan zeggen tegen hun moeder. Nee, ze kon niemand vertrouwen. ‘Yah, well, als je iemand tegenkomt in Hogwarts en mam weet er niks van kan ze er ook niks van zeggen. En als je een relatie krijgt zorg je er gewoon voor dat je snel genoeg kan inwonen bij hem nadat jullie afstuderen. Ga gewoon op een adres wonen waar ze je niet vindt et voilà.’ Ze dacht dat dat echter makkelijker gezegd dan gedaan was. Als hun moeder hun wilde vinden zou ze dat heus wel kunnen. Nee, ze dacht niet dat ze ooit volledig van hun moeder af zouden zijn. Ze haalde haar schouders op. ‘Wel potentiële vrienden, maar niet echt mensen die ik nu snel een crush zal noemen. Bovendien… als ma uitvindt dat ik met een jongen van Hogwarts ga vermoordt ze me, tenzij hij uit Slytherin komt natuurlijk. Maar dan nog kan niemand tippen aan Stilio.’ Ze draaide met haar ogen en hoopte vervolgens dat Alix dat niet gezien had. Ze moest de leugen dat het tussen haar en Stilio goed ging wel blijven geloven. En alsof Oreo het aanvoelde mauwde hij naar Alix om haar aandacht te trekken en keek haar liefjes aan ten teken dat hij geaaid wilde worden. Soms waren Cheryl en Oreo echt zo’n goed duo.

Alix leek haar leugen niet in de gaten te hebben en Cheryl haalde opgelucht adem. Ze moest echt eens oppassen met die sarcastische reacties in verband met haar verloofde. Het was gewoon… ze wilde hem totaal niet als verloofde erkennen. En ze wilde eigenlijk kwijt aan Alix dat hij haar wilde vermoorden. Dat hij van plan was om haar te vermoorden nadat ze zouden trouwen. Zowel Cheryl als Stilio wisten namelijk dat ze niet meer onder de trouw uit konden als Cheryl over twee jaar zou afstuderen. Stilio had haar eigenlijk eerder willen vermoorden zodat ze zou zwijgen, maar nu liep hij natuurlijk steeds de kans dat zij haar mond voorbij zou praten. Ook al wist hij goed genoeg dat ze dat niet durfde. Als iemand het wist zou diegene lichte pogingen ondernemen om Stilio te stoppen. De jongen kon dan gewoon liegen, de persoon vermoorden en haar alsnog doden. Stilio had zo wel zijn manieren en als ze iemand erbij zou betrekken zou diegene alleen maar sterven. Haar moeder zou het idee van Stilio waarschijnlijk aanmoedigen en haar vader zou aangeven dat hij vond dat ze veel te veel fantasie had. Alix zou het wel geloven en er iets aan willen doen, maar Cheryl wilde niet de kans lopen dat ze gedood zou worden. Ze zat dus in een hopeloze situatie. Cheryl’s aandacht werd getrokken door Oreo die mauwde en genietend zijn ogen sloot omdat hij geaaid werd door Alix. Ze haalde haar schouders op op de vraag van Alix. ‘Niet echt,’ gaf ze aan. ‘Alleen eerst wat ruzie gehad met een jongen uit jouw house, maar nu blijkt hij toch wel mee te vallen.’ Als Alix hun nu maar niet ging shippen. Ze zou er gek genoeg voor zijn. ‘Zijn naam is Romeo en hij zit vol met tatoeages. Waarschijnlijk ken je hem wel. Hij zit echt helemaal onder.’

Een jongen die vol zat met tatoeages en dan ook nog eens in de buurt kwam van iets wat meer was dan een kennis? Ja, haar moeder zou echt flippen. Dat hij van Slytherin afkomstig was zou misschien nog redelijk de gemoederen bedaren, maar ze zou er echt niet mee kunnen lachen dat hij vol met tatoeages zat. Zelfs de vrienden van Cheryl moesten precies zijn zoals zij het wilde, maar daar had Cheryl pas echt schijt aan. Het feit dat ze zich had laten uithuwelijken met zo’n maniakale gek zoals Stilio toonde eigenlijk al aan dat ze veel te weinig voor zichzelf in opstand kwam als het om haar eigen moeder ging. Terwijl ze op school toch wel perfect voor zich op kon komen en zelfs ruzie kon krijgen met anderen. Ze wilde haar eigen vrienden kiezen en het liefste ook zelf op wie ze verliefd werd. Ja, er was een tijd geweest dat ze echt om Stilio had gegeven en hem echt aangenaam had gevonden, maar dat vond ze nu niet meer en gewone meisjes van haar leeftijd mochten, als ze het niet meer zagen zitten, gewoon de relatie afbreken. Zij moest wel bij hem blijven. Ze moest, want anders zou haar moeder woest worden en zou hij haar opzoeken om haar te vermoorden. In beide gevallen was ze toch wel dood, want hij zou het toch wel doen als ze getrouwd waren en er dan een leugen omheen verzinnen. Haar moeder zou haar waarschijnlijk niet eens missen. ‘Je ziet het romantischer dan dat het is,’ sprak ze. ‘Oh niks… buiten wat heisa veroorzaakt in een snoepwinkel waarbij hij toevallig het slachtoffer was.’ Met een grijns keek ze haar zus aan. ‘Voor de rest heb ik dan nog een meisje met haar hoofd op een stoel laten vallen omdat ze vervelend tegen me deed, maar zelfs dat begint de kant van vriendschap op te gaan. En natuurlijk een paar onwijs knappe jongens gezien.’