Tell the world I'm coming home

Hoewel Cheryl wel zei tegen Alix dat ze vriendinnen waren geworden, was ze niet zeker of dat helemaal waar was. Van wat ze had gehoord en kon zien had Zoë namelijk niks opgestoken van heel de les die Cheryl haar had proberen te leren en was ze gewoon doorgegaan met waar ze bezig mee was. Cheryl had voor de rest ook niet echt meer tegen het meisje gesproken. Ze dacht niet dat ze voor altijd vriendinnen gingen blijven, maar Zoë had haar tot dusver tenminste met rust gelaten, dus misschien had ze enkel besloten om tegen Cheryl niets meer te doen. Als Zoë echter iemand zou uitdagen die Cheryl heel graag mocht, zou ze niet twijfelen om tegen de Ravenclawer in te gaan. Ze was heel assertief opgesteld en dan vooral voor diegenen die ze echt onwijs graag mocht. Hoewel zij en Alix het niet altijd met elkaar eens waren en soms wel eens ruzie hadden, was ze toch heel erg trots op haar zus en steunden ze elkaar ook wel in heel veel dingen. Toch wilde Cheryl nooit met haar problemen naar haar zus gaan omdat ze haar niet wilde lastigvallen. Zo had ze ook nog niks verteld over heel de situatie met Stilio. Ze wist dat het er ooit eens van moest komen, maar ze had de jongen niet meer gezien. Misschien in de kerstvakantie, maar wat ze dan zou doen zag ze dan wel weer. ‘Bedankt,’ zei ze glimlachend tegen Alix. ‘Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt, hoewel ik me heus niet laat doen als ze weer tegen me begint, hoor. Misschien was het ook maar gewoon een wapenstilstand voor die dag, maar ze heeft me tot dusver wel met rust gelaten. Maar het is niet dat ik echt veel met haar omga of zo.’ Toen grijnsde ze naar haar zus. ‘Wel heb ik een leuke jongen ontmoet. Niet Romeo, maar een andere.’ Ze haalde haar wenkbrauwen een paar keer achter elkaar omhoog en moest toen lachen. ‘Hij zit een jaar lager in Hufflepuff, maar hij is echt wel kinda cute. Ik denk wel dat je hem zou mogen.'