Magical paint

Omdat Flynn nu geen les had, had hij besloten om wat door de gangen te dwalen. Dit was zijn eerste jaar hier, dus er viel altijd wel iets nieuws te ontdekken tijdens zijn dwaaltochten. Nu er al een week gepasseerd was, sinds de eerste schooldag, voelde hij zich ook al een stuk zekerder. Flynn liep dan ook door de, behoorlijk lege gang, en liet zijn blik langs de schilderijen gaan, die ieder op zich bewogen. Af en toe bleef hij wat langer staan, en wuifde hij even naar de personen die op het schilderij stonden. Had hij thuis maar zoiets, dat zou echt gaaf zijn. Dat zijn ouders magie bewust achterwege hadden gehouden, was helemaal hun eigen keuze geweest. Zijn gebrek aan een magische wereld zorgde er alleen maar voor dat hij nu met enorme ogen om zich heen keek. Elk magisch ding hier, was geweldig om naar te kijken, totdat hij het natuurlijk zelf moest doen. Het enige waar hij nu wat goed in was, was het vliegen op een bezem. dat kwam hoogstwaarschijnlijk zelfs gewoon omdat hij op zijn oude school ook altijd ging sporten. Misschien dat dat wat met elkaar te maken had. Flynn liep wat verder en bleef staan voor een leeg schilderij. Er zouden normaal mensen op moeten staan, maar deze stonden niet op hun plek. Waar waren ze? Flynn fronste, niet wetend wat hier de bedoeling van was.

Eerste post Alice Claire

Flynn hoorde voetstappen achter zich en keek dan ook op toen hij iemand vlak bij zich hoorde. 'Heey, sorry ik had je niet gezien' Het was iemand die hij niet kende. De leerlingen van Hufflepuff kon hij ondertussen wel ongeveer herkennen, maar niet benoemen, maar bij leerlingen van andere Houses was zoiets nog niet gekend. Hij kon enkel aan de hand van de kleding zeggen dat dit meisje van Ravenclaw was. 'Je bent nieuw hier, toch? Waar kijk je naar?' Flynn knikte op wat het meisje vroeg. "Dit is mijn eerste jaar hier." deelde hij mee en liet zijn blik terug naar het lege schilderij gaan. "Het is gewoon zo leeg, alsof er iets mist." zei hij met een kleine frons en liet zijn ogen even naar de omliggende schilderijen gaan, die wel vol beweging zaten.

'Je eerste jaar he, welkom dan!' Hij draaide zich naar haar om en glimlachte even bij zijn verwelkoming. Tot nu toe was iedereen vriendelijk tegen hem geweest, wat hem erg op z'n gemak stelde. Opnieuw ging zijn blik naar het lege schilderij voor hem, toen ze hem vertelde dat de persoon die op het schilderij stond, waarschijnlijk naar een ander portret was gegaan. Kon dat zomaar? Ondanks dat zijn beide ouders afwisten van magie en wisten hoe her werkte, was zijn leven zeer normaal geweest. En daarmee werd bedoeld dat hij een Muggle-leven had gevolgd. Het was een bewuste keuze geweest dat zijn familie zich afgezonderd had. Waarom het precies beslist was, wist hij niet, maar volgens zijn vader had het niet anders gekund. 'Mijn naam is Alice trouwens, en jij bent?' Hij draaide zijn hoofd naar haar om toen ze zich voorstelde en vraag naar zijn naam. "Ik ben Flynn, Flynn Rider." stelde hij zich wederzijds voor.

Alice complimenteerde hem met zijn naam, waarop Flynn even glimlachte. Hij was trots op zijn naam. "Eigenlijk is het Flynnigan," fluisterde hij zachtjes en draaide zijn hoofd kort om naar de lege gang. "Maar dat weten enkel de leerkrachten." voegde hij er nog zachtjes aan toe. Wel, nu wist Alice het ook, maar zo ver had Flynn natuurlijk nog niet nagedacht. Oeps. Ondertussen had ze hem een vraag gesteld. 'Sorry, ik bedoelde het niet slecht.. het valt me gewoon op dat je het nogal interessant vind dat de schilderijen bewegen enzo..' Hij haalde nogal nonchalant zijn schouders op. "Mijn ouders hadden liever geen 'magisch' leven." zei hij kort en glimlachte even. "En dat vond ik prima." zei hij nog, terugdenkend aan zijn fantastische schooltijd. Hij had zijn vrienden wel moeten achterlaten, wat toch één nadeel. Hij was vooral gefassineerd door de dingen rondom hem, maar wanneer hij het zelf moest doen... Wel, daar dacht hij al niet meer zoveel bij na. Het lukte hem gewoon niet. "hoe vind je het hier op Hogwarts? heb je het naar je zin? heb je een beetje leuke lessen?' Even liet Flynn zijn blik gaan naar het schilderij. Dat hij faalde in de lessen magie, zou hij niet rechtstreeks zeggen. "Het is wel oké." was zijn enig antwoord uiteindelijk. Het was nogal kort, maar veel kon hij er ook niet over zeggen. Het was niet fantastisch, maar ook niet saai. 'Oké' was dus het perfecte antwoord voor hem.