On fleek

Nadat hij de punt achter zijn laatste zin had gezet stak hij zijn veer weer in de inkt. Torrance blies op het stuk perkament om het drogen ervan te bevorderen. Zo netjes als hij kon vouwde hij het perkament twee keer dubbel en schoof het in een enveloppe die hij uit zijn hutkoffer had gehaald. Met wat kaarsvet maakte hij de enveloppe dicht en keek kort om zich heen in de common room. Een schaakspel in het midden van de ruimte viel hem om en alert keek hij om zich heen. Maar afgezien van hem was de ruimte leeg. Met een zelfingenomen grijns sloop hij naar het schaakspel, greep de koningin van het bord en plaatste het midden in het kaarsvet die op de enveloppe lag. Toen hij het weer ophief kleefde die zorgvuldig dicht. Het zag niet uit, zou waarschijnlijk honderd keer zo mooi zijn als hij een zegelring had. Maar het was dicht, en dat was de essentie van de zaak. Alsof er niets gebeurd was plaatste hij de koningin weer terug op het bord en haalde zijn schouders nonchalant op terwijl hij de Gryffindor common roon verliet.

In de uilentoren riep hij op Gyl, een commando waarop de donkerbruine vrouwtjesuil meteen naar beneden vloog en op zijn arm kwam te zitten. Even klemde hij zijn kaken op elkaar door de scherpe klauwen van het dier dat in zijn onderarm prikten. Torrance gaf de brief aan Gyl, die hem braafjes tussen haar snavel geklemd hield terwijl Torrance met haar nog steeds op zijn arm de uilentoren weer afdaalde. De wind speelde zowel met zijn haren als met de veren van Gyl toen hij richting het meer liep. Een ander persoon zou zijn uil misschien gewoon hebben gelost eens de brief afgegeven was, maar Torrance vond het altijd geweldig om zijn maatje te zien verdwijnen aan de horizon, wetende dat als ze enkele dagen later terugkwam, ze opnieuw post zou hebben. Een andere jongen zat aan de rand van het meer, en toen Torrance dichterbij kwam merkte hij dat ook hij een uil in zijn aanwezigheid had. Een krassend geluid weerklonk, en de brief die oorspronkelijk tussen Gyl haar snavel had gezeten fladderde doorheen de lucht om vervolgens op de grond te vallen. ’Serieus?’ sprak Torrance tegen de uil op zijn arm en boog voorover om de enveloppe die ze zojuist los had gelaten weer op te rapen. ’Ik hoop dat je dat onderweg niet doet mevrouw.’ sprak hij met een grijnzende ondertoon in zijn stem en wees de uil corrigerend toe. Gyl draaide haar hoofd en reek uit om naar de andere uil bij de jongen te kijken. ’Een vriendje? Of een vriendinnetje?’ vroeg Torrance grijnzend, meer tegen zijn uil als tegen de jongen die op de grond zat. Gyl kraste enkele malen vrolijk en strekte haar vleugels opzij waardoor ze in Torrance zijn gezicht kwamen.

Gyl Melanistic Barn Owl

De jongen leek te schrikken toen Gyl krassende geluidjes maakte. Torrance wilde de jongen nog toespreken, maar kreeg de kans niet doordat Gyl haar vleugels spreidde en zijn zicht wegnam. Hij proeste duwde met zijn vrije hand de vleugel uit zijn gezicht, veren in zijn mond was nu niet het meest smakelijke. Zeker niet als je wist waar die beesten ’s nachts uithingen en wat ze aten. ’Pas op!’ hoorde hij de andere jongen roepen, en Torrance keek op. De donkere uil van de jongen vloog recht op hem af en geschrokken dook hij naar beneden. ’Shit!’ Gyl op haar beurt slaakte een ijzige kreet en wiekte verwoed met haar vleugels om net zoals de andere uil de lucht in te gaan. Met haar poten graaide ze naar de uil van de jongen, eerder speels dan met slechte bedoelingen. Daarna draaide ze haar met haar kop naar de zon en won hoogte. Toen Torrance verblind werd door de zon wendde hij zijn hoofd af en keek naar de jongen wie hij de eigenaar achtte van de andere uil. ’Ik wist niet dat er nog zo een geval rondvloog op Hogwarts.’ begon hij toen en deed een stap in de richting van de jongen. Nog nooit had hij net zo’n uil als Gyl gezien in de uilentoren, hij dacht dat ze niet vaak voorkwamen. In zijn hand droeg hij nog steeds de enveloppe en hij prulde er wat mee terwijl hij nog een blik wierp op de uilen die door de lucht scheerden. ’Deze zal maar moeten wachten veronderstel ik. zei hij grijnzend en hield de brief wat in de lucht alvorens hij hem in de zak van zijn gewaad schoof.

OOC | wow, da's heel toevallig =D