Create The Army (Severide, Evan & More)

Evan wierp een blik opzij. Het was hem al vrij duidelijk geworden wie van hun de ander meer ging volgen en hij was het niet. Het was Pretty Boy’s reactie die hem deed denken dat de jongen zich meer ondergeschikt aan hem voelde dan andersom. De jongen had dan misschien wel net een speech gegeven over hoe hij Evan zou behandelen als deze hem ook netjes zou behandelen, maar Evan trok zich daar vrij weinig van aan. Als hij gemeen wilde zijn tegen iemand dan deed hij dat en als hij vrienden met iemand wilde zijn dan was dat zeldzaam. Pretty Boy moest zichzelf eens maar aan hem bewijzen voordat hij direct besloot om volledig goede vrienden te worden met de jongen. En dan nog zou Pretty Boy nooit de plaats in kunnen nemen van zijn andere vrienden. Bovendien wist hij niet eens of zijn vrienden, waaronder James en Nick, een type zoals hem zouden appreciëren. Na Evan’s idee leek Pretty Boy meer een meeloper dan dat hij zelf echt de leiding nam en Evan kon al wel raden hoe dit uit zou draaien. Hij zou diegene zijn die de plannen bedacht en bedacht wie hij wel mocht en niet mocht en Pretty Boy zou hem daar zonder aarzelen in volgen. Evan was er dan ook vrij zeker van dat Pretty Boy voor Evan’s reactie niet eens een hekel had gehad aan de kerel. Als Evan nu opeens blij zou reageren met Head Dork’s aanwezigheid dan zou de jongen ook van stemming veranderen. Hij ging het echter niet uittesten omdat hij Head Dork geen vals gevoel wilde geven. Evan gaf enkel een kort knikje naar Pretty Boy, maar richtte zijn aandacht op Head Dork toen deze verder begon met spreken. ‘Alsof jij die power zou gebruiken,’ sneerde hij. ‘Ik zie het Alison nog eerder doen dan jij.’ Hij grijnsde uitdagend naar de jongen. ‘Bovendien straal je niet voldoende gezag uit waardoor de andere Slytherin’s je niet serieus gaan nemen. Ik weet niet hoe jij het tot deze rang hebt geschopt, jongen, maar Alison is er toch meer geschikt voor dan jij.’

Gelijk werd er teruggevuurd naar hem door Evan, iets wat hem in eerste instantie niet kon schelen. Maar toen hij begon over hem in Slytherin, zijn trots, raakte het hem wel even. Zijn igen sloeg hij naar de grond terwijl hij de brokmin zijn keel weg probeerde te slikken. Een echt onzekere jongen was hij niet maar als hij zichzelf ging vergelijken met Alison was hij eeuwen bezig. Het erge was was dat hij veel te vriendelijk was onaardig terug te doen naar iemand, dat kon hij niet over zijn hart krijgen: behalve als het om Nyx ging. Maar op dit moment ging het om hemzelf. "Weet je," Begon hij de jongen nu aankijkend. "Whatever." Vervolgde hij voor hij zijn arm hard langs zijn zij liet klappen, omdraaide en de common room weer begon te verlaten.