Curiosity

Deze dag was verwarrend. Ze had in een trein gezeten naar de school nadat haar ouders haar hier hadden gedropt. Oudere siblings van haar hadden hier al gezeten en zij was de jongste en laatste van de Fawn familie die hier zou komen. Ze was een halfbloed en ze had dan ook in een gewoon huis gewoond tussen de mensen. Dit was dus een hevige overgang voor haar.
Ze had netjes haar spulletjes in haar kamer met nu nog enkel een kleine tas die ze bij zich had gehouden overal. Ook tijdens het eten had ze het tasje tussen haar benen gezet. Geen idee hoe ze ermee was weggekomen, maar het was gelukt. Al was ze de hele tijd zenuwachtig geweest hierom. In het tasje zat een jonge witte rat. Roze oortjes en pootjes, roze neusje en een witte vacht dat steeds donkerder werd hoe hoger het kwam. Bovenaan was het een soort lichte kleur bruin. De rat was nog aardig jong en haar moeder had hem gegeven als vriend voor het jonge meisje. Amara was namelijk erg bang geweest om geen vrienden te maken en toen kocht haar moeder een rat voor haar. 'Je hebt nu sowieso altijd 1 vriend, en je zal er meer bij maken,' waren de woorden geweest die ze erbij had gezegd. Ze had hem de naam 'Marble' gegeven, omdat zijn vacht er erg op leek. Ook omdat hij nooit echt heftige reacties liet zien. Hij leek best koud en volwassen voor een rat, maar wel super sociaal. Toch was Amara bang dat hij zou verdwalen wanneer hij misschien ooit zou ontsnappen dus nu was ze door de school gaan lopen om zichzelf en de rat weer de school te laten zien. Het was groot en zij leken allebei zo klein dat het uit je hoofd leren van dit gebouw bijna onmogelijk leek. Nu liep ze in een lege gang wat haar eigenlijk best bang maakte, maar zo moedig als ze was liep ze door. De Sorting Hat had blijkbaar toch de goede keuze gemaakt bij haar. Al had ze haar handje in haar vrolijk rode tasje. De rat zat op de hand en leek mee te kijken naar buiten, al was het waarschijnlijk gewoon opzoek naar andere dieren om ruzie mee te maken. Het meisje bleef rustig doorlopen tot ze ineens iemand anders de hoek om zag komen. Het meisje met de bruine haren, de rode tas en de gryffindor sjaal die ze had gekregen van oudere-jaars bleef stilstaan om de ander aan te blijven kijken. Marble duwde ze voorzichtig in het tasje. Niet perse in shock had ze gekeken, daarom liep ze ook door om voor de ander te gaan staan en ze was eigenlijk van plan om langs de ander te lopen toen ze zich bedacht dat ze niet eens wist waarheen dat was.