Cheryl glimlachte toen het beest nieuwsgierig naar keek. Zou het misschien kunnen door hebben hoe zij zich voelde de laatste tijd? Zou het misschien de wervelwind van emoties in haar binnenste kunnen erkennen? Het zou zomaar kunnen. Cheryl liet, zonder een tijdje te knipperen met haar ogen, haar blik op de Hippogriff hangen terwijl ze luisterde naar wat professor West tegen Alison zei. Schijnbaar was er bij Alison iets misgegaan, maar daar kon ze zich nu niet mee bezighouden. De Hippogriff voor haar moest denken dat al haar aandacht voor hem was en voor hem alleen; hij leek wel een dominant type te zijn. Voor Alison bleek dat echter niet weggelegd te zijn en even moest ze een lach onderdrukken omdat Slytherin’s meestal zo dominant aangelegd waren. Het feit dat Alison voor een minder dominante Hippogriff moest gaan maakte haar dus wel aan het lachen. Niet dat ze dat ooit tegen de head girl ging zeggen of zo. Maar goed, de Hippogriff boog voor haar en ze kreeg groen licht van professor West. Betekende dat dat ze ook mocht rijden op de Hippogriff? Ze liep naar het gigantische beest toe en klopte het in zijn hals. De Hippogriff boog zich naar voren en drukte zijn kop begroetend tegen haar nek aan waardoor Cheryl grinnikte. Even bleven de twee elkaar lang aankijken en Cheryl had het idee dat de Hippogriff écht wist van alle ellende in haar leven. Toen tilde hij zijn kop op en hield weer wat afstand tussen hun. Zijn blik gleed naar professor West en Cheryl vroeg zich af wat hij dacht. ‘Mag ik op je vliegen?’ vroeg ze toen opeens aan het beest. Het beest draaide zijn kop weer naar haar toe, keek haar weer met een nieuwsgierige blik aan en Cheryl wachtte af wat het beest zou doen. Of wat professor West zou zeggen. Hopelijk ging ze voor het feit dat ze gevaar had gelopen voor dit dier te temmen wél een paar punten voor Gryffindor binnen halen. Anders deed ze nooit meer iets voor dat stomme house.