weer terug

Het was weer de tijd van het jaar school. Ik had er zoveel zin in om iedereen weer te zien en om natuurlijk weer te gaan leren. Ik liep met me hutkoffer naar beneden met Annabel me kat achter me aan. ik liet me hutkoffer in de gang staan en liep naar de keuken waar ik mijn ouders aan trof mijn moeder die weer eens gestrest en me vader zat rustig aan de koffie met de ochtend krant. ‘goedemorgen lieverd’ zei me moeder ‘goedemorgen mam en pap’ ‘heb je er zin in?’ vroeg me vader.
ik keek me vader raar dit soort dingen vroeg hij nooit, ik keek naar me moeder die me met een bezorgde blik aan keek. ‘uuh ja waarom vraag je dat pap?’ vroeg ik bezorgd. Me vader stond op vanuit en liep wankelend naar me toe snel deed ik een stap achteruit. ‘mag ik dat niet vragen aan me eigen dochter?!’ schreeuwde hij boos uit. Ik keek me vader bang aan en rook de alcohol in zijn adem. ‘n-natuurlijk mag je dat vragen p-pap ik heb er heel veel zin’ antwoorde ik angstig, snel keek ik naar de klok en zag dat het al tijd was om te gaan.’uuuh pap,mam het is al tijd om te gaan’ zei ik, ik voelde me nog steeds bang, ook omdat ik bang was dat me vader me weer ging slaan. Mijn vader was gaan drinken sinds dat me broer overleden is in een ongeluk. Me moeder trok me weg bij mijn vader en liep met me naar de gang en pakte haar jas ‘ lieverd laat je vader maar het is niet jet juiste moment’ zei ze met verdriet in haar stem. Ik snapte meteen waar het over ging dit was de dag dat me broer was overleden. Ik pakte me hutkoffer op en Annabel en liep de deur uit. Samen met me moeder stapte ik in de auto en we gingen op weg naar het station. Toen we aankwamen stapte we het perron op en ik zag de zweinsteinexpress al. Ik knuffelde me moeder en gaf haar een kus op haar voorhoofd ‘mam wees alsjeblieft sterk tegen papa zorg er voor dat je niet word mishandelt oke ik ben der nu niet meer om de klappen op me te nemen’ zei ik met tranen in me ogen. Iedere keer als me vader boos was uit te hij dat uit op me moeder door haar te slaan tot dat ze bewusteloos was, meestal was ik er tussen gesprongen en nam het meestal op me. ‘zal ik doen lieverd we sturen gewoon uilen naar elkaar oke?’ vroeg ze met tranen in haar ogen . ik liet me moeder los en stapte de trein in. Ze zwaaide me uit toen we vertrokken, na een uur of twee kwam ik aan op het perron. Ik keek blij om me heen weg van me vader voor weer een jaar wat was ik blij om weer terug te zijn.