Ladies and gentlemen, your teacher for History of Magic

Het was de dag van de sorteerceremonie, de dag waarop de grote zaal overladen werd met de jonge, nieuwe gezichten van de eerstejaars. De stoelen aan de lange tafel op het eind waren allemaal bezet door de leerkrachten en afdelingshoofden van de magische toverschool. Allemaal, op één stoel na, die op de hoek geplaatst was en nauwelijks opviel in zijn verlaten staat. Niemand leek er veel aandacht aan te besteden, tot de introductieronde aan bod kwam en de leerkrachten werden voorgesteld. Cassandra Vyrwell voor transfiguration, Regina Mills van Defence against the dark arts.. Potions, Herbology, Muggle studies. Ze werden stuk voor stuk genoemd, maar eenmaal het schoolhoofd bij History of Magic was aangekomen, bleef het stil. De lege stoel stak nu zeer af tegenover de rest. Het was wel duidelijk. Wie of wat die stoel normaal bezette, leek nu niet in de gelegenheid te zijn om iedereen te genoegen met zijn aanwezigheid. De nieuwe leerlingen wierpen elkaar even een verwarde blik. Betekende dat dat ze geen leraar hadden voor de geschiedenis lessen? Kwam die nu te vervallen? De oudere leerlingen echter leken er niet zo van op te kijken, alsof dit fenomeen niet ongewoon was..

Net op dat moment vloog de deur van de grote zaal open. "Pardon me for my delay." Alle blikken vlogen naar de gedaante in de deuropening, sommige nog steeds verward omdat de ruige man er allesbehalve uitzag als een geschikt persoon voor de missende plaats op de stoel. Hij was jong, droeg ongewone kleding zoals een lange, leren zwarte jas en v-hals blouse versierd met gouden knopen, en had een onbezorgde lach op zijn gezicht die totaal niet paste bij zijn zogenaamde verontschuldigende houding. Terwijl hij met zijn zware laarzen over het pad tussen de tafels pareerde, kon je een grote gouden ketting om zijn nek zien rinkelen met een zwaard en een doodshoofd. Het was alsof hij net was teruggekeerd van een lange reis op zee, al met al beter te plaatsen als kapitein op een machtig groot schip, dan een leraar die hier les kwam geven aan jonge heksen en tovenaren to-be. Toch werd hij zo voorgesteld eenmaal de man was aangekomen bij de lange tafel. 'Jack Williams, ladies and gentlemen, he will be your teacher for History of Magic.' Jack maakte even een korte buiging bij de snelle introductie en liep toen naar de lege stoel op de hoek. Voor hij plaats nam, knikte hij even lachend naar zijn lieftallige buurvrouw. "Vyrwell," groette hij haar, waarna hij ging zitten en het zich gemakkelijk maakte door lui achterover te leunen en zijn voeten op de tafelsteun te plaatsen. De sorteerceremonie werd vervolgd, alsof de vertraging niet had plaatsgevonden en alles weer was zoals het hoorde te zijn.    

"I prefer dashing rapscallion"

Hij lachtte zacht toen hij de opmerking van zijn buurvrouw hoorde. Ze kende hem langer dan vandaag, dus zou ze weten dat hij daar niet serieus op ging antwoorden. ”Grey hairs do not worry me, love,” sprak hij met het begin van een grijns op zijn gezicht. ”I would look dashing nonetheless.” Jack kwam terug vanuit zijn achterover geleunde positie in de stoel en plaatste zijn ellenbogen op de tafel. Zijn doordringende blauwe ogen richtten zich op haar, alsof hij haar bestudeerde op iets ongewoons. Ze was nog steeds een schoonheid om aan te zien, met de herkenbare kritische blik in haar ogen en dezelfde bleke huid. Hij vroeg zich af of ze überhaupt wel buiten was geweest, of dat ze de hele zomer met haar neus in de boeken had gezeten.  ”I trust your holiday has been well?” vroeg hij toen, terwijl hij zijn glas beetpakte. Jack was al een tijd geleden gestopt met het luisteren naar de rest van de ceremonie. Hij hoopte oprecht dat de intrigerende Cassandra Vyrwell hem iets beters kon vertellen. Ieder jaar was het weer hetzelfde riedeltje. Hetzelfde schoolhoofd, dezelfde oude hoed. Geen wonder dat hij zijn best niet meer deed om op tijd te komen. Zelfs de wijn was nog precies hetzelfde als een decennium geleden. Met een vies gezicht keek Jack even naar het droge excuus van alcohol dat ze in zijn glas hadden gegoten. Hogwarts zou nooit veranderen.

"I prefer dashing rapscallion"

Ze antwoordde dat ze wat was gaan reizen om zichzelf bezig te houden. Jack kon zich daar wel in vinden, dus glimlachte goedkeurend. Ze was dus toch verder gegaan dan de bladzijden van haar boeken. Niet veel leerkrachten deden haar dat na. "And where did you wander off to, if I may ask?"

Toen ze vroeg waar hij dit keer heen gevlogen was, begonnen zijn ogen wat te fonkelen, nooit terughoudend om zijn avonturen met anderen te delen. "To the Amazon Rainforest," antwoordde hij met een glimlach, terwijl hij wachtte op de nieuwsgierige blik in haar ogen die zou vragen om meer. Hij nam een slok van de droge wijn, deed zijn best niet weer een vies gezicht te trekken, en slikte het spul toen door want hey, alcohol was alcohol. "I paid a visit to Castelobruxo. For business purposes ofcourse." De meeste leerkrachten hier waren wel op de hoogte van Jack's niet zulke zuivere handelszaakjes. Daar verdiende hij grotendeels zijn brood mee, en zo nu en dan werd hij zelfs op opdracht van het schoolhoofd ergens heen gestuurd om bepaalde zaken 'af te handelen' of 'goederen' op te halen die anders niet het land in zouden komen. Hij speelde wat afwezig met het glas in zijn hand terwijl hij terug dacht aan zijn belevenissen in het oerwoud. "You are probably not gonna believe it, but it was my first time visiting the Brazilian wizarding school. The environment there is absolutely stunning," vertelde hij verder, waarna hij even een zacht lachje liet horen. "Same goes for the women. Zijn mondhoek krulde op bij de herinnering aan het hartelijke welkom van de exotische vrouwen. Het kwam niet vaak voor dat een tovenaar van zo ver de school bezocht, dus hij was het middelpunt van de aandacht geweest. Iets waar Jack natuurlijk geen bezwaar tegen had gehad. Normaal moest hij zaken altijd een discreet en onopvallend uitvoeren, dus dit was een aangename verandering geweest.  

"I prefer dashing rapscallion"