Better one book in the hand than ten in the air

Oké, dus misschien was dit niet haar beste idee, so what?! She could make it work…maybe. Ik bedoel, ja, drie boeken in de ene hand balanceren terwijl je een ander dik boek op een hoge plank probeert te zetten kan een beetje problematisch zijn, maar wat anders moest ze doen?! Ze stond in een smal gangetje tussen twee boekenrekken aan de achterkant van de bieb en het was niet alsof er in de buurt een plek was om haar boeken neer te zetten, behalve de grond dan. En het was niet haar schuld dat het boek dat ze terug bracht van een hoge plank kwam, of het feit dat ze zelf niet bepaald groot was. Ze had ook geen vrije stoel gezien in de buurt en vragen of dat ze een stoel even mocht lenen om op te gaan staan was al zeker iets dat ze niet kon doen. De gedachte alleen al deed een rilling langs haar rug lopen. Dat is dan ook hoe ze in deze situatie was beland, op de tippen van haar tenen, zichzelf zo groot mogelijk makende om te proberen het grote, zwarte boek op de plank te krijgen terwijl ze probeerde de andere boeken niet te laten vallen. “Kom op…kom op..” Mompelde de brunette zachtjes tegen zichzelf terwijl ze omhoog aan het reiken was naar de plank. Maar haar mompelen deed niets voor de situatie een voordat ze het wist begonnen de boeken uit haar hand te slippen en in haar haast om ze toch nog van de grond te redden wist ze op één of andere manier over haar voeten te struikelen en haar evenwicht te verliezen. Met het harde geplof van boeken die op de grond vielen en een zachte mix van een piep en een zachte, geschrokken schreeuw belande Iga met haar achterwerk op de harde grond.

[Lev Nekov]

Zoekend wandelde de bruinharige jongen door de bibliotheek van Hogwarts. Hoe vonden mensen boeken op deze plek? Het hele systeem moest hij nog uitzoeken. Iedereen was druk bezig en niemand leek tijd te hebben om hem te helpen met zoeken. Inmiddels was hij helemaal achterin de bibliotheek beland. Hij kreeg het gevoel steeds verder van zijn doel verwijderd te raken. Zijn ogen vielen op een brunette die een poging deed tot het terugzetten van een boek op de bovenste plank. Hij liep het gangpad in om haar te kunnen helpen, voor hem was dat namelijk alles behalve een probleem. Toen hij nog een meter of vijf van haar verwijderd was verloor ze echter haar evenwicht en viel ze op de grond. Hij stond te ver weg om haar op een of andere manier te kunnen oppassen. Met een paar snelle passen liep hij naar haar toe. "Gaat het?" vroeg hij met een lichtelijk bezorgde toon in zijn stem.

Met een lichte frons zat Iga naar de boeken om haar heen te kijken. Het was toch niet gelukt. Pas toen een stem de stilte doorbrak sprong de brunette in actie. En met actie bedoel ik dat ze bijna een gat in de lucht sprong, figuurlijk gesproken dan, en vervolgens haar hoofd razendsnel naar de bron van het geluid draaide. Met grote ogen keek ze op naar de jongen welke nu een schaduw over haar lichaam gooide. Het duurde een seconde of twee voordat ze zijn woorden volledig verwerkt had en haar mond opende om te antwoorden. Een geluid kwam er echter niet uit dus sloot ze haar mond al snel weer en knikte in de plaats terwijl ze beschaamd weg keek, haar wangen een licht roze kleur van de schaamte. Haar ogen liet ze even over de boeken glijden, checkend of ze niet open zijn gegaan bij de val en dus misschien beschadigd waren geraakt. Gelukkig was dit niet het geval en waren ze allemaal nog dicht en dus in dezelfde conditie als voor de val. Niet zeker wat ze moest doen of hoe ze zich precies moest gedragen met iemand die zen aandacht op haar gericht had begon Iga de boeken bij elkaar te rapen, haar blik aandachtig op de grond en boeken gericht zodat ze geen kans had om oogcontact te maken.

Het meisje opende haar mond maar zei niets. Vervolgens knikte ze waarna ze begon met het oprapen van de boeken. Lev aarzelde even voor hij ook door zijn knieën zakte en een paar boeken voor haar opraapte. Hij kwam het boek tegen dat ze geprobeerd had terug te zetten. Dat boek zette hij eerst terug op de bovenste plank waarna hij het andere boek dat hij vast had naar het meisje aanreikte met een wat onhandige glimlach op zijn gezicht. Lichtelijk awkward bestond bij hem niet. Het was of totaal niet of heel erg. En nu begon het toch wel heel erg op het tweede te lijken.

▲ Gesponsorde inhoud

» Once upon a time, there was a flying book...
» With a book in my hands and my thoughts in a cage