How Exciting!

Ja, het was er weer tijd voor. Spannend om te zien wie je kamergenootje is, hoeveel het er zullen zijn, kunnen we eigenlijk elkaar wel uitstaan? Gwendolyn legde haar koffer op een van de bedden neer. Dit bed was strategisch gekozen; je kon het niet meteen zien wanneer je de kamer in liep maar vanaf hier kon je de rest wel erg goed zien. Behalve het uitzicht maar daar kon ze wel mee leven. Ze had een jaar lang aan dit uitzicht te gaan, laat staan dat ze al vijf jaar achter zich had liggen. Rustig pakte ze haar spullen uit. Eerst haar uniform en vrijetijdskleding, die hing ze ook meteen netjes op. Daarna al haar boeken die ze in volgorde naast haar bed legde. Haar boeken waren, naast haar toverstok, het allerbelangrijkste. Ze moest ze dan ook ten alle tijden dicht bij zich kunnen houden, zoals naast bed, zodat ze er altijd in kon gaan lezen. Dit zou een zwaar jaar worden en Gwendolyn was erg gemotiveerd om goede N.E.W.T.'s te halen dit jaar en de volgende. Daarvoor moest ze hard leren en daar waren de boeken genoodzaakt voor. Cirkel rond.

Als laatste haalde ze wat persoonlijke spulletjes uit haar kist. Een dagboek en wat eten (voornamelijk snoep) dat ze van haar zusje had gekregen. Gwen's ouders vonden haar te oud om zich nog bezig te houden met snoep maar tot haar grote vreugde was haar zusje niet vergeten hoe dol ze is op chocolade kikkers. Ook wat foto's doken op uit haar kist. Deze gooide ze klakkeloos neer op het bed; ze wilde er niet naar kijken.

Ineens hoorde ze een geluid. Nieuwsgierig keek ze naar de ingang. Zou daar haar kamergenootje binnen komen lopen? Helaas, het waren een paar eerstejaars die langs liepen. Ietwat bedroefd keek ze weer terug. Oh well, ik ben geïnstalleerd. Dacht ze. Toch kon ze haar nieuwsgierigheid niet voor zich houden en keek naar de andere koffer die naar binnen was gebracht. Het leek niet echt op een koffer die je in Londen kon halen, vond Gwen, en de naam kwam haar niet bekend voor.

OOC: Met June Mandeville