There's no such thing

Het miezerde zachtjes, Luna zat alleen op de tribune van het Quidditch veld. De regen zorgde ervoor dat haar vaak steile haar langzaam begon te krullen. Het roodharige meisje keek om zich heen, zag een paar uilen vliegen maar dat was het ook wel. De lessen waren net afgelopen, natuurlijk was Luna bij haar laatste les niet aanwezig geweest, maar er was geen hond te vinden op het veld. Vaak waren er trainingen na de lessen, maar zo te zien werd die vandaag overgeslagen. Stelletje mietjes, dacht Luna bij zichzelf. Zulk slecht weer was het niet eens, het regende een klein beetje. En een beetje magiër kon daar echt wel tegen. Daarentegen sloeg Luna haar jas wel wat dichter om zich heen, het was stiekem toch wel een beetje frisjes. Ze zuchtte, en keek voor een paar seconden naar de bezem die naast haar stond. Sinds school was begonnen had ze er niet meer opgereden, de dagelijkse trainingen van haar oh zo strenge vader waren gelukkig voorbij. Die man wilde zo graag dat Luna bij het Quidditch team kwam, het liefst wilde hij dat ze captain werd. Tja, dat laatste zat er echt niet. Dan moest ze daadwerkelijk dingen doen, en bovenal de leiding nemen. Nee, dat was niets voor haar. Tja, dat was zeker wel iets voor Charlie. Niet dat Charlie te redden was, in de ogen van hun vader. Voor de zoveelste keer liet het roodharige meisje een zuch ontsnappen uit haar mond, ze wreef haar handen tegen elkaar. Je begon wel echt te merken dat het herfst was, het werd steeds kouder. De bladeren vielen van de bomen af. Hoe hard Luna ook wreef, ze kreeg het niet bepaald warmer. Ze besloot te gaan liggen op de bank, er was toch niemand in de buurt die haar zou zien. Want ja, echt goed zou het niet voor Luna's reputatie zijn als iemand haar als een zwerver op een bank zou zien liggen. Niet dat ze een goede reputatie had, maar toch.

There's no such thing

Blijkbaar kon je ook door een beetje miezerregen, behoorlijk nat worden. Het vaak steile haar van Luna was inmiddels pittig gekruld en stond alle kanten op, hier en daar druppelde er een druppel water van haar haar op de grond. Ze had eigenlijk niet echt door dat ze langzamerhand doorweekt werd, en wat ze eigenlijk nog minder door had was het feit dat iemand naar het Quidditch veld was gekomen. Ze had het ook echt niet verwacht. "Hey hey," werd ze begroet door een jongen met een Aziatische uitstraling. Of wacht.. Jongen.. Bij de aanblik van de persoon schoot Luna in één keer overeind, ze kende haar wel. Wat dom om te denken dat het een jongen was. Met een lichtelijk geschrokken blik keek ze in de ogen van het meisje, die de captain van het Quidditch team was. Dom dom dom! Natuurlijk wilde Luna niet dat iemand haar zo zag, maar de captain van het Quidditch team? Dat was wel een van de laatste personen waar ze dat van wilde.

De captain nam plaats op een van de natte banken, Luna keek haar aan en probeerde een grote glimlach op te zetten. De captain vroeg of alles oke was, het leek als een grap bedoelt maar Luna hoorde toch ook wel een beetje een bezorgde toon door haar stem heen komen. Luna glimlachte nogmaals. "Ja hoor," zei ze. "Ik vond het gewoon een beetje jammer dat de Quidditch training niet door ging, ik kwam eigenlijk om te kijken." Ze kwam hier altijd kijken, elke training. Elke wedstrijd. Vaak met haar broer Charlie, maar vandaag moest hij helaas afwezig zijn. Hij was druk bezig met vrienden ofzo, van die sociale bullshit. Luna vond dat vaak helemaal niets. Ze knikte naar het meisje. "Jij bent de captain van het team van Slytherin toch? Sorry, ik ben je naam vergeten." Ze glimlachte nogmaals, vond het best een eer om met de captain van het beste team van Hogwarts te praten. En tja, Luna vond dingen niet snel een eer. Dat heb je als rijkeluis kindje.

The defenition of being to hot: me.

Oké, Luna had veel verwacht van gezellig alleen op een bankje in de regen zitten, eigenlijk niet zo heel veel, maar dit al helemaal niet. De Slyherin captain glimlachte bij haar woorden. Ze legde uit dat de training helemaal niet was afgelast, maar dat simpelweg niemand de ballen had om in de regen te trainen. “Tja, dat dacht ik dus ook. Ze mogen wel eventjes ballen kweken eigenlijk. Niet komen trainen door een beetje miezer, pff,” ze zuchtte. Vlak na die woorden keek ze meteen geschrokken naar de captain, “Crucio ehh, het was niet de bedoeling om je team af te zeiken.” Ze keek met ietwat grote ogen naar het Aziatische meisje, die haar hand uitstak om zichzelf voor te stellen. Nyx was het, oja! “Luna is de naam, Luna Dalton. Het zusje van Charlie Dalton.” Ze glimlachte naar Nyx en schudde haar hand. Op een of andere manier kon ze het toch nooit laten om zich voor te stellen als het zusje van Charlie. Brothercomplex, noemde je dat volgens mij. Nou ja, je kon gelukkig niet zeggen dat Luna de enige was, Charie kon er ook wat van.

En toen kwam het hoor, de verrassende woorden. De woorden die ze al helemaal niet had verwacht. De fucking teamcaptain van het fucking Slytherin team vroeg aan haar of ze een stukje mee wilde vliegen. Oh god, wat een eer! Luna toverde een grote glimlach op haar gezicht en knikte fanatiek met haar hoofd. “Ehh ja, dat hoef je niet eens te vragen.” Snel sprong ze op en pakte haar bezem vast. “Nat zijn we toch al, en als ik naar de Quidditch velden ga neem ik altijd mijn bezem mee. Dus dat komt helemaal goed!” Blij keek ze naar het andere slytherin meisje, het kwam niet vaak voor dat Luna sociaal bezig was. Ze had niet echt vrienden, en vaak interesseerde het haar ook niet. Maar Quidditch was toch wel echt een hobby van haar, het zat in de familie. Zolang ze kon herinneren speelde ze het samen met haar broer. Snel holde Luna van de tribune af, met bezem in haar handen. Zo enthousiast had volgens mij alleen Charlie haar nog gezien.