Ladies and gentlemen, your teacher for History of Magic

Het was de dag van de sorteerceremonie, de dag waarop de grote zaal overladen werd met de jonge, nieuwe gezichten van de eerstejaars. De stoelen aan de lange tafel op het eind waren allemaal bezet door de leerkrachten en afdelingshoofden van de magische toverschool. Allemaal, op één stoel na, die op de hoek geplaatst was en nauwelijks opviel in zijn verlaten staat. Niemand leek er veel aandacht aan te besteden, tot de introductieronde aan bod kwam en de leerkrachten werden voorgesteld. Cassandra Vyrwell voor transfiguration, Regina Mills van Defence against the dark arts.. Potions, Herbology, Muggle studies. Ze werden stuk voor stuk genoemd, maar eenmaal het schoolhoofd bij History of Magic was aangekomen, bleef het stil. De lege stoel stak nu zeer af tegenover de rest. Het was wel duidelijk. Wie of wat die stoel normaal bezette, leek nu niet in de gelegenheid te zijn om iedereen te genoegen met zijn aanwezigheid. De nieuwe leerlingen wierpen elkaar even een verwarde blik. Betekende dat dat ze geen leraar hadden voor de geschiedenis lessen? Kwam die nu te vervallen? De oudere leerlingen echter leken er niet zo van op te kijken, alsof dit fenomeen niet ongewoon was..

Net op dat moment vloog de deur van de grote zaal open. "Pardon me for my delay." Alle blikken vlogen naar de gedaante in de deuropening, sommige nog steeds verward omdat de ruige man er allesbehalve uitzag als een geschikt persoon voor de missende plaats op de stoel. Hij was jong, droeg ongewone kleding zoals een lange, leren zwarte jas en v-hals blouse versierd met gouden knopen, en had een onbezorgde lach op zijn gezicht die totaal niet paste bij zijn zogenaamde verontschuldigende houding. Terwijl hij met zijn zware laarzen over het pad tussen de tafels pareerde, kon je een grote gouden ketting om zijn nek zien rinkelen met een zwaard en een doodshoofd. Het was alsof hij net was teruggekeerd van een lange reis op zee, al met al beter te plaatsen als kapitein op een machtig groot schip, dan een leraar die hier les kwam geven aan jonge heksen en tovenaren to-be. Toch werd hij zo voorgesteld eenmaal de man was aangekomen bij de lange tafel. 'Jack Williams, ladies and gentlemen, he will be your teacher for History of Magic.' Jack maakte even een korte buiging bij de snelle introductie en liep toen naar de lege stoel op de hoek. Voor hij plaats nam, knikte hij even lachend naar zijn lieftallige buurvrouw. "Vyrwell," groette hij haar, waarna hij ging zitten en het zich gemakkelijk maakte door lui achterover te leunen en zijn voeten op de tafelsteun te plaatsen. De sorteerceremonie werd vervolgd, alsof de vertraging niet had plaatsgevonden en alles weer was zoals het hoorde te zijn.

"I prefer dashing rapscallion"

Ladies and gentlemen, your teacher for History of Magic Ht1PAgPl

And who decides from where up high

I couldn't say "I need more time"

Het begin van het jaar. Iedereen was terug thuis. Cassandra tuurde opzij langs de lange tafel die aan het hoofd van de grote zaal stond en geoccupeerd werd door alle professoren van het jaar. Er veranderde meestal niet al te veel in één zomer en het leek erop dat dit jaar geen uitzondering zou worden. Allemaal bekende gezichten. Ze keek de andere kant op, naar de stoel die leeg was. En bekende laatkomers. Netjes werden ze stuk voor stuk voorgesteld aan de leerlingen die hier voor het eerst waren. Iedereen zat al lang weer op zijn plaats toen de deuren van de zaal open klapte en er iemand binnen kwam lopen. Cassandra kon zich niet meer verbazen over wie het was. Dramatische binnenkomst, als altijd. Haar blik gleed even over een aantal verwarde eerstejaars. Die moesten nog flink wennen eens ze alles maar over zich heen lieten komen zoals de ouderejaars deden. Ze nam een slok van haar wijn en richtte haar aandacht weer op Jack Williams, die intussen bij zijn stoel was gearriveerd en haar begroette. De vrouw knikte kort en zette haar glas weer op tafel. "Ben jij überhaupt in staat om gewoon zoals alle anderen aanwezig te zijn voor iets begint, of krijg je spontaan grijze haren van een minder dramatische opkomst?" vroeg ze hem, haar uitdrukking overdreven vragend. Iedereen binnen het team van professoren wist immers dat je maar zelden een serieus antwoord van Williams kreeg, zelfs al vroeg je hier expliciet naar. Ze kon niet zeggen dat ze die attitude altijd kon waarderen, maar zo af en toe nam het zeker wat lading van de sfeer. Vandaag was sowieso pas de eerste dag dat ze er weer mee om zou moeten gaan. Het zou toch een beetje triest zijn als ze hem nu al zat was.

Hij lachtte zacht toen hij de opmerking van zijn buurvrouw hoorde. Ze kende hem langer dan vandaag, dus zou ze weten dat hij daar niet serieus op ging antwoorden. ”Grey hairs do not worry me, love,” sprak hij met het begin van een grijns op zijn gezicht. ”I would look dashing nonetheless.” Jack kwam terug vanuit zijn achterover geleunde positie in de stoel en plaatste zijn ellenbogen op de tafel. Zijn doordringende blauwe ogen richtten zich op haar, alsof hij haar bestudeerde op iets ongewoons. Ze was nog steeds een schoonheid om aan te zien, met de herkenbare kritische blik in haar ogen en dezelfde bleke huid. Hij vroeg zich af of ze überhaupt wel buiten was geweest, of dat ze de hele zomer met haar neus in de boeken had gezeten. ”I trust your holiday has been well?” vroeg hij toen, terwijl hij zijn glas beetpakte. Jack was al een tijd geleden gestopt met het luisteren naar de rest van de ceremonie. Hij hoopte oprecht dat de intrigerende Cassandra Vyrwell hem iets beters kon vertellen. Ieder jaar was het weer hetzelfde riedeltje. Hetzelfde schoolhoofd, dezelfde oude hoed. Geen wonder dat hij zijn best niet meer deed om op tijd te komen. Zelfs de wijn was nog precies hetzelfde als een decennium geleden. Met een vies gezicht keek Jack even naar het droge excuus van alcohol dat ze in zijn glas hadden gegoten. Hogwarts zou nooit veranderen.

"I prefer dashing rapscallion"

And who decides from where up high

I couldn't say "I need more time"

Ze kon het niet helpen kort met haar ogen te rollen toen hij opmerkte dat hij er met grijze haren nog altijd goed uit zou zien. "I don't believe you even know how to worry," merkte ze hoofdschuddend op. Ze vermoedde dat het woord stres niet eens in zijn vocabulair voorkwam. Cassandra had gemerkt dat hij nu op de tafel leunde en haar aandachtig aankeek, maar veranderde haar houding er niet naar. Misschien dat ze zich in het begin wel eens omgemakkelijk had gevoeld, maar bijna alles werd gewoon na en tijdje en zo snel liet ze zich niet meer door hem intimideren. haar blik was kort afgedwaald naar de ceremonie die nog steeds voortduurde, maar schoot terug naar haar collega toen hij vroeg of haar vakantie leuk was geweest. "Hmm it was. I traveled a bit, kept myself busy as always," antwoordde ze. Natuurlijk kon ze genieten van wat vrijheid, maar tegen het eind van de vakantie verlangde ze altijd weer naar werk. Niks doen was geen optie voor haar, dat bracht alleen verveling met zich mee. "And you? Where did you run off to this time?" vroeg ze, terwijl ze haar wijnglas beetpakte en nog een slok nam. Haar interesse kwam niet puur uit beleefdheid. Van iedereen hier had Williams toch wel de avontuurlijkste verhalen wanneer hij weer eens op kwam duiken.

Ze antwoordde dat ze wat was gaan reizen om zichzelf bezig te houden. Jack kon zich daar wel in vinden, dus glimlachte goedkeurend. Ze was dus toch verder gegaan dan de bladzijden van haar boeken. Niet veel leerkrachten deden haar dat na. "And where did you wander off to, if I may ask?"

Toen ze vroeg waar hij dit keer heen gevlogen was, begonnen zijn ogen wat te fonkelen, nooit terughoudend om zijn avonturen met anderen te delen. "To the Amazon Rainforest," antwoordde hij met een glimlach, terwijl hij wachtte op de nieuwsgierige blik in haar ogen die zou vragen om meer. Hij nam een slok van de droge wijn, deed zijn best niet weer een vies gezicht te trekken, en slikte het spul toen door want hey, alcohol was alcohol. "I paid a visit to Castelobruxo. For business purposes ofcourse." De meeste leerkrachten hier waren wel op de hoogte van Jack's niet zulke zuivere handelszaakjes. Daar verdiende hij grotendeels zijn brood mee, en zo nu en dan werd hij zelfs op opdracht van het schoolhoofd ergens heen gestuurd om bepaalde zaken 'af te handelen' of 'goederen' op te halen die anders niet het land in zouden komen. Hij speelde wat afwezig met het glas in zijn hand terwijl hij terug dacht aan zijn belevenissen in het oerwoud. "You are probably not gonna believe it, but it was my first time visiting the Brazilian wizarding school. The environment there is absolutely stunning," vertelde hij verder, waarna hij even een zacht lachje liet horen. "Same goes for the women. Zijn mondhoek krulde op bij de herinnering aan het hartelijke welkom van de exotische vrouwen. Het kwam niet vaak voor dat een tovenaar van zo ver de school bezocht, dus hij was het middelpunt van de aandacht geweest. Iets waar Jack natuurlijk geen bezwaar tegen had gehad. Normaal moest hij zaken altijd een discreet en onopvallend uitvoeren, dus dit was een aangename verandering geweest.

"I prefer dashing rapscallion"

And who decides from where up high

I couldn't say "I need more time"

Het werd haar weer duidelijk hoe graag hij over zijn eigen avonturen sprak toen ze zijn ogen zag oplichten eens ze hem gevraagd had waar hij dan wel niet had uitgehangen in de vakantie. Cassandra kon het niet helpen toch met interesse te luisteren naar wat hij vertelde, want hoe irritant hij ook kon zijn, de verhalen waren meestal wel goed. Hij bleek in de Amazone te zijn geweest. Dat dus, ze durfde te wedden dat van iedereen die hier aanwezig was er maar weinig waren die naar het regen woud waren geweest afgelopen zomer. Natuurlijk was niets zonder reden, want hij had de toverschool daar bezocht en hij hoefde niet in details te treden om haar een idee te geven van wat hij daar allemaal had uitgevreten. "I can imagine," zei ze toen hij zei dat de omgeving er fantastisch was. Ze schudde haar hoofd lichtjes toen hij eraan toevoegde dat hetzelfde gold voor de vrouwen.

Er werd haar gevraagd waar ze dan heen was gewest, aangezien ze had verteld dat ze wat had gereisd in haar vakantie. "Africa." Dat was iets wat hij waarschijnlijk niet verwacht had, of misschien ook wel. Niet dat ze er veel vaker was geweest, maar wel een stuk of drie keer in haar jongere jaren. "I visited the Uagadou school of magic. Just to see how they were doing there, I know a few wizards and witches there personally," legde ze uit. Het moment dat ze een animagus was geworden en het dier had ontdekt waarin ze kon veranderen was ze naar de Afrikaanse school gegaan. Half gestuurd eigenlijk, door haar voormalig docent. Voor tovenaars aan Uagadou is het veranderen in wilde dieren zoals cheetahs, leeuwen en luipaarden niets vreemds. Ze waren zeer open geweest toen ze daar aan was gekomen om hulp te zoeken hoe ze met haar leeuwenvorm om moest gaan en een aantal van hen waren vrienden geworden die ze van haar leven niet meer zou verliezen.

▲ Gesponsorde inhoud