In a hurry

Scheiße, natuurlijk moest het hem weer overkomen dat hij vergeten was zijn wekker te zetten en dus veel te laat wakker werd voor de les. Daarnaast had hij ook nog eens geen kamergenoten dus die konden hem ook niet even wakker maken als ze hem nog zagen pitten terwijl hij al zijn nest uit had moeten zijn. Niet dat hij echt veel om school gaf of wat in de lessen deed, hij vond het gewoon ontzettend irritant als je moest nakomen als je te laat aankwam in de les. Dan namen ze toch wéér een uur extra van je leven af waarin je vaak ook nog eens ellendige rotklusjes moest doen. Met zijn transfiguration boek in zijn linkerhand liep hij op een snel tempo door de gangen heen. Rennen vond hij net weer iets té overdreven, hij wilde niet zó wanhopig overkomen. Gunner lette echter niet echt op wat er nou precies rond zijn voeten gebeurde waardoor hij per ongeluk tegen iemand aanbotste, en niet bepaald zachtjes ook. Verbaasd keek hij naar beneden en zag dat het een eerstejaars was, althans daar ging hij vanuit. Oh God, alsjeblieft wees niet zo’n huilebalk die bij het minste geringste al in janken uit zou barsten. “Oh mein Gott, es tut mir leid! ik heb je toch geen pijn getan?” vroeg hij meteen, Duits en Engels door elkaar heen pratende. Daarnaast sprak hij Engelse woorden die op Duitse woorden leek eerder Duits dan Engels uit. Gunner kon heus wel vloeiend Engels praten, maar als er teveel prikkelingen waren in zijn omgeving had hij de neigingen om over te schakelen naar zijn moedertaal. Als hij bijvoorbeeld enorm veel lol had had hij ook de neigingen om Duits te gaan praten, maar ook in stressvolle situaties zoals nu.

{+ Eerste post Iris Hoffman